on one's honour : (IDM) ; ด้วยคำสัตย์ ; Related:ด้วยคำสาบาน, ด้วยคำสัญญา

straight-up : (SL) ; ด้วยความสัตย์จริง

veraciously : (ADV) ; อย่างมีวาจาสัตย์

veraciousness : (N) ; การมีวาจาสัตย์

veracity : (N) ; ความสัตย์จริง ; Related:ความซื่อตรง, ความถูกต้อง, การพูดความจริง ; Syn:accuracy, truthfulness ; Ant:deception, falsehood

vower : (N) ; ผู้ที่ให้สัตย์สาบาน

veracious : (ADJ) ; ซึ่งพูดความจริง ; Related:ซึ่งมีวาจาสัตย์, ซื่อสัตย์ ; Syn:honest, truthful ; Ant:dishonest, mendacious

ตระบัดสัตย์ : (V) ; reverse one's promise ; Related:break one's word, go back on one's word ; Syn:เสียสัตย์, ผิดสัญญา ; Ant:ซื่อสัตย์ ; Def:ไม่รักษาคำพูด, ไม่รักษาคำมั่นสัญญา ; Samp:ท่านตระบัดสัตย์คำพูดบ่อยครั้ง ลูกน้องจึงไม่ค่อยยกย่อง

สัตย์ : (ADJ) ; honest ; Related:faithful, truthful, loyal ; Syn:สัตย์ซื่อ, ซื่อสัตย์ ; Ant:เท็จ ; Samp:พ่อแม่ต้องอบรมเด็กให้เป็นคนสัตย์ซื่อ รักษาชื่อเสียง ทำผิดรับผิด ไม่เห็นแก่ตัว

สัตย์ : (N) ; promise ; Related:pledge, oath, faith ; Syn:คำมั่น, คำสาบาน, คำสัญญา ; Def:คุณลักษณะที่ประกอบด้วยความจริง ความแน่แท้ ความซื่อตรงไม่กลับเป็นอย่างอื่น ; Samp:นายกรัฐมนตรีนำคณะรัฐมนตรีเข้าเฝ้าทูลละอองธุลีพระบาทเพื่อถวายสัตย์ปฏิญาณก่อนเข้ารับหน้าที่

ตระบัด : (V) ; embezzle ; Related:cheat ; Syn:ยักยอก, ฉ้อฉล ; Def:ยืมหรือกู้เอาทรัพย์เขาไปแล้วโกงเอาเสีย

ตระบัด : (ADV) ; momentarily ; Related:briefly ; Syn:ทันใด, บัดใจ ; Def:อย่างเดี๋ยวนั้น, อย่างทันทีทันใด

สัตย์ : (N) ; honest ; Syn:ซื่อสัตย์, ซื่อตรง ; Ant:เท็จ, ความเท็จ

เสียสัตย์ : (V) ; betray ; Related:be dishonest ; Syn:ผิดคำสัตย์, ตระบัดสัตย์ ; Def:ไม่ปฏิบัติตามคำพูด ; Samp:พล.อ.สุจินดา คราประยูรเข้ารับตำแหน่งนายกรัฐมนตรีโดยแถลงว่าตนเองมีความจำเป็นจะต้องเสียสัตย์เพื่อชาติ

ตระบัดสัตย์ : ก. ไม่รักษาคํามั่นสัญญา.

สัตย, สัตย์ : [สัดตะยะ, สัด] น. ความจริง เช่น รักษาสัตย์, คำมั่นสัญญา, เช่น เสียชีพอย่าเสียสัตย์ ลูกเสือให้สัตย์ปฏิญาณ. ว. จริง เช่น วาจาสัตย์, มักใช้เข้าคู่กับคำอื่น เช่น สัตย์ซื่อ ซื่อสัตย์ สัตย์จริง. (ส.; ป. สจฺจ).

ตระบัด ๒ : [ตฺระ-] (โบ) ก. ฉ้อโกง เช่น บ่อยู่ในสัตย์ ตระบัดอาธรรม์. (เสือโค), กระบัด ประบัด หรือ สะบัด ก็ใช้, ยืมหรือกู้เอาทรัพย์เขาไปแล้วโกงเอาเสีย, ยักยอก, ใช้อย่าง สะบัด ก็มี.

ตระบัด ๑ : [ตฺระ-] ว. ประเดี๋ยว, บัดใจ, ทันใด, กระบัด ก็ใช้. ก. พลันไป.

อาสัตย์ : ว. ไม่ซื่อสัตย์, ไม่ซื่อตรง, กลับกลอก, เช่น คนอาสัตย์, อสัตย์ ก็ว่า. (ส. อสตฺย).

ตระบัด : ยืมของเขาไปแล้วเอาเสีย เช่น ขอยืมของไปใช้แล้วไม่ส่งคืน กู้หนี้ไปแล้วไม่ส่งต้นทุนและดอกเบี้ย

สัตย์ : ความจริง, ความซื่อตรง, ความจริงใจ

อาสัตย์ : ไม่มีสัตย์, ไม่ซื่อตรง, กลับกลอก

อวหาร : การลัก, อาการที่ถือว่าเป็นการลักทรัพย์ ในอรรถกถาแสดงไว้ ๒๕ อย่าง พึงทราบในที่นี้ ๑๓ อย่าง คือ ๑) ลัก ๒) ชิงหรือวิ่งราว ๓) ลักต้อน ๔) แย่ง ๕) ลักสับ ๖) ตู่ ๗) ฉ้อ ๘) ยักยอก ๙) ตระบัด ๑๐) ปล้น ๑๑) หลอกลวง ๑๒) กดขี่หรือกรรโชก ๑๓) ลักซ่อน

ปฏิญญาตกรณะ : ทำตามรับ ได้แก่รับอาบัติตามปฏิญญาของจำเลยผู้รับเป็นสัตย์ การแสดงอาบัติก็จัดเข้าในข้อนี้

วัตรบท ๗ : หลักปฏิบัติ หรือข้อที่ถือปฏิบัติประจำ ๗ อย่าง ที่ทำให้มฆมาณพได้เป็นท้าวสักกะหรือพระอินทร์คือ ๑.มาตาเปติภโร เลี้ยงมารดาบิดา ๒.กุเลเชฏฺฐาปจายี เคารพผู้ใหญ่ในตระกูล ๓.สณฺหวาโจ หรือ เปสุเณยฺยปฺปหายี ไม่พูดส่อเสียด พูดสมานสามัคคี ๕.ทานสํวิภาครโต หรือ มจฺเฉรวินย ชอบเผื่อแผ่ให้ปัน ปราศจากความตระหนี่ ๖.สจฺจวาโจ มีวาจาสัตย์ ๗.อโกธโน หรือ โกธาภิกู ไม่โกรธ ระงับความโกรธได้

สจฺจกิริยา : อิต. การตั้งความสัตย์, การอธิษฐาน

อวิสวาเทติ : ก. ให้พูดคำไม่หลอกลวง, ให้พูดแต่วาจาสัตย์

อาทยุปลทฺธิ : (อิต.) ความรู้สิ่งที่เกิดก่อน, ความรู้เรื่องที่เกิดก่อน, ความรู้เรื่องปฐมสัตว์, ปฐมสัตย์วัตถุ.

สัตย์ : สจฺจํ