extravagant : (ADJ) ; ฟุ่มเฟือย ; Related:ฟุ้งเฟ้อ, สุรุ่ยสุร่าย, สิ้นเปลือง ; Syn:prodigal, profligate, squandering

extravagance : (N) ; ความฟุ่มเฟือย ; Related:ความฟุ้งเฟ้อ, ความสุรุ่ยสุร่าย ; Syn:improvidence, overspending, prodigality

extravagantly : (ADV) ; อย่างฟุ่มเฟือย ; Related:อย่างสุรุ่ยสุร่าย, อย่างสิ้นเปลือง, อย่างฟุ้งเฟ้อ ; Syn:prodigally, profligately

ฟุ้งเฟ้อ : (V) ; be extravagant with money ; Related:live in luxury, spend money extravagantly/prodigally/lavishly, be wasteful ; Syn:ฟุ่มเฟือย, สุรุ่ยสุร่าย ; Ant:ประหยัด ; Def:ใช้จ่ายเกินควร ; Samp:ครอบครัวเขาฟุ้งเฟ้อมาก สักวันต้องลำบากแน่ๆ

ฟุ้งเฟ้อ : (ADJ) ; conceited ; Syn:เห่อเหิม ; Def:คึกคะนองเพราะได้ใจ ; Samp:ชีวิตภายหลังเสร็จสิ้นการปราบกบฎของเขา เป็นชีวิตที่ค่อนข้างฟุ้งเฟ้อสนุกสนาน

ฟุ้งเฟ้อ : (ADJ) ; extravagant ; Related:lavish ; Syn:ฟุ่มเฟือย ; Ant:ประหยัด ; Def:ที่ใช้จ่ายเกินควร ; Samp:ชาวชนบทมีมาตรฐานความเป็นอยู่ต่ำกว่าในเมือง เพราะไม่มีสิ่งฟุ้งเฟ้อล่อใจ

ความฟุ้งเฟ้อ : (N) ; extravagance ; Related:lavishness, prodigality ; Syn:ความสุรุ่ยสุร่าย, ความฟุ่มเฟือย ; Ant:ความมัธยัสถ์, ความประหยัด, ความกระเหม็ดกระแหม่ ; Def:การใช้จ่ายเกินควร ; Samp:ประชาชนลอกเลียนวัฒนธรรมการบริโภคของชาวต่างชาติจนกลายเป็นความฟุ้งเฟ้อที่เกิดขึ้นในสังคมไทย

สุรุ่ยสุร่าย : (V) ; squander ; Related:lavish, dissipate ; Syn:ฟุ่มเฟือย, ฟุ้งเฟ้อ ; Ant:ประหยัด ; Def:จับจ่ายโดยไม่คำนึงถึงความสิ้นเปลือง ; Samp:น้องสุรุ่ยสุร่ายไม่รู้จักเก็บเงินไว้ใช้ในยามจำเป็นบ้าง

สุรุ่ยสุร่าย : (ADJ) ; prodigal ; Related:wasteful, extravagant, profuse, thriftless, unthrifty, improvident ; Syn:ฟุ่มเฟือย, ฟุ้งเฟ้อ ; Ant:ประหยัด ; Def:ที่จับจ่ายโดยไม่คำนึงถึงความสิ้นเปลือง ; Samp:เพราะเขาเป็นคนสุรุ่ยสุร่ายจึงต้องมาเสียใจภายหลังทีไม่มีเงินเก็บเลย

ความฟุ่มเฟือย : (N) ; luxury ; Related:lavishness, prodigality, extravagance, wastefulness ; Syn:ความสุรุ่ยสุร่าย, ความฟุ้งเฟ้อ ; Ant:ความมัธยัสถ์, ความประหยัด, ความกระเหม็ดกระแหม่ ; Samp:การปรับลดงบประมาณต้องตัดทอนสิ่งที่ไม่จำเป็นหรือความฟุ่มเฟือยออก

ชีวิตประจำวัน : (N) ; every day life ; Related:daily life ; Def:การดำรงชีวิตในแต่ละวัน ; Samp:ความฟุ้งเฟ้อจัดเป็นความต้องการที่นอกเหนือความจำเป็นในชีวิตประจำวัน

พอมีพอกิน : (V) ; have enough to get by ; Ant:ขัดสน ; Def:มีฐานะปานกลาง ; Samp:เราควรอยู่อย่างสมถะ ไม่ฟุ้งเฟ้อเห่อเหิม พอมีพอกิน และทำงานด้วยความขยันอดทน

ฟุ้งเฟ้อ : ว. คะนอง, ได้ใจ, เห่อเหิม; ใช้จ่ายเกินควรเกินฐานะ, ใช้จ่ายในสิ่งที่ไม่สมควร.

เจ้าสำราญ : ว. ที่ชอบฟุ้งเฟ้อใช้ชีวิตอย่างสนุกสนานเพลิดเพลิน.

ติรัจฉานกถา : ถ้อยคำอันขวางต่อทางนิพพาน, เรื่องราวที่ภิกษุไม่ควรนำมาเป็นข้อถกเถียงสนทนา โดยไม่เกี่ยวกับการพิจารณาสั่งสอนแนะนำทางธรรม อันทำให้คิดฟุ้งเฟ้อและพากันหลงเพลินเสียเวลา เสียกิจหน้าที่ที่พึงปฏิบัติตามธรรม เช่น ราชกถา สนทนาเรื่องพระราชา ว่าราชาพระองค์นั้นโปรดของอย่างนั้น พระองค์นี้โปรดของอย่างนี้ โจรกถา สนทนาเรื่องโจรว่าโจรหมู่นั้นปล้นที่นั่นได้เท่านั้นๆ ปล้นที่นี่ได้เท่านี้ๆ เป็นต้น (ท่านแสดงไว้ ๒๘ อย่าง หรือแยกย่อยได้ ๓๓ อย่าง)

ปปญฺจิต : ๑. กิต (อันเขา) ให้เนิ่นช้า, ให้หน่วงเหนี่ยว, ให้ล่วงแล้ว; ๒. นป. ความเนิ่นช้า, ความคิดฟุ้งเฟ้อ, ความหลงผิด