เภณฺฑุ, เภณฺฑุก : ป. ลูกกลมๆ สำหรับเล่น
มเนสิกา : (อิต.) การเล่นทายใจ, การทายใจกัน.
มายาการ : (ปุ.) คนผู้ทำมารยา, คนเจ้ามารยา, คนเจ้าเล่ห์, คนเล่นกล, คนผู้แสดงการขบขัน, คนเล่นตลก, คนตลก, จำอวด.
มุขททฺทริก : (นปุ.) การเล่นเป่าปาก.
มุขเภริย : (นปุ.) การเล่นตีกลองด้วยปาก.
มุขาลมฺพท : (นปุ.) การเล่นพิณพาทย์ปาก.
โมกฺขจิกา : (อิต.) การเล่นหกคะเมน.
ยถาวชฺช : (ปุ.) การเล่นเลียนคนพิการ, การเล่นเลียนคนขอทาน.
รงฺคการ : ป. ผู้ย้อม; ผู้แสดง, ผู้เล่น
ลาส, - สน : นป. การละเล่น, กีฬา, การฟ้อนรำ
วาที : ป. ผู้กล่าว, ผู้ชี้แจง, ผู้พูด, ผู้โต้, คนเล่นดนตรี
วิลสติ : ก. สนุก, เล่นสนุก ; ส่องแสง
สมชฺช : (ปุ.) การเล่น, มหรสพ.
สมชฺชาภิจรณ : (นปุ.) การเที่ยวดูเล่น.
สลากหตฺถ : (ปุ.) การเล่นฟาดให้เป็นรูปต่างๆ, การฟาดให้เป็นรูปต่าง ๆ.
สาธุกิฬน : นป. การเล่นเป็นบุญกุศล, การฉลองพิธีอันศักดิ์สิทธิ์
หสน : (นปุ.) การหัวเราะ, การร่าเริง, การสรวล (หัวเราะร่าเริง), การสรวลเส, การเสสรวล (หัวเราะเล่น), การเฮฮา. วิ. หสียเตติ หสนํ. หสฺ หสเน, ยุ. ส. หส, หสน.
อกฺขเทวิ อกฺขเทวี อกฺขธุตฺต : (ปุ.) นักเลงเล่นการพนัน, นักเลงสกา.อกฺขปุพฺโพ, ทิวุกีฬายํ, อิ, อี. ศัพท์หลัง อกฺข+ธุตฺต.
อกฺขธุตฺต : ๑. ป. นักเลงการพนัน, นักเลงสกา;
๒ ค. ผู้ชอบเล่นสกา
อติธาวน : (นปุ.) การเล่นเลยไป, การวิ่งเลยไป.
อนมตคฺค : (วิ.) มีที่สุดและเบื้องต้นอันบุคคลไปตามอยู่รู้ไม่ได้แล้ว, มีวิ.ตามลำดับ ดังนี้ปเรกเสสทวัน. อคฺโค จ ปุพฺโพ จ อคฺคา.วิเสสนบุพ.กัม.อนุคจฺฉิยมานา จ เตอคฺคาจาติอนุคจฺฉิมานคฺคา.นบุพ.กัม. น มตา อนมตา (อนุคจฺฉิยมานคฺคา)วิเสสน บุพ.กัม.อนมตาจเตอนุคจฺ-ฉิยมานคฺคาจาติอนมตคฺคา.ตทัสสิตัท.อนมตคฺคาอสฺสอตฺถีติอนมตคฺโค (สํสาโร วฎฺฎสํสาโร).มีสำนวนแปลอีกคือมีที่สุดอันบุคคลไปตามไม่รู้แล้ว, มีที่สุดอันบุคคลไม่รู้แล้ว, มีที่สุดและเบื้องต้นอันใครๆ ไปตามไม่รู้แล้ว, มี่ที่สุดและเบื้องต้นอันบุคคลไปตามไม่รู้แล้ว.
อาทาสปญฺห : ป., นป. การเชิญเทวดาให้ปรากฏในกระจกแล้วถามปัญหา, การเล่นผีถ้วยแก้ว
อานนฺทเภรี : อิต. กลองที่ตีเพื่อนัดให้เล่นมหรสพฉลอง
อุปชูต : นป. การเล่นพนัน, เงินพนัน
โตลน : (นปุ.) การชั่งน้ำหนัก, การวัดกัน, การเทียบกัน, ตุลฺ อุมฺมาเณ, ยุ. ส. โตลน.
กณฺณจาลน : นป. การกระดิกหู
กิลน : (นปุ.) การผูก, การพัน, การรัด, การสาน. กิลฺ พนฺธเน, อ, ยุ.
ขมีลน : (นปุ.) ความลับ. ขมปุพฺโพ, อิลฺ คติยํ, ยุ.
คิลน : นป. การกลืนกิน
จาลน : (นปุ.) การยัง...ให้ไหว, ฯลฯ
เฉทนผาลนวิชฺฌนาทิ : (วิ.) มีอันตัดและอัน ผ่าและอันแทงเป็นต้น.
ตุลน : (นปุ.) การชั่ง, การวัด, ความเทียบ เคียง, ตราชู, ตราชั่ง, คันชั่ง, เครื่องชั่ง. ตุลฺ อุมฺมาเณ, ยุ.
ทาลน : นป. การผ่า, การแยก, การเซาะ, การแตก, การพัง, การทำลาย
นิมิลน นิมฺมีลน : (นปุ.) การกระพริบตา, การหลับตา. นิปุพฺโพ, มิลฺ มีลฺ วา นิมีลเน, ยุ.
ปกฺขลน : นป. การสะดุด, การถลา, การพลาด
ปทาลน : นป. การทำลาย, การทำให้แตก, การทำให้พัง
ปสุปาลน : นป. การเลี้ยงสัตว์
ผาลน : (นปุ.) การผ่า, ฯลฯ, การทำลาย. ผลฺ วิทารเณ, ยุ, ทีโฆ จ.
ผุล ผุลน : (นปุ.) อันสั่งสม, อันสะสม, อันรวบรวม, อันแผ่, อันขยาย, การสั่งสม, ฯลฯ, ความสั่งสม, ฯลฯ. ผุลฺ สญฺจเย ผรเณ จ, อ, ยุ.
เมลน : (นปุ.) การกอดรัด, ฯลฯ, การรวมกัน, การร่วมกัน, ความกอดรัด, ฯลฯ, ยุ ปัจ.
สมฺปทาลน : นป. การฉีก, การผ่า, การทำลาย
สีลน : นป. การฝึกหัด, การปฏิบัติ, การละเว้น
เสลน : (นปุ.) เสียง, เสียงโห่ร้องของนักรบ (โยธสีหนาท). สีลฺ อุปธารเณ อุจฺเจ วา. ยุ. แปลง อี เป็น เอ. การร้องแสดงความยินดี ก็แปล.
หีลน : นป., -ลนา อิต. การหยาม, การดูถูก
อคฺคิชาลน : (นปุ.) การจุดไฟ, การบูชาไฟ.
อนุปาลน : นป. การรักษา, การคุ้มครอง, การดูแล
อุทฺทาลน : นป. การรื้อออก, การทำลาย
อุปกฺขลน : นป. การพลาดผิด, การลื่นล้ม
อุมฺมิลน อุมฺมีลน : (นปุ.) การลืมตา. อุปุพฺโพ, มิลฺ นิมีลเน, ยุ.