ฝืดเคือง : ก. มีไม่สู้จะพอใช้พอสอย.
 
 กรอ ๔ : ว. ยากจน, เข็ญใจ, ฝืดเคือง, ในคำว่า เบียดกรอ.  (ข. กฺร ว่า ยาก, ลำบาก).
 
 กระเสียร : [-เสียน] ว. คับแคบ, ลําบาก, ฝืดเคือง, ใช้เข้าคู่กับคํา กระเบียด  เป็น กระเบียดกระเสียร. (ป. กสิร).
 
 กันดาร : [-ดาน] ว. อัตคัด, ฝืดเคือง, เช่น กันดารข้าว กันดารน้ำ, ลําบาก,  แห้งแล้ง, คํานี้มักใช้แก่เวลา ท้องที่ หรือถิ่นที่มีลักษณะเช่นนั้น  เช่น คราวกันดาร ทางกันดาร ที่กันดาร.  น. ป่าดง, ทางลําบาก.  (ป. กนฺตาร).
 
 ขัด ๓ : ก. ไม่ใคร่จะมี, ฝืดเคือง, ไม่คล่อง, ไม่เป็นปรกติ.
 
Royal Institute Thai-Thai Dict : ฝืดเคือง, more results...