จีวรปฏิคฺคาหก : (ภิกษุ) ผู้เป็นเจ้าหน้าที่รับจีวร
ฉตฺตคาหก : ค. ผู้ถือร่ม, ผู้กางร่ม
ตุรงฺคาริ : (ปุ.) สัตว์ผู้ไม่ไปเร็ว, ควาย, กระบือ. ตุร+น+คมฺ ธาตุ อิ หรือ ณิ ปัจ. แปลง น เป็น ง มฺ เป็น รฺ ทีฆะต้นธาตุ.
ทุกฺขนิโรธคามินี : ค. (ปฏิปทา) ซึ่งยังผู้ปฏิบัติให้ถึงซึ่งความดับแห่งทุกข์
ธมฺมสงฺคาหก : ค. ผู้ร้อยกรองหรือแต่งพระคัมภีร์
นิคฺคหก นิคฺคาหก : (วิ.) ผู้ข่ม, ฯลฯ.
นิคฺคาหก : ค. ผู้ติเตียน, ผู้ข่มขู่, ผู้กดขี่
นิพฺพานคามินี : (อิต.) ปฏิปทาเป็นเครื่อง ยังสัตว์ให้ถึงซึ่งพระนิพพาน. ข้อปฏิบัติ ให้สัตว์ถึงพระนิพพาน.
นิมิตฺตคฺคาหี : ค. ผู้ถือเอาซึ่งนิมิต
ปฏิกูลคาหิตา : อิต. ความเป็นผู้ถือเอาโดยอาการอันขัดแย้ง
ปฏิชคฺคาเปติ : ก. ให้ปฏิบัติ, ให้บำรุง, ให้ดูแล, ให้เลี้ยงดู
ปตฺตคาหก : ป. ผู้ถือเอาบาตร, คนรับบาตร
ปทกฺขิณคฺคาหิตา : อิต. ความเป็นผู้ถือเอาโดยเบื้องขวา, ความรับเอาโดยความเคารพ, ความฉลาด, ความชำนาญ
ปทกฺขิณคฺคาหี : ค. ผู้ถือเอาโดยเบื้องขวา, ผู้รับเอาด้วยความเคารพ, ผู้เรียนรู้ได้รวดเร็ว
ปยคฺคาหี : ค. ผู้ยึดติด, ผู้ยึดถือ, ในสิ่งอันน่ารัก น่าพอใจ
ปริโยคาหน : นป. การหยั่งดู, การหยั่งลง, การรุกเข้าไป
พลิปฏิคฺคาหก : ค. ผู้รับเครื่องบูชา, ผู้รับพลีกรรม เช่น พวกพราหมณ์, ผู้เก็บภาษี
ภงฺคาปุปสฺสนา : อิต. ปัญญาพิจารณาการแตกทำลาย
ภณฺฑาคาริก : (วิ.) ผู้ประกอบในเรือนคลัง, ผู้รักษาเรือนคลัง, ฯลฯ.
ภวราคานุสย : (ปุ.) กิเลสอันนอนเนื่องอยู่ในสันดาน คือ ความกำหนัดในภพ.
มคฺคารมฺมณธมฺม : (ปุ.) ธรรมมีมรรคเป็นอารมณ์ ได้แก่ธรรมคือจิตและเจตสิกที่ทำอริยมรรคให้เป็นอารมณ์.
มิคาทก : (ปุ.) หมาไน. มิค+อทฺ ธาตุในความกิน ณฺวุ ปัจ.
มิคาทน : (ปุ.) เสือดาว. มิค+อทฺ+ยุ ปัจ.
เมธคา : (อิต.) ภาวะอันย่ำยี นิสสัยของตนและย่ำยีคนอื่นไป, ธรรมชาติอันย่ำยีนิสสัยของตนและย่ำยีคนอื่นไป, ความทุ่มเถียง, ความทะเลาะ, ความวิวาท, ความผิดพ้อง, ความร้าวฉาน, ความร้าวราน, ความมั่นหมาย, ความหมายมั่น, ความอาฆาต, ความอาฆาตมาดร้าย, กลหธรรมอันไปจากเมธา. เมธ+คมฺ ธาตุ กวฺ ปัจ.
โยคา : (อิต.) วิชาช่าง.
รงฺคชีว รงฺคาชีว : (ปุ.) บุคคลผู้เลี้ยงชีพด้วยสี, ช่างเขียน.
รชฺชุคาหก : ป. ผู้ตรวจแผ่นดิน, ผู้วัดแผ่นดิน
โรคาตุร : ค. คนไข้, คนป่วย
วิคาหน : นป. การหยั่งลง
วินยคฺคาหี : ค. ผู้ถือวินัย
สงฺคาเมติ : ก. ให้รบกัน, ทำสงครามกัน
สุรุงฺคา : อิต. คุก, ตะราง
เสนาสนคาหาปก : ป. ผู้แจกจ่ายเสนาสนะ
อคฺคาภา : (อิต.) แสงแห่งไฟ, แสงไฟ.อคฺคิ+อาภา
องฺคมงฺคานุสาริวาย : (ปุ.) ลมอันพัดไปสู่อวัยวะน้อยและอวัยวะใหญ่, ลมพัดทั่วไปในร่างกาย, ลมที่อยู่ทั่วไปในร่างกาย.
องฺคารกฏาห, องฺคารกปลฺล : ป. กระเบื้องใส่ขี้เถ้า, เชิงกราน
องฺคารกปลฺล : (นปุ.) กระเบื้องแห่งถ่านเพลิง, เชิงกราน, อั้งโล่, เตาอั้งโล่, ตะคันชื่อเครื่องปั้นดินเผารูปคล้ายจาน สำหรับวางเทียนอบหรือเผากำยาน.
องฺคารกมฺมกร : ป. คนเผาถ่าน
องฺคารกาสุ : อิต. เตาไฟ, หลุมถ่าน
องฺคารถูป : (ปุ.) พระสถูปบรรจุพระอังคารพระพุทธเจ้า.
องฺคาริก : ป. คนเผาถ่าน
อจฺจคา : ก. ถึงทับแล้ว, บรรลุแล้ว
อชฺฌคา : ก. ได้บรรลุแล้ว, ได้ประสบแล้ว
อธิปฺปาคา : ก. ไปแล้ว, ถึงแล้ว
อนฺวคา : ก. (เขา) ติดตามแล้ว
อนาคาริย : (ปุ.) คนไม่ครองเรือน, ฯลฯ.แปลงกเป็นยหรืออิย ปัจ.ชาตาทิตัท.
อนาคาริยวินย : (ปุ.) วินัยของบรรพชิต, วินัยของพระ.
อนุคฺคาหก : ค. ผู้ช่วยเหลือ, ผู้อนุเคราะห์
อนุคามิกอนุคามี : (วิ.) ไปตามโดยปกติ, มีปกติไปตาม, เกี่ยวเนื่อง. ส. อนุคามี.
อนุคามิก อนุคามี : (วิ.) ไปตามโดยปกติ, มี ปกติไปตาม, เกี่ยวเนื่อง. ส. อนุคามี.