- อ่อน : ว. ไม่กระด้าง เช่น ลิ้นอ่อน; นิ่ม เช่น เนื้ออ่อน; ไม่จัด เช่น แดดอ่อน;  ไม่แข็ง, ยอมง่าย ๆ, รู้สึกสงสาร, เช่น ใจอ่อน; ไม่แก่ เช่น มะพร้าว อ่อน; หย่อน เช่น อ่อนเค็ม, น้อย เช่น เหลืองอ่อน, ไม่แรง เช่น  ไฟอ่อน, อายุยังน้อย เช่น ไก่อ่อน, ยังเล็กอยู่ เช่น เด็กอ่อน;  ละมุนละม่อม, ดัดง่าย, เปลี่ยนแปลงง่าย. 
- ระโหย : ก. อิดโรยเพราะหิวหรืออดนอนเป็นต้น. 
- อ่อนไท้ : (กลอน) น. นางผู้เป็นใหญ่, นางผู้มีสกุล, (ใช้เรียก นางกษัตริย์) เช่น จอมราชพิศพักตรา อ่อนไท้. (ลอ), ใช้ว่า อรไท ก็มี. 
- อ่อนเปลี้ย : ว. เพลียมาก, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ เพลียแรง เป็น  อ่อนเปลี้ยเพลียแรง. 
- อ่อนหวาน : ว. ไพเราะ, น่าฟัง, เช่น เขาเป็นคนพูดจาอ่อนหวาน;  งามละมุนละไม เช่น หน้าตาอ่อนหวาน. 
Royal Institute Thai-Thai Dict : อ่อนระโหย, more results...
 - เผคฺคุก : ค. มีกระพี้, มีเปลือกนอก, อ่อน, ไม่แข็งแรง 
- มชฺชว : (วิ.) เป็นของอ่อน, อ่อน, อ่อนโยน. 
- มนฺท : (วิ.) เขลา, โง่, โง่เขลา, พาล (อ่อน), อ่อน, อ่อนแอ, เพลีย, มัว, รางๆ. มนฺทฺ ชฬตฺเต, อ. 
- สณฺห : ค. เกลี้ยงเกลา, อ่อน, นุ่ม, สุภาพ 
- สิฐล สิถิล : (วิ.) หย่อน, เบา, อ่อน, หลวม. สถฺ เสถิลฺเล, อิโล, อสฺสิ. ศัพท์ต้นแปลง ฤ เป็น ฐฺ. 
ETipitaka Pali-Thai Dict : อ่อนระโหย, more results...