อป : (อัพ. อุปสรรค)ปราศ, ปราศจาก, ไปจาก, หนี, หลีก, ไกล, พ้น, ไร้, กลับ, ลง, นินทา.ส.อป.
มหนีย : กิต. ควรนับถือ, ควรบูชา
อธิโรหนี : อิต. พะอง, บันได
อายูหนีอายูหินี : (อิต.) การให้ชีวิตเสื่อมไป, อายุปุพฺโพ, หาปริหานิเย, ยุ, อิตฺถิยํอีอินีวา.
อูหนี : อิต. ไม้กวาด, แปรง
ชหติ, ชหาติ : ก. ละ, เลิก, ทอดทิ้ง, ผละหนี
ธาวติ : ก. วิ่ง, วิ่งหนี, วิ่งเร็ว; ล้าง, ชำระ
นาสิตก : ค. ผู้ถูกนาสนะ, ถูกขับไล่, ถูกไล่หนี
นิกฺกฑฺฒติ : ก. ฉุด, คร่า, ลาก, ดึง, ไล่หนี, ขับไล่
นิยฺยตฺต : นป. การหลบหนี, การเล็ดลอด, การหลีกเลี่ยง
ปฏิลีน : ค. หลบหลีก, ถอยหนี, หดหู่
ปฏิลียติ : ก. หลบหลีก, ถอยหนี, (จิต) หดหู่, ย่อหย่อน
ปฏิลียน : นป. การหลบหลีก, ถอยหนี, หดหู่
ปลาต : กิต. หนีไปแล้ว
ปลาเปติ : ก. ให้หนีไป
ปลายติ : ก. หนีไป
ปลายิ : ก. หนีไปแล้ว
ปลายี : ค. ผู้หนีไป
เภทก : (วิ.) ผู้ทำลาย, ผู้หนี (เรือนจำ).
มธุลีห : (ปุ.) สัตว์ผู้เลียซึ่งน้ำหวาน, ผึ้ง, แมลงภู่. วิ. มธุ ลีหนีติ มธุลีโห. มธุ-ปุพฺโพ, ลีหฺอสฺสาทเน, อ.
อปกฺกม : (ปุ.) การหนี, การถอยหนี, การล่าถอยวิ.อปวชฺเชตฺวากมนํอปกฺกโม.ส. อปกฺรมอปกฺรมณ.
อปกฺกมติ : ก. หนีไป, ไปปราศ
อปคม : ป. การหนีไป, การไปปราศ
อปยาติ : ก. ไปปราศ, หนีไป
อปยาน : นป. การจากไป, การหนีไป
อปลายี : (วิ.) ไม่หนี, ไม่หนีไป.
อปสกฺกติ : ก. หลีกไป, หนีไป, หลบไป
อปายี : ค. หนีไป, หลีกไป
อเปติ : ก. ไปปราศ, หลีกไป, หนีไป
อภินิสฺสฏ : กิต. หนีไป, สลัดออก
อรหนฺต : (ปุ.) พระอรหันต์.วิ.สํสารจกฺกสฺสอเรหตวาติอรหาอรหํวา(ผู้ขจัดเสียซึ่งซี่แห่งสังสารจักร).อคฺคทกฺขิเณยฺยภาเวณปูชนํอรหตีติอรหา(ผู้ควรซึ่งการบูชาเพราะความเป็นพระทักขิเณยยบุคคลผู้เลิศ).กิเลสารโยมคฺเคนหนีติ อรหา (ผู้กำจัดข้าศึกคือกิเลสท.ด้วยมรรค).นสนฺติเอตสฺสรหาติอรหา (ผู้ไม่มีปาบธรรม).นตฺถิ เอตสฺสรโหคมนํคตีสุปจฺจาชาตีติอรหํ.
อวสฏ, โอสฏ : ค. ผู้ละออก, ผู้ผละหนี, คนที่เข้ารีดศาสนาอื่น
อวิค : (นปุ.) ที่ที่บุคคลหนีไม่พ้น, ที่สำหรับเผาศพ, เชิงตะกอน.น+วิ+คมฺธาตุรปัจ.
อวิมุข : ค. ไม่หลบหน้า, ไม่หลีกลี้หนีหน้า
อุพฺพสติ : ก. ออกจากบ้าน, หนีจากบ้าน
อุยฺยาติ : ก. ออกไป, หนีไป, หลีกไป
อุสฺสรติ : ก. แผ่ออก, ซ่านออก; วิ่งหนีไป
อุสฺสาเรติ : ก. ผลัก, ไส, ให้หนีไป, ให้ยกขึ้น
คทฺทุ (ทู) หน : นป. การรีดนม
อาโรหณ, - หน : นป. การขึ้น, การปีน
หนติ : ก. ฆ่า
อาฆาตุก : (วิ.) ผู้ฆ่าโดยปกติวิ. อาหนติสีเลนาติอาฆาตุโก.ผู้มีการฆ่าเป็นปกติวิ.อาหนิตุสีลมสฺสาติอาฆาตุโก.อาหนนสีโลอาฆาตุโก.ณุกปัจ.
กาล : (ปุ.) สภาพผู้บั่นทอนคือ ยังชีวิตของสัตว์ ให้สิ้นไป วิ. สตฺตานํ อายุ กลยติ เขเปตีติ กาโล. กลฺ เขเป, โณ. สภาพผู้ทำชีวิตของสัตว์ให้น้อยลง ๆ ทุกวัน ๆ วิ. สตฺตานํ ชีวิตํ ทิวเส ทิวเส อปฺปํ อปฺปํ กโรตีติ กาโล. กรฺ กรเณ, โณ, รสฺส ลตฺตํ. อายุ, ยุค, กาล, สมัย, ครั้ง, คราว, หน, เวลา, การนับ, การคำนวณ. วิ. กลฺยเต อายุปฺปมาณาทโย อเนนาติ กาโล. กลฺ สํขฺยาเณ, โณ, การทำ วิ. กรณํ กาโร, โส เอว กาโล. อภิฯ. รูปฯ วิ. กรณํ กาโล. แปลง ร เป็น ล. ส. กาล.
ปตฺถาว : (ปุ.) โอกาส, ครั้ง, คราว, หน, รุ่น, ต้นเหตุ. ปปุพฺโพ, ถุ อภิตฺถเว,โณ. ตฺสํโยโค.
พาหน :
(นปุ.) วัตถุเป็นเครื่องนำไป, ยาน. ดู วาหน ด้วย. สมย : (ปุ.) ขณะ, ครั้ง, ครา, คราว, หน, กาล, เวลา, ฤดู, โอกาส. วิ. สํ ปุนปฺปุนํ เอติ อยติ วาติ สมโย. สํปุพฺโพ, อิ อยฺ วา คติยํ, อ. การได้, การถึง, การเห็น, ความเห็น, ลัทธิ, มติ, ทิฏฐิ, ความพร้อมเพรียง, ความพร้อมเพรียงแห่งเหตุ, การณะ, เหตุการประชุม, หมวด, หมู่, กอง, คณะ. วิ. สมนฺตโต อยนํ คติ สมโย. การแทงตลอด, ฯลฯ. วิ. สํสุฎชุ สมฺมา วา อวิปริตากาเรน อยิตพฺโพ ญาตพฺโพติ สมโย. การละ, การสละ, การทิ้ง, การปล่อย, การวาง. ส. สมย.
หณุ หนุ หนุกา : (อิต.) คาง. วิ. หนฺติ โอทนาทีสุ วณฺณวิเสสํ นาเสตีติ หณฺ หนุ วา. โภชนํ หนติ เอเตนาติ หณุ หนุ วา. หนฺ หึสายํ, อุ. อภิฯ. รูปฯ ๖๖๕ ลง ณุ, นุ ปัจ. ลบที่สุดธาตุ ศัพท์ต้นคง ณุ ไว้ ศัพท์ที่ ๓ ลง ก สกัด อา อิต. ส. หนุ.
อุทการ อุทลาหน อุทหาร : (ปุ.) เมฆ. อุท+กรฺ+ณ ปัจ., อุท+อาหน ลฺ อาคม, อุท+หรฺ + ณ ปัจ.