ขินฺน : (วิ.) ลำบาก, เหน็ดเหนื่อย, เป็นทุกข์. ขิทิ ทีนิเย, โต. แปลง ต เป็น นฺน ลบ ที่สุดในธาตุ.
ปริกิลมติ : ก. ลำบาก, เหน็ดเหนื่อย
ปริสฺสนฺต : กิต. เหน็ดเหนื่อย
อายาส : (วิ.) ลำบาก, ยากแค้น, เหน็ดเหนื่อย.
กิลมติ : ก. เหน็ดเหนื่อย, เมื่อยล้า, ลำบาก
กตนิสฺสม : ค. ไม่เหน็ดเหนื่อย, กล้าหาญ
กิลมถ : (ปุ.) ความลำบาก, ความเหน็ดเหนื่อย, ความเจ็บไข้. กิลมฺ หาสกฺขเย, โถ, อโถ วา.
กิลมียติ : ก. (อัน....) ให้ลำบาก, ให้เหน็ดเหนื่อย, ถูกรบกวน, ถูกทรมาน
กิลเมติ : ก. ย่อมให้ลำบาก, ทำให้เหน็ดเหนื่อย
เขท : (ปุ.) ความลำบาก, ความเหน็ดเหนื่อย, ความเป็นทุกข์. ขิทิ ทีนิเย, โณ.
ปริกิลนฺต : กิต. ลำบากแล้ว, เหน็ดเหนื่อยแล้ว
ปริสฺสม : ป. ความดิ้นรน, ความเหน็ดเหนื่อย
มคฺคกิลนฺต : ก. เหน็ดเหนื่อยในการเดินทาง
หาสกฺขย : (ปุ.) ความสิ้นความยินดี, ฯลฯ, ความลำบาก, ความเหน็ดเหนื่อย.
อกิลมน : (วิ.) มีความลำบากหามิได้, ไม่มีความลำบาก, มิใช่ความลำบาก, มีความเหน็ดเหนื่อยหามิได้, ฯลฯ นปุพฺโพ, กิลมุ คิลาเน, ยุ.
อตฺตกิลมถานุโยค : (ปุ.) การประกอบความเพียรด้วยการยังตนให้ลำบาก, การประกอบความเหน็ดเหนื่อยแก่ตน, การทรมาณตนให้ลำบากเปล่า, การประกอบความเพียรด้วยการยังตนให้ลำบากเปล่า, อัตกิลมถานุโยคชื่อทางสายหนึ่งในสามสายเป็นสายซ้าย.
อติกิลเมยฺย : ก. พึงลำบากยิ่ง, เหน็ดเหนื่อยยิ่ง