bay 3 : (N) ; เสียงหอน ; Related:การอับจน

up a blind alley : (IDM) ; หมดหนทาง ; Related:จนปัญญา, มืดมน, อับจนหนทาง

อับจน : (V) ; be at the end of one's rope ; Related:be driven to the wall, have no way out, be in an impasse ; Syn:จนหนทาง, หมดหนทาง ; Ant:มีทางไป, มีหนทาง ; Samp:การขาดความเชื่อมั่นดังกล่าวกำลังนำมนุษยชาติไปสู่ความสิ้นหวัง และอับจนต่อการเผชิญวิกฤติการณ์ในปัจจุบัน

อับจน : (V) ; be impoverished ; Related:be poor ; Syn:ยากแค้น, ลำบากยากเข็ญ, ยากจน ; Ant:มั่งมี, อยู่ดีกินดี ; Samp:ไม่เคยคิดว่าชีวิตจะต้องมาอับจนแบบนี้ แม้แต่ข้าวจะกินแต่ละมื้อยังแทบไม่มี

อับจน : (V) ; be impoverished ; Related:be poverty-stricken, be poor ; Syn:ยากจน, ยากแค้น ; Samp:ผมยังไม่อับจนถึงขนาดต้องขอเขากิน

อับจน : (V) ; be impoverished ; Related:be poverty-stricken, be poor ; Syn:ยากจน, ยากแค้น ; Samp:ผมยังไม่อับจนถึงขนาดต้องขอเขากิน

อับจน : (V) ; be at a loss (for a solution) ; Related:be at one's wit's end, have no way out, be at an impasse, be in a helpless situation, be in dire straits, be hard up ; Def:ไม่รู้จะแก้ปัญหาอย่างไร ; Samp:หนุ่มลูกทุ่งอย่างเขาช่างอับจนไปเสียทุกหนทาง

อับ 2 : (ADV) ; unfortunately ; Related:unluckily ; Syn:ตกต่ำ, ตกอับ, อับจน ; Ant:เจริญก้าวหน้า ; Def:ถึงที่อับจน, ถึงคราวชะตาตก ; Samp:พอเขาตกอับลูกน้องของเขาก็หนีไปหมด

สิ้นไร้ไม้ตอก : (ADJ) ; indigent ; Related:moneyless, penniless, impecunious, destitute ; Syn:ยากไร้, อับจน, ลำบากยากแค้น ; Def:ที่ขัดสนหรือลำบากถึงที่สุด, ที่ไม่มีทรัพย์สมบัติติดตัว ; Samp:ทุกวันนี้ผมกลายเป็นคนสิ้นไร้ไม้ตอกไปเสียแล้ว ได้โปรดสงสารผมเถิด

สิ้นไร้ไม้ตอก : (V) ; impoverish ; Related:fleece, pauperize ; Syn:ยากไร้, อับจน, ลำบากยากแค้น ; Def:ขัดสนหรือลำบากถึงที่สุด, ไม่มีทรัพย์สมบัติติดตัว ; Samp:เขาสิ้นไร้ไม้ตอกถึงขนาดต้องเก็บของเก่าขายกิน

หายหน้า : (V) ; disappear ; Related:be out of sight, be unseen ; Syn:หายหัว, หายหน้าหายตา ; Def:ไม่ปรากฏตัวมาให้พบเห็น ; Samp:เมื่อยามอับจน เพื่อนเธอหายหน้าไปกันหมด

อับจน : ว. ไม่มีทางไป; สิ้นคิด; ยากแค้น.

ตกอับ : ก. ถึงที่อับจน, ถึงคราวชะตาตก.

บงอับบงรา, บ่งอับบ่งรา : ก. เข้าที่อับจน.

อับ ๒ : ว. ไม่มีลมเข้าออก, ไม่โปร่ง, เช่น อากาศอับ, ไม่เคลื่อนไหว เช่น ลมอับ; ไม่มีตาไป (ใช้แก่หมากรุก); โง่ เช่น ปัญญาอับ; ถึงที่อับจน, ถึงคราวชะตาตก, เช่น ตกอับ; มัวหมอง เช่น อับเศร้าหมองศรี; มืด เช่น อับทิศ คือ มืดทุกทิศ; อาการที่นกเขาซึ่งเคยขันแล้วกลับไม่ขัน; ลักษณะของกลิ่นซึ่งเกิดจากสิ่งที่ไม่มีอากาศผ่าน เช่น เหม็นอับ.