brangle : (VI) ; เถียง ; Related:ทะเลาะ

jangle : (VI) ; ทุ่มเถียง ; Related:เถียง ; Syn:wrangle, brawl

wear down : (PHRV) ; เถียงจน (บางคน) แพ้ ; Related:เถียงจน (บางคน) ยอมจำนน

argue : (VI) ; โต้เถียง ; Related:โต้แย้ง, เถียง ; Syn:quarrel, dispute

quarrel 1 : (VI) ; โต้เถียง ; Related:ทะเลาะ, วิวาท, ทุ่มเถียง, เถียง, ทะเลาะเบาะแว้ง ; Syn:altercate, bicker, brawl, spat

answer back : (PHRV) ; เถียงกลับ ; Related:โต้กลับ, ย้อนกลับ

argue back : (PHRV) ; เถียงกลับ (อย่างไม่พอใจหรือหยาบคาย)

เถียง : (V) ; dispute ; Related:debate, argue, wrangle, discuss ; Syn:แย้ง, โต้แย้ง, ถกเถียง, โต้เถียง ; Samp:ที่ประชุมยังคงเถียงกันอยู่ว่าโครงการนี้จะมีความเหมาะสมและมีความเป็นไปได้มากน้อยเพียงไหน

เถียงคำไม่ตกฟาก : (V) ; argue incessantly ; Related:dispute every word ; Syn:เถียงคอเป็นเอ็น ; Def:เถียงไม่หยุด ; Samp:เด็กคนนี้เถียงคำไม่ตกฟาก เป็นเด็กที่ไม่น่ารักเลย

เถียงไม่ขึ้น : (V) ; can't argue ; Related:argue without reason, lose the argument, be unable to reason with, fail to convince ; Syn:เถียงไม่ออก ; Def:เถียงต่อไปไม่ได้ เพราะต้องยอมรับเหตุผลที่เขายกขึ้นอ้าง ; Samp:เหตุผลของเขาทำให้ผมเถียงไม่ขึ้น

ต่อล้อต่อเถียง : (V) ; haggle ; Related:debate, controvert, argue against, keep arguing, argue back and forth, argue, talk back, dispute, inclined to be contentious ; Syn:โต้เถียง, ทุ่มเถียง, เถียง ; Ant:สงบปากสงบคำ ; Def:โต้เถียงกันไปมาไม่หยุดหย่อน ; Samp:หลังจากที่เขาไม่สามารถหาเหตุผลมาอธิบายได้ เขาจึงพูดว่า ผมไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับผู้หญิง

ทุ่มเถียง : (V) ; argue ; Related:have an argument, have a row, quarrel, have an altercation, dispute ; Syn:โต้เถียง, เถียง, ถกเถียง ; Def:โต้แย้ง หรือเถียงกันอย่างรุนแรง ; Samp:ทั้งคู่ทุ่มเถียงกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง

การโต้เถียง : (N) ; controversy ; Related:dispute, disputation, debate, argument, discussion ; Syn:การถกเถียง, การเถียง, การโต้แย้ง ; Samp:การโต้เถียงกันของผู้ใหญ่เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีกับเด็กๆ

โต้เถียง : (V) ; argue ; Related:debate, dispute ; Def:เถียงกันไปมา ; Samp:ผมเป็นคนค่อนข้างดื้อเอาการอยู่ ถึงแม้จะมีนิสัยค่อนข้างสงบ ไม่ชอบโต้เถียงกับใคร แต่ผมก็ถือว่าเรื่องนี้ค่อนข้างสำคัญ

เถียง ๑ : ก. พูดโต้, พูดแย้ง, พูดโต้แย้ง; ขัดกัน เช่น เรื่องนี้ความตอนต้นกับตอน ปลายเถียงกัน.

เถียง ๒ : (ถิ่น–อีสาน) น. เรือนพักชั่วคราวในทุ่งนา สําหรับอยู่เฝ้าข้าว.

ต่อล้อต่อเถียง : ว. โต้เถียงกันไปมาไม่หยุดหย่อน.

ทุ่มเถียง : ก. เถียงกันรุนแรงอย่างทะเลาะ.

ถกเถียง : ก. ยกเอาขึ้นมาพูดโต้แย้งกัน.

ติรัจฉานกถา : ถ้อยคำอันขวางต่อทางนิพพาน, เรื่องราวที่ภิกษุไม่ควรนำมาเป็นข้อถกเถียงสนทนา โดยไม่เกี่ยวกับการพิจารณาสั่งสอนแนะนำทางธรรม อันทำให้คิดฟุ้งเฟ้อและพากันหลงเพลินเสียเวลา เสียกิจหน้าที่ที่พึงปฏิบัติตามธรรม เช่น ราชกถา สนทนาเรื่องพระราชา ว่าราชาพระองค์นั้นโปรดของอย่างนั้น พระองค์นี้โปรดของอย่างนี้ โจรกถา สนทนาเรื่องโจรว่าโจรหมู่นั้นปล้นที่นั่นได้เท่านั้นๆ ปล้นที่นี่ได้เท่านี้ๆ เป็นต้น (ท่านแสดงไว้ ๒๘ อย่าง หรือแยกย่อยได้ ๓๓ อย่าง)

วิวาทมูล : รากเหง้าแห่งการเถียงกัน, เหตุที่ก่อให้เกิดวิวาท กลายเป็นวิวาทาธิกรณ์ขึ้น มี ๒ อย่าง คือ ๑.ก่อวิวาทขึ้นด้วยความปรารถนาดี เห็นแก่ธรรมวินัย มีจิตประกอบด้วยอโลภะ อโทสะ อโมหะ ๒.ก่อวิวาทด้วยความปรารถนาเลว ทำด้วยทิฏฐิมานะ มีจิตประกอบด้วยโลภะ โทสะ โมหะ

วิวาทาธิกรณ์ : วิวาทที่จัดเป็นอธิกรณ์, การวิวาทซึ่งเป็นเรื่องที่สงฆ์จะต้องเอาธุระดำเนินการพิจารณาระงับ ได้แก่ การเถียงกันปรารภพระธรรมวินัย เช่นเถียงกันว่า สิ่งนี้เป็นธรรม เป็นวินัย สิ่งนี้ไม่ใช่ธรรมไม่ใช่วินัย ข้อนี้ พระพุทธเจ้าตรัสไว้ ข้อนี้ไม่ได้ตรัสไว้ ดังนี้เป็นต้น

อธิกรณ์ : เรื่องที่เกิดขึ้นแล้วจะต้องจัดต้องทำ, เรื่องที่สงฆ์ต้องดำเนินการ มี ๔ อย่าง คือ ๑) วิวาทาธิกรณ์ การเถียงกันเกี่ยวกับพระธรรมวินัย ๒) อนุวาทาธิกรณ์ การโจทหรือกล่าวหากันด้วยอาบัติ ๓) อาปัตตาธิกรณ์ การต้องอาบัติ การปรับอาบัติ และการแก้ไขตัวให้พ้นจากอาบัติ ๔) กิจจาธิกรณ์ กิจธุระต่างๆ ที่สงฆ์จะต้องทำ เช่น ให้อุปสมบท ให้ผ้ากฐิน, ในภาษาไทยอธิกรณ์มีความหมายเลือนลางลงและแคบเข้า กลายเป็น คดีความ โทษ เป็นต้น

กลห : (ปุ.) วาทะเป็นที่โต้เถียง วิ. กลหนฺติ อสฺมินฺติ กลโห. กลหฺ กุจฺฉเน, อ. วาจา เป็นเครื่องโต้เถียง วิ. กลียติ ปริมียติ อเนน สูรภาวนฺติ กลโห. กลฺ สํยฺ ยาเณ, โห. ลง อ ปัจ. ประจำธาตุก่อนแล้วลง ห ปัจ. การ ทะเลาะ, การวิวาท, ความทะเลาะ. ความวิวาท, ความทุ่มเถียง วิ. กลหนํ กลโห. ส. กลห.

กลหน : (นปุ.) วจนะเป็นที่โต้เถียง, ฯลฯ. ยุ ปัจ.

ตุวนฺตุว : นป. การทะเลาะ, การเถียงกัน, การต่อสู้กัน

ปฏิเสนิยติ : ก. ประพฤติเป็นศัตรู, แก้แค้น, โต้เถียง, ประคารม, ไสส่ง

ภณฺฑน : (นปุ.) การทะเลาะ, การทะเลาะกัน, การทุ่มเถียงกัน, การเถียงกัน, การแก่งแย่ง, การหมายมั่น, การด่า, การบริภาษ. ภฑิ ภณฺฑ ภณฺที ปริภาสเน, ยุ.

การถกเถียง : ภณฺฑนํ, วิวาโท, วิคฺคโห, กลโห, เมธคา