ตฏี : (อิต.) ฝั่ง, ตลิ่ง, ตลิ่งชัน, ท่า, ริม, เหว, ริมเหว, ปากเหว, เขาขาด. ตฏฺ อุสฺสเย อ. ศัพท์หลังลง อี อิต.
อวตาร : (ปุ.) การลง, การหยั่งลง, การข้าม, การข้ามลง, ท่า, ท่าน้ำ, รู, ช่อง, โพรง, ละแวก.อวปุพฺโพ, ตรฺตรเณ, โณ.ส. อวตาร.
ติตฺถ : (นปุ.) ท่า, ท่าน้ำ, ท่าเป็นที่ข้าม, ท่า ข้าม, ทิฏฐิ คือความเห็นนอกพุทธศาสนา, ลัทธิ ( นอกพุทธศาสนา), อุบาย ( เหตุ ), น้ำศักดิ์สิทธิ์. ตรฺ ปฺลวนตรเณสุ, โถ, อสฺส อิตฺตํ, ทฺวิตฺตํ ( แปลง ถ เป็น ตฺถ), รโลโป. หรือแปลง รฺ เป็น ตฺ ก็ไม่ต้องแปลง ถ เป็น ตฺถ. ส. ตีรถ.
ปฏฺฏน : นป. ท่า, เมืองท่า, เมืองใกล้เมืองท่า
ปติตฺถ : นป. ท่า, ท่าน้ำ, ฝั่งน้ำ
ติตฺถิย : (ปุ.) ชนมีลัทธิดังท่าเป็นที่ข้าม, นิครนถ์ผู้มีลัทธิดังท่าเป็นที่ข้าม, เดียรถีย์ (นักบวชนอกพุทธศาสนา คนถือลัทธินอก พุทธศาสนา).
ธุวนาวา : อิต. เรือประจำท่า, เรือที่ข้ามฟากไปมาเป็นประจำ, เรือจ้าง
นหานติตฺถ : นป. ท่าที่อาบน้ำ, ท่าน้ำ
ปจฺจาสึสติ : ก. หวัง, ปรารถนา, รอท่า
มชฺฌฎฐ : (วิ.) ผู้อยู่ในท่าม กลาง. ผู้ดำรงอยู่ในท่าม กลาง. ส. มธฺยสฺถ.
มชฺฌิมวย : (ปุ.) วัยมีในท่าม กลาง, วัยกลาง คือระหว่างปฐมวัย กับปัจฉิมวัย, วัยกลางคน คือคนมีอายุตั้งแต่ ๒๖ ถึง ๕๐ ปี.
วิชมฺภติ : ก. กระซิกกระซี้, แสดงท่า, หาว
สุปฎฎน : (นปุ.) ท่าเป็นที่ข้าม. ยุ ปัจ.
สุปฺปารก : (นปุ.) สุปปารกะ ชื่อท่า.
สูปติตฺถ : นป. ท่าสะดวก, ท่าที่ดี
หาว : (ปุ.) การเยื้องกราย (การเดินอย่างมีท่างาม) เป็นกิริยาเสน่หาต่าง ๆ ของหญิง. วิ. หูยนฺเต ราคิโน อตฺราติ หาโว. หุ หวเน, โณ.
อญฺญติตฺถิย : (ปุ.) ชนมีลัทธิดังท่าเป็นที่ข้ามอื่น, นิครนถ์ผู้มีลัทธิดังท่าเป็นที่ข้ามอื่น, อัญญติตถีย์, อัญญเดียรถีย์ (นักบวชนอกพระพุทธศาสนา).
อติตฺถ : นป. ที่อันไม่สมควร, ที่มิใช่ท่า, มารยาทอันไม่สมควร
อเนกนย : (ปุ.) นัยมิใช่หนึ่ง, อเนกนัย (หลายท่าหลายขบวนหลายวิธี). ส. อเนกนย.
อพฺโภกฺกิรณ : นป. ท่ารำของนักฟ้อน, ท่าเยื้องกรายของนักฟ้อน
อพฺโภกิรณ : นป. การโปรยลง, ท่ารำหรือเยื้องกรายของนักฟ้อน
อุกฺกุฏิก : ก. วิ. นั่งท่ากระโหย่ง, นั่งกระโหย่งเท้า
โอตาร : (ปุ.) การข้ามลง, ท่าข้าม, ช่อง. ณ. ปัจ.
ทายี : (วิ.) ผู้ให้โดยปกติ, ผู้มีปกติให้, ทา ทา เน, ณี. ผู้ถือเอาโดยปกติ, ผู้มีปกติถือเอา. ทา อาทาเน, ณี. แปลง อา เป็น อาย. ผู้ควรเพื่ออันให้ วิ. ทาตุ ยุตฺโตติ ทายี. ดู ธมฺมจารี ประกอบ.
ทาติ : (อิต.) การตัด, การทำลาย. ทา ลวเน, ติ. ส. ทาติ.
ทาตุ : (วิ.) ให้, ยกให้, ถวาย. ทา ทาเน, ตุ.
ทาปก : (วิ.) ผู้ยัง...ให้ให้. ทา+ ณาเปปัจ. อาขยาต ณวุ ปัจ. นามกิตถ์.
ทานว : (ปุ.) ทานพ ชื่ออสูรชื่อ ๑ ใน ๔ ชื่อ วิ. ทานุมาย มาตุยา อปจฺจํ ทานวา. ส. ทานว.
ทานารห : (วิ.) ผู้ควรซึ่งทาน วิ. ทานํ อรหตีติ ทานารโห. ผู้ควรเพื่ออันรับซึ่งทาน, ผู้ควรรับทาน. วิ. ทานํ ปฏิคฺคหิตุ อรหตีติ ทานารโห. อ. ปัจ.
ทารุหฬิทฺทา : (อิต.) ไม้เหลือง, ขมิ้น. วิ. หฬิทฺทวณฺณทารุตาย ทารุหฬิทฺทา. กลับ บทหน้าไว้หลัง. เป็น ทารุหลิทฺทาบ้าง.
ทาตุ : อ. (ปฐ., จตุ) การให้; เพื่อให้
ทานกถาทิเภท : (วิ.) (อนุปุพพิกตา) อันต่าง ด้วยกถามีทานกถาเป็นต้น.
ทานพฺยาวฏ : ค. ผู้ขวนขวายในการบริจาคทาน, ผู้จัดแจงทาน
ทานมย : (วิ.) สำเร็จแล้วด้วยการให้, สำเร็จ แล้วด้วยการบริจาคทาน, ทานมัย. ทาเน+ มย ปัจ. ปกติตัท.
ทานวฏฺฏ, - วตฺต : นป. การอวยทาน, การบำเพ็ญทาน, การบริจาคเป็นประจำ
ทานวตฺถุ : (นปุ.) วัตถุสำหรับให้, วัตถุสำหรับให้ทาน, ทานวัตถุ. ทานวัตถุมี ๑๐ อย่าง คือ อนฺนํ ปานํ วตฺถํ ยานํ มาลาคนฺธํ (นับ ๒) วิเลปนํ เสยฺยาวสถํ (นับ ๒), ปทีเปยฺยํ.
ทานาธิการ : ป. หน้าที่รับผิดชอบในการบริจาคทาน, การจัดการในเรื่องการให้ทาน
ทานาธิปติ : (ปุ.) บุคคลผู้เป็นเจ้าของแห่งทาน, ฯลฯ, ทานาธิบดี. ทาน+อธิปติ.
ทานานิสส : ป. อานิสงส์แห่งการบริจาคทาน
ทานานุโมทนปุญฺญ : (นปุ.) บุญคือความบันเทิงตามซึ่งทาน, บุญคือการอนุโมทนา ซึ่งทาน, บุญคือการอนุโมทนาทาน, บุญสำเร็จด้วยการอนุโมทนาทาน.
ทานิ : อ. บัดนี้, เดี๋ยวนี้
ทานุปกรณ : นป. อุปกรณ์แห่งทาน, เครื่องถวายทาน
ทานุปฺปตฺติ, ปานูปปตฺติ : อิต. เหตุเกิดขึ้นแห่งทาน
ทาปน : นป. การยังบุคคลอื่นให้ให้ทาน, การชักชวนให้บริจาค
ทาปีต : กิต. (อันเขา) ให้ให้, อันเขาให้บริจาคแล้ว
ทาเปติ : ก. ให้ให้, ให้บริจาค, ชักชวนให้บริจาค
ทาเปตุ : ป. คนผู้ให้, ผู้ชักนำให้บริจาค
ทาริต : ค. แตก, ทำลาย, แบ่ง, แยกออก
ทารี : (ปุ.) สามี, ภัสดา, ภรรดา, ภารดา, ผัว (ผู้ทำลายหรือแบ่งเบาความทุกข์ของภรรยา).