ทายี : (วิ.) ผู้ให้โดยปกติ, ผู้มีปกติให้, ทา ทา เน, ณี. ผู้ถือเอาโดยปกติ, ผู้มีปกติถือเอา. ทา อาทาเน, ณี. แปลง อา เป็น อาย. ผู้ควรเพื่ออันให้ วิ. ทาตุ ยุตฺโตติ ทายี. ดู ธมฺมจารี ประกอบ.
ทาติ : (อิต.) การตัด, การทำลาย. ทา ลวเน, ติ. ส. ทาติ.
ทาตุ : (วิ.) ให้, ยกให้, ถวาย. ทา ทาเน, ตุ.
ทาปก : (วิ.) ผู้ยัง...ให้ให้. ทา+ ณาเปปัจ. อาขยาต ณวุ ปัจ. นามกิตถ์.
ทารุสมาทหาน : นป. การรวบรวมไม้, การเก็บไม้มารวมกัน, การเก็บฟืน
ทานว : (ปุ.) ทานพ ชื่ออสูรชื่อ ๑ ใน ๔ ชื่อ วิ. ทานุมาย มาตุยา อปจฺจํ ทานวา. ส. ทานว.
ทานารห : (วิ.) ผู้ควรซึ่งทาน วิ. ทานํ อรหตีติ ทานารโห. ผู้ควรเพื่ออันรับซึ่งทาน, ผู้ควรรับทาน. วิ. ทานํ ปฏิคฺคหิตุ อรหตีติ ทานารโห. อ. ปัจ.
ทารุหฬิทฺทา : (อิต.) ไม้เหลือง, ขมิ้น. วิ. หฬิทฺทวณฺณทารุตาย ทารุหฬิทฺทา. กลับ บทหน้าไว้หลัง. เป็น ทารุหลิทฺทาบ้าง.
ทาตุ : อ. (ปฐ., จตุ) การให้; เพื่อให้
ทานกถาทิเภท : (วิ.) (อนุปุพพิกตา) อันต่าง ด้วยกถามีทานกถาเป็นต้น.
ทานพฺยาวฏ : ค. ผู้ขวนขวายในการบริจาคทาน, ผู้จัดแจงทาน
ทานมย : (วิ.) สำเร็จแล้วด้วยการให้, สำเร็จ แล้วด้วยการบริจาคทาน, ทานมัย. ทาเน+ มย ปัจ. ปกติตัท.
ทานวฏฺฏ, - วตฺต : นป. การอวยทาน, การบำเพ็ญทาน, การบริจาคเป็นประจำ
ทานวตฺถุ : (นปุ.) วัตถุสำหรับให้, วัตถุสำหรับให้ทาน, ทานวัตถุ. ทานวัตถุมี ๑๐ อย่าง คือ อนฺนํ ปานํ วตฺถํ ยานํ มาลาคนฺธํ (นับ ๒) วิเลปนํ เสยฺยาวสถํ (นับ ๒), ปทีเปยฺยํ.
ทานาธิการ : ป. หน้าที่รับผิดชอบในการบริจาคทาน, การจัดการในเรื่องการให้ทาน
ทานาธิปติ : (ปุ.) บุคคลผู้เป็นเจ้าของแห่งทาน, ฯลฯ, ทานาธิบดี. ทาน+อธิปติ.
ทานานิสส : ป. อานิสงส์แห่งการบริจาคทาน
ทานานุโมทนปุญฺญ : (นปุ.) บุญคือความบันเทิงตามซึ่งทาน, บุญคือการอนุโมทนา ซึ่งทาน, บุญคือการอนุโมทนาทาน, บุญสำเร็จด้วยการอนุโมทนาทาน.
ทานิ : อ. บัดนี้, เดี๋ยวนี้
ทานุปกรณ : นป. อุปกรณ์แห่งทาน, เครื่องถวายทาน
ทานุปฺปตฺติ, ปานูปปตฺติ : อิต. เหตุเกิดขึ้นแห่งทาน
ทาปน : นป. การยังบุคคลอื่นให้ให้ทาน, การชักชวนให้บริจาค
ทาปีต : กิต. (อันเขา) ให้ให้, อันเขาให้บริจาคแล้ว
ทาเปติ : ก. ให้ให้, ให้บริจาค, ชักชวนให้บริจาค
ทาเปตุ : ป. คนผู้ให้, ผู้ชักนำให้บริจาค
ทาริต : ค. แตก, ทำลาย, แบ่ง, แยกออก
ทารี : (ปุ.) สามี, ภัสดา, ภรรดา, ภารดา, ผัว (ผู้ทำลายหรือแบ่งเบาความทุกข์ของภรรยา).
ทารุก : นป., ค. ท่อนไม้, ฟืน; ทำด้วยไม้
ทารุกฺขณฺฑ : นป. ชิ้นไม้, เศษไม้, ท่อนฟืน
ทารุกฺขนฺธ : ป. ขอนไม้, กองฟืน
ทารุคเหคณก : ป. เจ้าพนักงานรักษาโรงเก็บไม้
ทารุฆฏิกา : อิต. หม้อน้ำทำด้วยไม้, ปมไม้
ทารุช : ค. ซึ่งเกิดแต่ไม้, ทำด้วยไม้
ทารุชปพฺพช. : (วิ.) อันเกิดแต่ไม้และอันเกิด แต่หญ้าปล้อง, บังเกิดแต่ไม้และเป็นวิการแห่งหญ้ามุงกระต่าย.
ทารุถมภ : (ปุ.) เสาไม้.
ทารุทาห : ป. การเผาไม้
ทารุธีตลิกา : อิต. ตุ๊กตาไม้
ทารุปตฺต : นป. บาตรไม้, บาตรทำด้วยไม้
ทารุปตฺติก : ค. ผู้มีบาตรทำด้วยไม้, ผู้ใช้บาตรในการขอภิกษา
ทารุภณฺฑ : (นปุ.) ภัณฑะอันบุคคลทำแล้ว ด้วยไม้, เครื่องไม้.
ทารุมณฺฑลิก : นป. วงเวียนซึ่งทำด้วยไม้, วงกลมไม้
ทารุมย : ค. ซึ่งสำเร็จด้วยไม้, ซึ่งทำด้วยไม้
ทารุยนฺต : (นปุ.) หุ่นอันบุคคลทำแล้วด้วยไม้, หุ่นไม้.
ทารุสงฺฆาฏ : ป., ค. แพไม้, เรือ; ซึ่งต่อด้วยไม้, ซึ่งคาดด้วยไม้, ซึ่งสร้างด้วยไม้
ทาเรติ : ก. ผ่า, แยก, เซาะ, แตก, พัง, ทำลาย
ทาลน : นป. การผ่า, การแยก, การเซาะ, การแตก, การพัง, การทำลาย
ทาลิกา : อิต. ผลไม้จำพวกแตงชนิดหนึ่ง
ทาลิม : ป., นป. ทับทิม
ทาสลกฺขณ : นป. การทำนายลักษณะทาส, การทายโชคลาภโดยการดูลักษณะทาส