- อ่อนเปลี้ย : ว. เพลียมาก, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ เพลียแรง เป็น  อ่อนเปลี้ยเพลียแรง. 
- อ่อน : ว. ไม่กระด้าง เช่น ลิ้นอ่อน; นิ่ม เช่น เนื้ออ่อน; ไม่จัด เช่น แดดอ่อน;  ไม่แข็ง, ยอมง่าย ๆ, รู้สึกสงสาร, เช่น ใจอ่อน; ไม่แก่ เช่น มะพร้าว อ่อน; หย่อน เช่น อ่อนเค็ม, น้อย เช่น เหลืองอ่อน, ไม่แรง เช่น  ไฟอ่อน, อายุยังน้อย เช่น ไก่อ่อน, ยังเล็กอยู่ เช่น เด็กอ่อน;  ละมุนละม่อม, ดัดง่าย, เปลี่ยนแปลงง่าย. 
- เปลี้ย : [เปฺลี้ย] ว. ขาดกําลังที่จะเคลื่อนไหวได้ตามปรกติ เช่น แขนขาเปลี้ย ไปหมด; เพียบ เช่น เรือเปลี้ยนํ้า. 
- กะปลกกะเปลี้ย : [-ปฺลก-เปฺลี้ย] ว. อ่อนเพลีย, อ่อนเปลี้ย, ไม่แข็งแรง. 
- บักอาน : (ปาก) ว. อ่อนเปลี้ย, บอบชํ้า. 
Royal Institute Thai-Thai Dict : อ่อนเปลี้ย, more results...
 - เผคฺคุก : ค. มีกระพี้, มีเปลือกนอก, อ่อน, ไม่แข็งแรง 
- มชฺชว : (วิ.) เป็นของอ่อน, อ่อน, อ่อนโยน. 
- มนฺท : (วิ.) เขลา, โง่, โง่เขลา, พาล (อ่อน), อ่อน, อ่อนแอ, เพลีย, มัว, รางๆ. มนฺทฺ ชฬตฺเต, อ. 
- สณฺห : ค. เกลี้ยงเกลา, อ่อน, นุ่ม, สุภาพ 
- สิฐล สิถิล : (วิ.) หย่อน, เบา, อ่อน, หลวม. สถฺ เสถิลฺเล, อิโล, อสฺสิ. ศัพท์ต้นแปลง ฤ เป็น ฐฺ. 
ETipitaka Pali-Thai Dict : อ่อนเปลี้ย, more results...