ปริฆาส : (ปุ.) เดน ( ของเหลือที่ไม่ต้องการแล้ว ) , อาหารเป็นเดน, อาหารเดน. ปริปุพฺโพ, ฆสฺ อทเน, โณ.
ปริณาม : ป. การเปลี่ยนแปลง, การย่อยอาหาร, ความแปรปรวน
ปริณามคฺคิ : (ปุ.) ไฟอันยังอาหารให้ย่อย, ไฟย่อยอาหาร.
ปริปาก : ป. การหุงต้ม, การย่อยอาหาร
ปริวิสติ : ก. อังคาส, คอยรับใช้จัดอาหาร
ปริเวสก : ค. ผู้อังคาส, ผู้เลี้ยงอาหาร
ปริเวสนา : อิต. การจัดอาหาร, การดูแลอาหารในขณะเลี้ยงกัน
ปลาสาท : ค. มีใบไม้เป็นอาหาร, มีหนามเป็นอาหาร, แรด
ปสุ, ปสุก : ป. สัตว์เลี้ยงไว้ใช้งานหรือเป็นอาหาร
ปากวฏฺฏ : นป. เครื่องยังชีพ; การให้อาหารประจำ
ปาจก : ค. ผู้หุงต้ม, ผู้ปรุงอาหาร
ปาจน : นป. การหุงต้ม, การปรุงอาหาร; ปฏัก, ไม้เท้า
ปาจาเปติ : ค. ให้หุงต้ม, ให้ปรุงอาหาร
ปาตราส : ป. อาหารเช้า
ปาหุณ, ปหุณก : ๑. ป. แขก, ผู้มาเยี่ยม ;
๒. นป. อาหารสำหรับแขก, ของขวัญ
ปิณฺฑปาติก : ค. ภิกษุผู้ถือการฉันอาหารที่ได้มาจากบิณฑบาตเป็นปกติ
ปิณฺฑปาติกตฺต : นป. ความเป็นแห่งภิกษุผู้ถือการฉันอาหารที่ได้มาจากการบิณฑบาต
ปิฬหก : ป. หนอน, สัตว์ชั้นต่ำชนิดมีคูถเป็นอาหาร
ปุฏภตฺต : นป. อาหารในถุงหรือห่อ
ปุเรภตฺต : (นปุ.) ก่อนแห่งภัต, กาลก่อนแต่กาลแห่งภัต (ในเวลาก่อนฉัน), ก่อนอาหาร, เวลาก่อนอาหาร, ปุเรภัต, วิ. ภตฺตสฺส ปุเร ปุเรภตฺตํ. ภตฺตา วา ปุเร ปุเรภตฺตํ.
โปริสาท : ค. มีคนเป็นอาหาร, ผู้กินคน
ผคฺคุ : ป. สมัยอดอาหาร
ผสฺสาหาร : (ปุ.) อาหารคือผัสสะ.
โผฏฺฐพฺพ : (นปุ.) อารมณ์อันบุคคลพึงถูกต้อง, อารมณ์ที่มาถูกต้อง, สิ่งที่มาถูกต้อง, สิ่งที่มาถูกต้องกาย, สิ่งที่ถูกต้อง, สิ่งที่มาถูกต้องกาย, สิ่งที่ถูกต้องได้ด้วยกาย. สิ่งที่เย็น ร้อน อ่อน แข็ง ละเอียด หยาบ ซึ่งมากระทบกายกระทบผิวกาย เรียกว่า โผฏฐัพพะทั้งสิ้น. ผุสฺ สมฺผสฺเส, ตพฺโพ, สสฺส โฏ, ตสฺส โฐ.
พฺรหฺมภกฺข : ป. อุดมคติ; อาหารทิพย์, อาหารของพวกพรหมบางพวกหมายถึงปีติ
พฺราหฺมณโภชน : นป. อาหารของพวกพราหมณ์, การให้อาหารแก่พราหมณ์
พลาธิการ : (ปุ.) บุคคลผู้ทำยิ่งในเสนา, พลาธิการชื่อกรมๆ หนึ่ง มีหน้าที่ควบคุมจัดหา ที่พัก เสบียงอาหาร ฯลฯ ในกองทัพ ถ้าระดับต่ำกว่ากองทัพ ก็เป็นชื่อของ กอง และเป็นชื่อของผู้ทำหน้าที่ในกรมกองนั้น.
ภกฺขก : (วิ.) โลภอาหาร, จะกละ, ตะกละ. ภกฺข อทเน, ณฺวุ.
ภตฺตการ : ป. คนทำอาหาร, พ่อครัว
ภตฺตกาล : (ปุ.) เวลาแห่งภัต, ภัตกาล คือ เวลาฉันอาหารของภิกษุ-สามเณร หรือ ผู้รักษาอุโบสถศีล.
ภตฺตกิจฺจ : (นปุ.) กิจด้วยภัต คือ การฉันอาหาร.
ภตฺตคฺค : (ปุ.) โรงแห่งภัต, โรงสำหรับฉันอาหาร, โรงฉัน, หอฉัน.
ภตฺตวิสฺสคฺค : ป. การแจกจ่ายอาหาร
ภตฺตเวตน : นป. อาหารและค่าจ้าง
ภตฺตเวลา : อิต. เวลาอาหาร
ภตฺตาหาร : (ปุ.) อาหารคือข้าว, ข้าวและอาหาร, ภัตาหาร คือ อาหารต่างๆ ที่จัดไว้สำหรับถวายพระ.
ภิกฺขาจาร : (ปุ.) การเที่ยวไปเพื่ออันขอ, การเที่ยวไปเพื่ออันขออาหาร, การเที่ยวขออาหาร, การเดินบิณฑบาต, การเที่ยวบิณฑบาต. ภิกษาจาร. ส. ภิกฺษาจาร.
ภิกฺขาวจน : (นปุ.) การกล่าวซึ่งภิกษา, การออกชื่อภิกษา, การออกชื่ออาหาร.
ภิกฺขาหาร : ป. อาหารที่ได้มาจากการขอ
ภุตฺตปาตราส : (วิ.) ผู้มีอาหารอันบุคคลพึงกินในเวลาเช้าอันบริโภคแล้ว.
ภุตฺตเสสก : (ปุ.) อาหารเป็นเดน. วิ. ภุตฺตโตเสโส ภุตฺตเสโส. โส เอว ภุตฺตเสสโก. ก สกัด.
โภชนคพฺภ : (ปุ.) ห้องอาหาร.
โภชนาคาร : (ปุ. นปุ.) ร้านขายอาหาร, ร้านอาหาร.
โภชนาผลก : (นปุ.) โต๊ะอาหาร.
โภชนาหาร : (ปุ.) อาหารอัน...พึงบริโภค, อาหารสำหรับบริโภค.
มตกภตฺต : (นปุ.) ภัตอันบุคคลพึงให้เพื่อบุคคลผู้ตายแล้ว, ภัตอันบุคคลถวายเพื่อบุคคลผู้ตายแล้ว, ภัตอันบุคคลถวายเพื่ออุทิศผลแด่บุคคลผู้ตาย, ภัตเพื่อผู้ตาย, มตกภัต (อาหารที่ทำบุญอุทิศให้ผู้ตาย).
มธุรปาณิกา : (อิต.) หญิงผู้มีฝ่ามือมีรสอร่อย, หญิงปรุงอาหารอร่อย, หญิงมีฝีมือในการปรุงอาหาร.
มหคฺฆส : (วิ.) ผู้มีอาหารอันบุคคลพึงกินมีค่ามาก.
ยาวกาลิก : (นปุ.) ของเป็นยาวกาลิก คือของที่ภิกษุรับประเคนได้เฉพาะเวลาเช้าถึงก่อนเที่ยง และฉันได้เช้าชั่วเที่ยงเท่านั้น ได้แก่ ข้าว อาหารทุกอย่าง.
รส : ป. รส, อายตนะส่วนหนึ่งเป็นวิสัยแห่งลิ้น; อาหารเหลว; มรรยาท; หน้าที่; สมบัติ;ปรอท