ปาป- : [ปาปะ-] น. บาป. (ป., ส.).
 
 เป่าปี่ : (ปาก) ก. สูบฝิ่น; ร้องไห้.
 
 บาป, บาป- : [บาบ, บาบปะ-] น. การกระทําผิดหลักคําสอนหรือข้อห้ามใน ศาสนา; ความชั่ว, ความมัวหมอง.  ว. ชั่ว, มัวหมอง, เช่น  คนใจบาป. (ป., ส. ปาป).
 
 บาปเคราะห์ : [บาบปะ-] ว. เคราะห์ร้าย.  น. ดาวพระเคราะห์ที่ให้ โทษ เช่น พระราหู. (ส. ปาปคฺรห).
 
 บาปมิตร : [บาบปะมิด] น. มิตรชั่ว. (ส. ปาปมิตฺร; ป. ปาปมิตฺต).