hoop : (N) ; ห่วง ; Related:บ่วง, วง ; Syn:circle, loop, ring

loop : (N) ; ห่วง ; Related:บ่วง, ขมวด ; Syn:circle, spiral, ring

ring 1 : (N) ; ห่วง ; Related:ล้อ ; Syn:hoop: loop

sacred cow : (IDM) ; สิ่งหวงห้าม ; Related:สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่ควรหลบหลู่, สิ่งที่ไม่ควรพูดถึงในแง่ไม่ดี

jealous : (ADJ) ; ขี้หึง ; Related:หึงหวง, หึง ; Syn:envious

jealousy : (N) ; ความขี้หึง ; Related:ความหึงหวง

sweetheart : (N) ; ของรัก ; Related:ของรักของหวง, สิ่งอันเป็นที่รัก ; Syn:something cherished

โหวง : (ADV) ; lightly ; Related:weightlessly, buoyantly ; Syn:โหวงเหวง, เบามาก ; Def:แทบจะไม่มีน้ำหนัก ; Samp:กระเช้าฟางที่คล้องแขนของเขาดูเบาโหวง

โหวงเหวง : (ADV) ; lightly ; Related:weightlessly, buoyantly ; Syn:โหวง, เบามาก ; Def:แทบจะไม่มีน้ำหนัก ; Samp:กล่องนี้เบาโหวงเหวงเลยยกได้สบายมาก

โหวงเหวง : (V) ; be extremely light ; Related:be weightless ; Def:มีความรู้สึกดูเหมือนจะว่างๆ ในจิตใจ ; Samp:เขารู้สึกโหวงเหวงในใจมาก เมื่อต้องมาอยู่คนเดียวแบบนี้

เบาโหวง : (ADJ) ; light ; Related:light as a feather ; Syn:เบาเหวง, โหวงเหวง ; Ant:หนักอึ้ง ; Def:ที่เบาจนเกือบไม่มีน้ำหนัก ; Samp:เธออ่อนแอขนาดยกตะกร้าน้ำหนักเบาโหวงไม่ขึ้นสักนิด

หวง : (V) ; be grudge ; Related:be possessive ; Syn:ตระหนี่, งก ; Ant:เผื่อแผ่, เอื้อเฟื้อ, อารี ; Def:ไม่อยากให้, สงวนไว้, กันไว้ ; Samp:หล่อนหวงลูกยังกับงูจงอางห่วงไข่

เบาเหวง : (ADJ) ; light ; Related:light as a feather ; Syn:เบาโหวง, เบาโหวงเหวง ; Ant:หนักอึ้ง ; Def:ที่เบาจนเกือบไม่มีน้ำหนัก ; Samp:เขาแกล้งยกลังที่เบาเหวงขึ้นช้าๆ เหมือนหนักเสียเต็มประดา

เบาเหวง : (V) ; be light ; Related:light as a feather ; Syn:เบาโหวง, เบาโหวงเหวง ; Ant:หนักอึ้ง ; Def:เบาจนเกือบไม่มีน้ำหนัก ; Samp:หีบสมบัติเบาเหวงขนาดนี้ พวกเราต้องถูกหลอกแน่ๆ

โหวง : [โหฺวง] ว. มาก เป็นคําใช้ประกอบคํา เบา เป็น เบาโหวง หมายความว่า เบามาก.

โหวงเหวง : [-เหฺวง] ว. มาก, เป็นคำใช้ประกอบคำ เบา เป็น เบาโหวงเหวง หมายความว่า เบามาก; มีความรู้สึกเหมือนจะว่าง ๆ ในจิตใจ เช่น เมื่ออยู่ ในที่เงียบสงัดรู้สึกโหวงเหวง, มีความรู้สึกคล้าย ๆ ว่าขาดอะไรบางสิ่ง บางอย่างไป เช่น พอเข้าไปในบ้าน บรรยากาศเงียบผิดปรกติ รู้สึก โหวงเหวง.

เบาเหวง, เบาโหวง : [-เหฺวง, -โหฺวง] ว. เบาจนเกือบไม่มีนํ้าหนัก.

หวง : ก. ไม่อยากให้, สงวนไว้, กันไว้.

หวงก้าง : ก. หวงของที่ตนไม่มีสิทธิ์, กันท่าคนอื่นในสิ่งที่ตนได้ใช้ประโยชน์ แล้วหรือใช้ประโยชน์ไม่ได้.

มัจฉริยะ : ความตระหนี่, ความหวง (ข้อ ๔ ใน มละ ๙), มัจฉริยะ ๕ คือ ๑.อาวาสมัจฉริยะ ตระหนี่ที่อยู่ ๒.กุลมัจฉริยะ ตระหนี่สกุล ๓.ลาภมัจฉริยะ ตระหนี่ลาภ ๔.วัณณมัจฉริยะ ตระหนี่วรรณะ ๕.ธัมมมัจฉริยะ ตระหนี่ธรรม

ลาภมัจฉริยะ : ตระหนี่ลาภ ได้แก่ หวงผลประโยชน์ พยายามกีดกันผู้อื่นไม่ให้ได้ (ข้อ ๓ ในมัจฉริยะ ๕)

วัณณมัจฉริยะ : ตระหนี่วรรณะ คือหวงผิวพรรณ ไม่พอใจให้คนอื่นสวยงาม หรือหวงคุณวัณณะ ไม่พอใจให้ใครมีคุณความดีมาแข่งตน (ข้อ ๔ ในมัจฉริยะ ๕)

อาลัย : 1) ที่อยู่, ที่อาศัย, แหล่ง 2) ความมีใจผูกพัน, ความเยื่อใย, ความติดใจปรารถนา, ความพัวพัน, มักหมายถึงตัณหา; ในภาษาไทยใช้ว่าห่างใย หวงคิดถึง

อิสสา : ความริษยา, ความรู้สึกไม่พอใจเมื่อเห็นเขาไดดี, เห็นเขาได้ดีทนอยู่ไม่ได้, ไม่อยากให้ใครดีกว่าตน, ความคิดตัดรอนผู้ที่ดีกว่าตน; ความหึงหวง (ข้อ ๓ ในมละ ๙, ข้อ ๗ ในอุปกิเลส ๑๖)

คุฬิก : ๑. นป. หมู่, ก้อน; กลุ่ม; ห่วง, โซ่; ๒. ค. มีโซ่, มีห่วง

พนฺธน : (นปุ.) การผูก, ฯลฯ, การจำ, การจองจำ, เครื่องผูก, เครื่องจองจำ, จั่น, ห่วง, บ่วง, แร้ว. ยุ ปัจ.

อชฺเฌติ : ก. กังวล, ห่วง

อมุจฺฉิต : ค. ไม่หวง, ไม่โลภ

อาวาสมจฺฉริย : (นปุ.) ความตระหนี่ซึ่งที่อยู่, ความตระหนี่ที่อยู่, ความหวงที่อยู่.

อิสฺสา : (อิต.) ความเกียดกัน, ความชิงชัง, ความหึงหวง, ความริษยา (นิสัยที่เห็นเขา ได้ดีแล้วทนอยู่ไม่ได้ คิดตัดรอนเขา คิด ทำลายเขา). วิ. อิสฺสติ สตฺเตสุปิ คุเณสุ วจสา มนสา วา โทสาโรปนํ กโรตีติ อิสฺสา. อิสฺส อิสฺสายํ, อ. อิสฺ อิสฺสายํ วา, โส. ไทยนำคำ อิจฉา ซึ่งแปลว่าความหวัง เป็นต้น มาใช้ในความหมายว่าริษยา ดังคำ ว่า อิจฉาตาร้อน. ส. อีรฺษยา.

กังวล, ห่วง : อชฺเฌติ [ก.]

สุดรักสุดหวง : อติปฺปิโย