วิกาลโภชน : นป. การกินอาหารในเวลาวิกาล
วิฆาส : ป. ผู้กินเดน; อาหารเป็นเดน
สงฺขาทติ : ก. เคี้ยว, บดอาหาร
สญฺฌาฆน : นป. เมฆในตอนเย็น
สภาคาปตฺติ : (อิต.) อาบัติเหมือนกัน, สภาคาบัติ ชื่ออาบัติที่ภิกษุต้องเหมือนกัน เช่น ต้องอาบัติปาจิตตีย์ เพราะฉันอาหารในเวลาวิกาล ท่านห้ามไม่ให้แสดงแก่กันและกัน ต้องแสดงแก่ภิกษุที่ต้องอาบัติไม่เหมือนกัน ถ้าไม่สามารถหาภิกษุเช่นนั้นได้ จะแสดงก็ได้ แต่ท่านปรับอาบัติทุกกฎ ทั้งผู้แสดงและผู้รับแสดง.
สมเวปากินี : อิต. การสนับสนุนให้ย่อยอาหารดี
สวฺยญฺชน : ค. มีของปรุงรสอาหาร
สายณฺห : (นปุ.) เวลาเย็นแห่งวัน, เวลาเย็น, สายัณห์, สนธยา. วิ. อหสฺส สายํ สายณฺหํ. แปลง อหฺ เป็น อณฺห.
สายมาส : (นปุ.) โภชนะอันบุคคลพึงบริโภคในเวลาเย็น, ภัตอันบุคคลพึงบริโภคในเวลาเย็น. สายํ+อส แปลง นิคคหิตเป็น ม อ+อ เป็น อา.
สินฺท : (ปุ.) ความเย็น. สิทิ สีติภาเว, อ.
สิสิร : (วิ.) เย็น, สบาย, เป็นอยู่ดี. สสฺ สุสสเน, อิโร, อสฺสิ. สิสฺ อิจฺฉายํ วา. หนาว ก็แปล. ส. ศิศิร.
สีต : (นปุ.) ความหนาว, ความเย็น. วิ. อุณฺหาภิตตฺเตหิ เสวียตีติ สีตํ. สิ เสวายํ, โต, ทีโฆ.
สีตภีรุก : ค. กลัวจนตัวเย็น
สีตรสี : ค. มีรัศมีเย็น ; ดวงจันทร์
สีติ : (อิต.) ความหนาว, ความเย็น. สิ เสวายํ, ติ, ทีโฆ.
สีติภาว : ป. ความเย็น, ความสงบ
สีติภูต : ค. เป็นผู้เย็น, เป็นผู้เงียบ, เป็นผู้สงบ
สีติภูติ : (วิ.) เป็นธรรมชาติเย็นเป็นแล้ว.
สีโตทก : (วิ.) มีน้ำเย็น
สุธาสินี : (อิต.) เทพธิดา (ผู้กินอาหารทิพย์).
สุธาสี : (ปุ.) เทวดา (ผู้กินอาหารทิพย์) วิ. สุธา อสนฺติ สีเลนาติ สุธาสิโน. อสฺ โภชเน, ณี.
สุภิกฺข : ค. มีอาหารดี
สูท : (ปุ.) คนผู้หลั่งออกซึ่งรส, คนผู้ยังรสให้หลั่งออก. สุ ปคฺฆรเรณ, โท, ทีโฆ. อถวา, สุทฺ สูทฺ วา ปคฺฆรเณ, อ. คนผู้ยังขาทนียะ และโภชนียะให้สุก, คนผู้ยังอาหารให้สุก, คนครัว, พ่อครัว. สุ. พฺยนฺตีกรเณ, โท.
เสฎฺฐ : (อิต.) เถ้า, เถ้าเย็น, ถ่านเย็น.
โสตฺถิย : (ปุ.) โสตถิยะ ชื่อพราหมณ์ผู้ถวายหญ้าแด่พระมหาบุรุษตอนเย็นวันตรัสรู้. ใช้เป็นชื่อของพราหมณ์ทั่วไปด้วย. พม่า และ ฎีกาอภิฯ เป็นโสตฺติย วิ. สุตฺตํ พฺรหฺมสุตฺตํ อธิเตติ โสตฺติโย.
หิม : (นปุ.) ความหนาว, ความเย็น, ฤดูหนาว, น้ำค้าง, หิมะ ชื่อละอองน้ำที่แข็งรัดตัว มีลักษณะเหมือนปุย. วิ. หึสตีติ หิมํ. หึสฺ หึสายํ, อ, สสฺส โม, นิคฺคหิตโลโป. อตฺตโน สีตลภาเวน สตฺเต หิโนตีติ หิมํ. หิ หึลายํ, อิโม. หิโนตีติ หิมํ. หิ คติยํ. อภิฯ ปถวีปพฺพตาทีสุ หิโนติ ปตตีติ หิโม. หิ คติยํ, โม. กัจฯ และ รูปฯ ลง ม ปัจ. และเป็น ปุ.
อชีรก : นป. ธาตุพิการ, อาหารไม่ย่อย
อติสาย : (ปุ.) เวลาย็นเกินไป, เวลาเย็นมาก, ค่ำนัก.
อติสาย : ก. วิ. เวลาเย็นยิ่ง, สายมาก
อติสายณฺห : (ปุ.) เย็นนัก, ค่ำนัก, ดึกนัก, ดึกมาก.
อทน : (นปุ.) สถานที่ให้อาหาร, สถานที่รับอาหาร. อาปุพฺโพ, ทา ทาเน, ยุ. รัสสะ อาเป็น อ. ส. อทฺน.
อนสน : นป. การอดอาหาร, การไม่ได้กินอาหาร
อนาสก : ค. ผู้อดอาหาร
อนาสกตฺต : นป. ความเป็นผู้อดอาหาร
อนาหาร : ค. ไม่มีอาหาร
อนุปหาร : ก. ไม่มีอาหาร, ไม่มีเชื้อ
อปรณฺณ : (นปุ.) อปรัณชาตได้แก่อาหารอื่นจากข้าว มีถั่วงาเป็นต้นที่จะพึงกินภายหลังกินข้าวแล้ว.วิ.ปุพฺพณฺณาทิโตอปรภาเคปวตฺตมณฺณํอปรณฺณํ.
อภิถุต อภิตฺถุต : (ปุ.) ความเริ่มแห่งราตรี, ความเริ่มต้นแห่งราตรี, พลบ, พลบค่ำ, เวลาเย็น. วิ. โทสาย รตฺติยา อารมฺโภ อภิโทโส. อถวา อภิทุสฺสนฺติ สพฺพกมฺมานีติ อภิโทโส
อภิโทส : ป. พลบค่ำ, ย่ำค่ำ, เย็นวานนี้
อยฺยโวสาฏิตก : (นปุ.) วัตถุเครื่องเซ่นเจ้า, เครื่องเซ่นเจ้า, อาหารเครื่องเซ่น.
อลสก : นป. การกินอาหารมากเกินไปจนไม่ย่อย
อวกฺการปาติ : อิต. ถาดสำหรับใส่เศษอาหาร, ภาชนะสำหรับใส่หยากเยื่อ
อวเทหก : ค. เต็มอิ่ม, เต็มท้อง เช่นคำว่า อุทราวเทหกโภชนํ = อาหารหนัก
อวุตฺติปริโภค : ป. การบริโภคอาหารที่ผิดธรรมชาติ (คืออาหารที่เขาไม่นิยมกินกัน)
อสา : อิต. ส่วน, ภาค, การกินอาหาร
อสาหส : นป., ค. ไม่รุนแรง, ไม่ผลุนผลัน, เยือกเย็น, สงบ
อาทเนสนา : อิต. การแสวงหาอาหาร
อาภิโทสิก : ค. เนื่องด้วยเย็นวานนี้, ตอนเย็น, ที่บูดเน่า, ค้างคืน
อาสก : ค. มีอาหาร
อาสกตฺต : นป. ความมีอาหาร