ปหูตชิวฺหตา : อิต. ความเป็นผู้มีลิ้นใหญ่
ปฬิพุชฺฌน : นป. ความสกปรก
ปฬิโพธ : ป. ความกังวล; อุปสรรค, สิ่งขัดขวาง
ปาขณฺฑ : ป. คนมิจฉาทิฏฐิ, คนมีความเห็นผิด
ปาคพฺภิย : นป. ความอวดดี, ความหน้าด้าน, ความคะนอง
ปาคุญฺญตา : อิต. ความชำนาญ, ความฉลาด
ปาฏว : ป., นป. ความฉลาด, ความชำนาญ
ปาฏวิก : ค. ผู้ความฉลาด, ผู้ชำนาญ, ผู้เฉียบแหลม
ปาฏิกุลฺย : นป., ปาฏิกฺกุลฺยตา อิต. ความปฏิกูล, ความสกปรกน่าเกลียด
ปาฏิหาริ, ปาฏิหาริก, ปาฏิหาริย, ปาฏิหีร, ปาฏิเหร : นป. ปาฏิหาริย์, ความมหัศจรรย์, ปรากฏการณ์ที่แปลกประหลาด
ปาฏุกมฺยตา : อิต. ความปรารถนาที่จะดื่ม
ปาตพฺยตา : อิต. การตก, ความเป็นของควรแก่การตก
ปาตุกมฺยตา : อิต. ความเป็นผู้ใคร่หรือปรารถนาเพื่อจะดื่ม
ปาป : ๑. นป. ความชั่ว, ความเลวทราม, ความไม่ดี;
๒. ค. ชั่ว, ร้าย, ไม่ดี, เป็นบาป
ปาปทสฺสน : นป. ความเห็นอันชั่วร้าย, มิจฉาทิฐิ
ปาปธมฺม : ๑. ป. ความชั่ว, นิสัยชั่ว;
๒. ค. ผู้มีใจชั่ว, ผู้มีนิสัยชั่ว
ปาปภีรุตา : อิต. ความสะดุ้งกลัวต่อบาป
ปาปมิตฺตตา : อิต. ความเป็นผู้มีมิตรชั่ว, ความเป็นผู้มีคนชั่วเป็นมิตร
ปาปริกฺขย : ป. ความเสื่อมสิ้นแห่งบาป
ปาปสงฺกปฺป : ป. ความดำริชั่ว, ความคิดเลว
ปาปสีล : ค. มีความชั่วเป็นปกติ, มีใจชั่วเป็นนิสัย
ปาปสุปิน : นป. ความฝันชั่ว, การฝันร้าย
ปาปิจฺฉ : ค. มีความปรารถนาลามก, มีความอยากอันชั่วร้าย
ปามุชฺช : นป. ความปราโมทย์, ความยินดี, ความพอใจ, ความร่าเริง
ปาย : ๑. ป. ความเจริญ ;
๒. ค. มาก
ปารตฺถิก : ค. ผู้มีความต้องการจะข้ามฝั่ง
ปารมิตา, ปารมี : อิต. บารมี, คุณความดีที่เคยสั่งสมมา, ความสูงส่งแห่งบุญ
ปาราชิก : ๑. ป. อาบัติที่ทำให้ผู้ต้องขาดจากความเป็นภิกษุ;
๒. ค. ผู้แพ้, ผู้ล่วงละเมิดสิกขาบทสำคัญของภิกษุ
ปาริชุญฺญ : นป. ความเสื่อม, ความทรุดโทรม, ความสูญเสีย
ปาริปูริ, ปาริปูรี : อิต. ความเต็มรอบ, ความบริบูรณ์
ปาริสุทฺธิ : อิต. ความบริบูรณ์, ความสะอาด, ความหมดจด
ปาริสุทฺธิสีล : นป. ศีลอันบริสุทธิ์, ความเป็นอยู่อย่างบริสุทธิ์
ปาสณฺฑ : นป. ความเห็นนอกรีดนอกรอย, บาป
ปิงฺคลจกฺขุตา : อิต. ความเป็นผู้มีนัยน์ตาสีแดง
ปิณฺฑตถ : ป. ความหมายที่ประมวลมา, ข้อความย่อ
ปิณฺฑปาติกตฺต : นป. ความเป็นแห่งภิกษุผู้ถือการฉันอาหารที่ได้มาจากการบิณฑบาต
ปิติ : อิต. ปิติ, ความยินดี, ความชื่นชม
ปิยกมฺยตา : อิต. ความใคร่หรือความเป็นผู้ใคร่ในสิ่งอันน่ารักน่าพอใจ
ปิยตฺต : นป., ปิยตา อิต. ความเป็นแห่งสิ่งหรือผู้ซึ่งน่ารักน่าพอใจ
ปิยมนาปตา : อิต. ความเป็นสิ่งที่น่ารักน่าพอใจ
ปิยวิปฺปโยค : ป. ความพลัดพรากจากสิ่งหรือบุคคลอันเป็นที่รัก
ปิยายน : นป., - นา อิต. ความรักใคร่, ความพอใจ
ปิลาปนตา : อิต. ความเป็นอยู่แต่เพียงผิวๆ
ปิหน : นป. ความริษยา, ความไม่อยากให้ผู้อื่นได้ดี, ความรู้สึกไม่สบายใจในความสำเร็จของผู้อื่น; ปรารถนาที่จเป็นเช่นนั้นบ้าง
ปิหาลุ : ค. มากไปด้วยความปรารถนา, อยากได้, เห็นแก่ได้
ปีณน : นป. ความเอิบอิ่ม
ปีณิต : ค. ซึ่งเอิบอิ่ม, ความยินดี
ปีติ : อิต. ความอิ่มใจ, ความยินดี
ปีติก : ค. มีความอิ่มใจ, มีความยินดี
ปีติคมนีย : ค. อันควรแก่การยังบุคคลให้ถึงความอิ่มใจ