ปาณาติปาต : ป. การทำลายชีวิตสัตว์ให้ล่วงไป
ปาตน : นป. การทำให้ตกไป, การฆ่า, การทำลาย
ปาติต : ค. ตกไปแล้ว, แตกทำลายแล้ว
ปิสน, (ปึสน) : นป. การบด, การขยำ, การทำลาย
ปิสิต : ๑. นป. เนื้อ ;
๒. ค. อันเขาบด, อันเขาขยำ, อันเขาทำลายแล้ว
ปุฏน : นป. ความแตก, ความทำลาย
ผาลน : (นปุ.) การผ่า, ฯลฯ, การทำลาย. ผลฺ วิทารเณ, ยุ, ทีโฆ จ.
ผุฏ ผุฏน : (นปุ.) อันบาน, อันเปิดออก, อันปรากฏ, อันแจ่มแจ้ง, การบาน, ฯลฯ, ความบาน, ฯลฯ. ผุฏฺ วิกสเน, อ, ยุ. อันแตก, อันทำลาย, อันสลาย. ผุฏฺ วิเภเท, อ, ยุ.
พทร : (วิ.) ทำลายซึ่งความกระวนกระวายอันเป็นไปทั่วแล้ว, อันทำลายซึ่งความเร่าร้อนอันเป็นไปทั่วแล้ว. ปวตฺตปุพฺโพ, ทร วิทารเณ, อ, ลบ วตฺต แปลง ป เป็น พ.
พฺยาธิ : (ปุ.) ภาวะอันเสียดแทง, ภาวะที่เบียดเบียน, ภาวะอันบีบคั้นใจ, ภาวะอันทำลาย, ความบีบคั้น, ความเจ็บไข้, โรค, พยาธิ. วิ. วิชฺฌตีติ วฺยาธิ วา. วิธฺ วิชฺฌนาพาธเนสุ, อิ. แปลง อิ ที่ วิ เป็น ย ลง อา อาคม. อภิฯ. คำ พยาธิ ในพจนาฯ ให้อ่านว่า พะยาด และให้ความหมายว่า ได้แก่ตัวเชื้อโรคชนิดหนึ่งที่เกิดในกายและเชื้อโรคอย่างหนึ่ง ที่เกิดจากผิวหนัง ผู้เขียนพจนาฯ มคธ นี้ ว่า ที่เป็นชื่อของโรคผิวหนัง อ่านเรียงพยางค์ว่า พะ-ยา-ธิ เหมาะกว่า.
พาธิ : (ปุ.) การเบียดเบียน, ความเบียดเบียน, การกระทบ, การฆ่า, การทำลาย. หนฺ หึสายํ, ณิ แปลง หนฺ เป็น วธ ทีฆะ อ ที่ ว เป็น อา.
ภงฺคาปุปสฺสนา : อิต. ปัญญาพิจารณาการแตกทำลาย
ภญฺชก : ค. ผู้หัก, ผู้ทำลาย
ภญฺชน : นป. การหัก, การทำลาย
ภิชฺชน : (นปุ.) อันแตก, อันทำลาย, อันสลาย, การแตก, ฯลฯ. ภิทิ เภทเน, ยุ. ลง ย ปัจ. ประจำหวดธาตุ ลบ อิ แปลง ทฺย เป็น ชฺช ยุ เป็น อน.
ภินฺน : กิต. แตกแล้ว, ทำลายแล้ว
ภินฺนตฺต, ภินฺนภาว : นป., ป. สภาพที่แตก, สภาพที่ทำลาย
เภตฺตุ : (วิ.) ผู้ทำลาย. ภิทิ วิ-ทารเณ, ตุ.
เภทก : (วิ.) ผู้ทำลาย, ผู้หนี (เรือนจำ).
เภทนก : ค. น่าทำลาย, ควรทำลาย, น่าแตก
เภทุปาย : (ปุ.) อุบายแห่งการทำลาย, อุบายที่ทำให้เขาแตกกัน.
เภเทติ : ก. ทำลาย, แบ่ง, แยก, แตก
มทฺทน : (นปุ.) การนวด, การย่ำยี, การบด, การทำลาย. ยุ ปัจ.
มาร : (ปุ.) สภาพผู้ฆ่า, สภาพผู้ทำลาย (ความดี), มาร, มารคือกามเทพ. วิ. สตฺตานํ กุสลํ มาเรตีติ มาโร (ยังความดีของสัตว์ให้ตาย). กุสลธมฺเม มาเรตีติ วา มาโร (ยังกุศลธรรมให้ตาย). มรฺ ปาณจาเค, โณ. ทางศาสนาจัด กิเลสกาม เป็นมารวัตถุกาม เป็นบ่วงแห่งมาร.
มิตฺตเภท : ป. การทำลายไมตรี
มิถุเภท : ป. การแตกมิตรสัมพันธ์, การทำลายสัมพันธไมตรี
ลุชฺชน : นป. การแตก, การสิ้นสุดลง, การทำลาย
วฺยนฺติภาว : ป. การทำลาย
วิทฺธสก : ค. ผู้ทำลาย, ผู้กำจัด
วิทฺธเสติ : ก. ทำลาย, กำจัด
วิทาร : ป.,ค. ผู้ผ่า, ผู้ทำลาย
วิทารณ : นป. การผ่า, การฉีก, การทำลาย
วิธมก : ค. ผู้ทำลาย
วิธมน : นป. ความทำลาย
วินิปาต : ป. การทำให้ตกไป, การทำลาย, การฆ่า
วิปฺปลุชฺชติ : ก. แหลก, ถูกทำลาย
สงฺฆเภท : ป. การทำลายสงฆ์ให้แตกกัน
สญฺฉินฺน : กิต. ตัดแล้ว, ทำลายแล้ว
สมฺปทาลน : นป. การฉีก, การผ่า, การทำลาย
สมฺผ : (นปุ.) คำอันผ่าซึ่งประโยชน์, คำอันทำลายซึ่งประโยชน์. วิ. สํหิตํ ปโยชน์ ผาตีติ สมฺผํ. คำอันยังประโยชน์ให้พินาศ, คำอันยังสุขให้พินาศ, คำอันประโยชน์สุขให้พินาศ. วิ. สํหิตํ ปโยชนํ ผาเลติ วินาเสตีติ สมฺผํ. สํหิตํ สุขญฺจ ผาเลติ วินาเสตีติ วา สมฺผํ. สํปุพฺโพ, ผา ผาลเน, อ.
สมฺผปฺปลาป : (วิ.) (วจีประโยค) เป็นเครื่องกล่าวซึ่งคำอันทำลายเสียซึ่งประโยชน์, เป็นเครื่องกล่าวซึ่งถ้อยคำอันไม่เป็นประโยชน์แก่ตนและผู้อื่น, กล่าวซึ่งคำอันโปรยเสียวซึ่งประโยชน์, กล่าวคำเพ้อเจ้อ. วิ. สมฺยํ นิรตฺถกํ ปลปติ เปเตนาติ สมฺผปุปลาโป. สมฺผปุพฺโพ, ปปุพฺโพ จ, ลปุ วจเน, โณ. ปสํโยโค.
สีลเภท : ป. การทำลายศีล, ศีลขาด
หตาวกาส : ค. ผู้ทำลายโอกาส
อกฺขต : (วิ.) ไม่ถูกขุด, ไม่ถูกทำลาย, นปุพฺโพ, ขนุ อวทารเณ, โต. ลบ นุซ้อนกฺ.
อจฺเฉชฺช : ค. ซึ่งตัดหรือทำลายไม่ได้
อตฺตฆญฺญ : นป. การฆ่าหรือทำลายตนเอง
อตฺตวธ : ป. การฆ่าตนเอง, การทำลายตนเอง
อตฺตวินิปาต : (ปุ.) การตกไปโดยไม่เหลือวิเศษซึ่งตน, การยังตนให้ตกไป, การทำลายซึ่งตน, การฆ่าตัวตาย.
อตฺตวินิปาตกมฺม : (นปุ.) การยังตนให้ตกไปโดยไม่เหลือวิเศษกรรมคือการทำลายซึ่งตน, การฆ่าตัวตาย, อัตวินิบาตกรรม.
อตฺถภญฺชก : ค. ผู้ทำลายประโยชน์