อปฺปิย : (วิ.) มิใช่บุคคลอันบุคคลพึงรัก, มิใช่ผู้อันบุคคลพึงรัก, มิใช่สัตว์และสังขารอันเป็นที่รัก, มิใช่เป็นที่รัก, ไม่เป็นมงคล, ชั่วช้า, ต่ำช้า, อัปรย์ (ไม่น่ารัก น่าเกลียด)ส. อปฺริย.
อปฺปฏิวานี (ณี) : อิต. ดู อปฺปฏิวานิตา
อปฺปมาณ : (วิ.) นับไม่ได้, ประมาณไม่ได้, ไม่เป็นประมาณ, ประเสริฐเลิศล้น, ประเสริฐที่สุด, อประมาณอัประมาณ (กำหนดไม่ได้จำกัดไม่ได้ไม่มีที่สุด).ส. อปฺรมาณ.
อปฺปมาณธมฺม : (ปุ.) ธรรมอันเป็นอัปปมาณคือมรรคและผลของมรรคที่เป็นโลกุตระและอสังขตธาตุไตร. ๒๓/๖๒๗.
อปฺปมาณสุภ : (ปุ.) อัปปมาณสุภะชื่อภพของรูปพรหมชั้นที่ ๘ ชื่อพรหมผู้เกิดในภพนั้น
อปฺปมาณาภ : (ปุ.) อัปปมาณาภะชื่อภพของรูปพรหมชั้นที่ ๕ชื่อพรหมผู้เกิดในภพนั้น.
อปฺปมาท : (ปุ.) ความไม่เลินเล่อ, ความไม่มืดมน, ความไม่มึนเมา, ความเอาใจใส่, ความระวัง, ความไม่ประมาท.ส. อปฺรมาท.
อปฺปก : (วิ.) มีประมาณน้อย, ฯลฯ.
อปฺปกสิเรน : ก. วิ. ด้วยความลำบากเล็กน้อย, ไม่สู้จะลำบาก
อปฺปการ : ค. ลักษณะที่ผิดปกติ, ลักษณะที่น่าเกลียด
อปฺปกิจฺจ : ค. มีกิจนิดหน่อย
อปฺปงฺก : (ปุ.) หางตา, ลายเขียน.
อปฺปฏิกฺขิปฺป : ค. ไม่ถูกปฏิเสธ
อปฺปฏิการิก : ค. ไม่ตอบแทน, ไม่สนองบุญคุณผู้อื่น
อปฺปฏิกุล : ค. ไม่ปฏิกูล, ไม่น่าเกลียด
อปฺปฏิโกปยนฺต : ค. ไม่ถูกเบียดเบียน, ไม่ถูกทำให้กำเริบ
อปฺปฏิคนฺธิก, - คนฺธิย : ค. ไม่มีกลิ่นเหม็น, มีกลิ่นหอม
อปฺปฏิฆ : (วิ.) ไม่มีปฏิฆะ, ไม่กระทบกระทั่ง, ไม่ระคายใจ.
อปฺปฏิจฺจ : ค. ไม่มีเหตุ, ไม่อาศัยเหตุ
อปฺปฏินิสฺสคฺค : ป. การไม่สละคืน, การไม่ถอนคืน, การไม่ทำคืน
อปฺปฏิปุคฺคล : (วิ.) มีบุคคลเปรียบหามิได้, ไม่มีบุคคลเปรียบ.
อปฺปฏิพทฺธ : (วิ.) ผู้มีจิตไม่เนื่องเฉพาะแล้ว, ผู้ไม่มีจิตติดต่อเฉพาะแล้ว, ผู้ไม่มีจิตจอดจ่อแล้ว.
อปฺปฏิภาค : (วิ.) มีส่วนเปรียบหามิได้, ไม่มีส่วนเปรียบ, เทียบไม่ได้.
อปฺปฏิภาณ : (วิ.) ไม่พูดจา, ไม่มีไหวพริบ.
อปฺปฏิม : ค. ไม่มีที่เปรียบ, หาสิ่งเปรียบมิได้
อปฺปฏิมส : ค. ไม่ผิด, ไม่มีโทษ
อปฺปฏิรูปสหาย : (ปุ.) สหายไม่สมควร.
อปฺปฏิวตฺติย : ค. ไม่ควรหมุนกลับ, หมุนกลับไม่ได้
อปฺปฏิวาน : ค. ซึ่งไม่ถอยกลับ, อันไม่มีสิ่งใดขัดขวาง, ซึ่งไม่มีอุปสรรค
อปฺปฏิวานิ (ณิ) ตา : อิต. ความไม่มีอุปสรรค, ความไม่มีสิ่งขัดขวาง
อปฺปฏิวานีย : ค. ไม่พึงขัดขวาง, ไม่พึงถอยกลับ
อปฺปฏิวิทฺธ : ค. ไม่แทงตลอด, ไม่เข้าใจ, ไม่บรรลุ
อปฺปฏิวิภตฺต : ค. ซึ่งไม่ถูกแบ่ง, ซึ่งไม่ถูกแจกจ่าย
อปฺปฏิเวกฺขิย : ค. อันไม่เพ่ง, ไม่พิจารณา
อปฺปฏิสงฺขา : อิต. การไม่พิจารณา, การขาดการพิจารณา
อปฺปฏิสนฺธิ : อิต. การไม่กลับมาเกิดอีก
อปฺปฏิสนฺธิก, - สนฺธิย : ค. ๑. ไม่อาจถือปฏิสนธิอีก, ไม่กลับมาเกิดอีก;
๒. แก้ไขไม่ได้ ;
๓. รวมกันไม่ได้
อปฺปฏิสม : (วิ.) ไม่มีบุคคลอื่นเสมอเปรียบ.
อปฺปฏิสฺสวตา : อิต. การไม่ฟังตาม, การไม่คล้อยตาม
อปฺปฏิหรณ : (นปุ.) การไม่ประหารตอบ.
อปฺปติกฺข : ค. ไม่เคารพ, ไม่ยำเกรง
อปฺปติกุฏฺฐ : ค. ไม่สบประมาท, ไม่รังเกียจ
อปฺปติฏฺฐ : ค. ๑. ไม่ตั้งอยู่แล้ว;
๒. ไม่มีที่พึ่ง
อปฺปติ (ฏิ) หต : ค. ไม่ถูกกระทบ, ไม่ถูกทุบ
อปฺปติตฺถีน : ค. ไม่โกรธ, ไม่เดือดดาล
อปฺปติสฺส, - ติสฺสว : ค. ว่ายาก, สอนยาก, ดื้อ, ไม่เชื่อฟัง
อปฺปนา : (อิต.) ความแนบแน่น, วิ.อปฺเปติสมฺปยุตฺตธมฺเมปาเปตฺยารมฺมณนฺติอปฺปนาอปฺปาปุณเน, ยุ, ทฺวิตฺตํ.
อปฺปมญฺญติ : ก. ๑. คิดพอประมาณ;
๒. ดูหมิ่น, ดูแคลน
อปฺปมญฺญา : อิต. ความไม่มีขอบเขต, ความไม่มีกำหนด
อปฺปมตฺต : ค. ๑. ไม่ประมาท, ระมัดระวัง, ตื่นอยู่;
๒. มีประมาณน้อย, ไม่สำคัญ