root 1 : (N) ; รากเหง้า ; Related:ต้นกำเนิด, บรรพบุรุษ ; Syn:ancestor, progenitor

รากเหง้า : (N) ; ancestor ; Related:ancestry, forefather, forebear ; Syn:บรรพบุรุษ, เทือกเถาเหล่ากอ, ต้นตระกูล ; Samp:เขายังมีลักษณะอะไรบางอย่างที่ผูกติดอยู่กับ รากเหง้า หรือ กำเนิด ของตัวเอง

รากเหง้า : (N) ; rhizome ; Related:root ; Syn:ราก ; Def:ลำของพรรณไม้บางชนิดที่อยู่ใต้ดิน เช่น กล้วย ; Samp:คนพเนจรอย่างผม บางครั้งก็ขุดรากเหง้าของพืชพันธุ์ต่างๆ มากินเป็นอาหาร

รากเหง้า : (N) ; origin ; Related:root, source, cause, fount, base, basis ; Syn:เค้า, ที่มา, ต้นตอ ; Samp:ปรางค์แบบอยุธยามีรากเหง้ามาจากปราสาทเขมร

รากเหง้า : (N) ; root ; Related:rhizome, tuber ; Def:ลำของพรรณไม้บางชนิดที่อยู่ใต้ดิน ; Samp:ชาวเขาใช้จอบขุดพลิกหน้าดินขึ้น เพื่อกำจัดรากเหง้าของวัชพืช

รากเหง้า : (N) ; origin ; Related:pedigree, ancestry, root, descent, source ; Syn:เค้าเดิม, ที่มา ; Def:ต้นกำเนิดเดิม ; Samp:แม้กำเนิดของเขาจะต่ำต้อยแต่เขาก็ภูมิใจในรากเหง้าของตน

ปู่ย่าตายาย : (N) ; ancestor ; Related:ancestry, forefather, forebear ; Syn:บรรพบุรุษ, รากเหง้า, เทือกเถาเหล่ากอ, ต้นตระกูล ; Samp:ชาวนาเป็นอาชีพของคนไทยมานานตั้งแต่สมัยปู่ย่าตายาย

รกราก : (N) ; lineage ; Related:bloodline, pedigree, ancestry, origin, descent ; Syn:เชื้อสาย, รากเหง้า ; Samp:เขาทบทวนความทรงจำเกี่ยวกับรกรากต้นตระกูล โตสง่า ให้ฟัง

รากเหง้า : น. ต้นเหตุ เช่น โลภ โกรธ หลง เป็นรากเหง้าของความชั่ว ทั้งปวง; เหง้า, ลำต้นที่อยู่ในดินของพืชบางชนิด เช่น กล้วย บอน ขิง ข่า.

ประกฤติ : [-กฺริด, -กฺริติ] (แบบ) น. มูลเดิม, ที่เกิด, รากเหง้า; ความเป็นไป ตามธรรมดา, ความเป็นไปตามปรกติ, ลักษณะ; กฎ, เกณฑ์, แบบเดิม. (ส. ปฺรกฺฤติ; ป. ปกติ).

มูล ๑, มูล- : [มูน, มูนละ-] น. โคน เช่น รุกขมูล; ราก, รากเหง้า, เช่น มีโทสะเป็นมูล, เค้า เช่น คดีมีมูล, ต้น เช่น ชั้นมูล. (ป. มูล; ส. มูลฺย).

อุบัติ, อุบัติ : [อุบัด, อุบัดติ] น. การเกิดขึ้น, กําเนิด, การบังเกิด; รากเหง้า, เหตุ. ก. เกิด, เกิดขึ้น. (ป. อุปฺปตฺติ; ส. อุตฺปตฺติ).

มุลาล มุฬาล : (ปุ. นปุ.) รากเหง้า. วิ. มูเลชายตีติ มุลาโล มุฬาโล วา. มูล+อล ปัจ. รัสสะ. มูลฺ ปติฏฺฐายํ, อโล, รสฺโส. มีลฺนิมีลเน วา, อโล. แปลง อี เป็น อุ. ศัพท์หลัง แปลง ล เป็น ฬ.

อุปตฺติ อุปฺปตฺติ : (อิต.) การเกิด, การเกิดขึ้น, การบังเกิด, การบังเกิดขึ้น, ความเกิด, ฯลฯ, เหตุ, เหตุเครื่องบังเกิด, กำเนิด, การลง อุ. วิภตฺตุปฺปตฺติ การลงวิภัติ. อุปุพฺ โพ, ปทฺ คติยํ, ติ. วิ. อุปฺปชฺชนํ อุปตฺติ อุปฺปตฺติ วา. คำหลังซ้อน ป. ไทยใช้อุบัติ เป็นกิริยา ในความว่า เกิด เกิดขึ้น ใช้เป็น นามว่า การเกิดขึ้น. กำเนิด เหตุ รากเหง้า. ส. อุตฺปตฺติ.