ชาติ ๑, ชาติ ๑ : [ชาด, ชาติ, ชาดติ] น. การเกิด เช่น ชาตินี้ ชาติหน้า; กําเนิด เช่น มีชาติมีสกุล; เหล่ากอ, เทือกเถา, เผ่าพันธุ์, เช่น ชาติเสือ ชาติขี้ข้า; ชนิด, จําพวก, ชั้น, หมู่; คำเพิ่มข้างหลังของคำเดิม เมื่อเพิ่มแล้วความหมายคงเดิมหรือหมายถึงพวกหรือหมู่ เช่น คชาชาติ มนุษยชาติ. (ป., ส.).
ชาติ ๓, ชาติ ๓ : [ชาด, ชาติ, ชาดติ] น. รส เช่น ไม่เป็นรสไม่เป็นชาติ.
ชาติ ๒, ชาติ ๒ : [ชาด, ชาดติ] น. ประเทศ; ประชาชนที่เป็นพลเมือง ของประเทศ, กลุ่มชนที่มีความรู้สึกในเรื่องเชื้อชาติ ศาสนา ภาษา ประวัติศาสตร์ความเป็นมา ขนบธรรมเนียมประเพณี และวัฒนธรรมอย่างเดียวกันหรืออยู่ในปกครองรัฐบาล เดียวกัน, ประชาชาติ ก็ว่า.
ปัจฉิม, ปัจฉิม- : [ปัดฉิม, ปัดฉิมมะ-] ว. ตะวันตก; ภายหลัง, ทีหลัง, ข้างหลังสุด. (ป. ปจฺฉิม).
ชาติมาลา : [ชาติ] น. สาขาแห่งชาติ, โครงแห่งตระกูล, แผนเครือญาติ. (ส.).
ชาติไทย : ทยฺยชาติ
กรรมที่ให้ผลในชาติหน้า : อุปปชฺชเวทนียกมฺมํ [นป.]
กลับชาติมาเกิด : ปุนพฺภเว นิพฺพตฺตภาโว
ชนทุกชาติทุกชั้น : นานโคตตา นานานชฺชา
ทิศปัจฉิม : ปจฺฉิมทิสา [นปุ.]
สุดท้าย : ปจฺฉิม, ปนฺต, ปริยนฺต, อนฺต, อนฺติม, โอสาน
สุดท้าย, หลัง : จริม, ปจฺฉิม, ปริยนฺต, อนฺต, อนฺติม
เฉี่อยชา : อลสชาติโก
สาวกองค์สุดท้าย : ปจฺฉิมสาวโก