ปปญฺเจติ : ก. ทำให้เนิ่นช้า, ชักช้า, ให้พิสดาร, กล่าวให้เยิ่นเย้อ, ทำให้ฟั่นเฝือ, อธิบาย, หลงผิด
วิลมฺพติ : ก. เชือนแช, ชักช้า, ห้อย, แขวน
โอหียติ : ก. ล้าหลัง, ชักช้า, หยุดอยู่ข้างหลัง
จิรกิริยา : อิต. การกระทำให้ชักช้า, ความเฉื่อยชา
ทนฺเธติ : ก. ชักช้า, งุ่มง่าม
ทีฆสุตฺต : (วิ.) ผู้ประพฤติช้า, ผู้ชักช้า, ผู้เฉื่อย ชา, ผู้ผัดวันประกันพรุ่ง. วิ. โย อาลสฺ ยาวสาทีหิ อนุติฏฺฐติ โส ทีฆสุตฺโต, ทีฆญฺจ ตํ สุตฺตญฺจ ตมิว จรตีติ ทีฆสุตฺตํ, ทีฆสุตฺตปริยนฺติกํ การิยํ กโรตีติ ทีฆสุตฺโต. ฎีกาอภิฯ.
ปฬิพุชฺฌติ : ก. ทำให้ชักช้า, ทำให้เสีย; ถูกขัดขวาง
อลมฺพ : ค. ไม่ห้อยย้อย, ไม่ยึดหน่วงไว้, ไม่ชักช้า
อวิลมฺพิต : ก. วิ. อย่างรวดเร็ว, ไม่ชักช้า
โอหียน : นป. การล้าหลัง, การชักช้า, การหยุดอยู่ข้างหลัง