สหาย : (วิ.) ไปตาม, ไปกับ, ไปร่วม, ไปร่วมกัน, ไปด้วยกัน, ติดตาม.
สหาย สหายก : (ปุ.) มิตร, สหาย (ผู้ร่วมสุขร่วมทุกข์ ผู้ร่วมการงานกัน), เพื่อน. วิ. สห อยติ กิจฺเจสูติ สหาโย. สหปุพฺโพ, อยฺ คมเน, อ. สห หานิ อโย วุทฺธิ วา ยสฺส โส สหาโย. ผู้เสื่อมและผู้เจริญด้วย คือเพื่อนได้ดีมีลาภยศสรรเสริญและสุข ก็ยินดีด้วย เพื่อนเสื่อมลาภไร้ยศหมดสรรเสริญ และได้ทุกข์ ก็เสียใจด้วย เป็นทุกข์ด้วย. ส. สหาย.
สุหท สุหทย : (ปุ.) คนมีใจดี, คนใจดี, มิตร, สหาย.
สหพฺย : (ปุ.) มิตร, สหาย, เพื่อน. สหปุพฺโพ, เ พฺย ปวตฺติยํ, อ. ลบสระหน้า คือ เอ.
อนุมิตฺต : ป. อนุมิตร, ผู้ติดตาม, สหาย, เพื่อน
สหายตา : (อิต.) ความเป็นแห่งสหาย, ประชุมแห่งสหาย. ตา ปัจ. ภาวตัทและสมุหตัท. ความเป็นสหาย, คุณชาติ เครื่องเป็นสหาย.
ปาปมิตฺต : ๑. ป. มิตรชั่ว, เพื่อนเลว, สหายไม่ดี;
๒. ค. มีคนชั่วเป็นมิตร
ทุติย, - ยก : ค., ป. ที่สอง, ซึ่งมีเป็นที่สอง; สหาย, เพื่อน, คนติดตาม
สหจร : (ปุ.) คนเที่ยวร่วมกัน, คนเที่ยวไปด้วยกัน, คนไปด้วยกัน (ผู้ร่วมทาง), เพื่อน, สหาย, การไปร่วมกัน, การเที่ยวไปร่วมกัน, ฯลฯ. ส. สหจร.
อปฺปฏิรูปสหาย : (ปุ.) สหายไม่สมควร.
อสหาย : ค. ไม่มีสหาย, ไม่มีเพื่อน, ผู้โดดเดี่ยว
กมฺมสหาย : ค. มีกรรมเป็นเพื่อน
อปายสหาย : (ปุ.) เพื่อนชักชวนในความฉิบหาย, เพื่อนชักชวนในทางแห่งความฉิบหาย.
พนฺธว : (ปุ.) ญาติ, มิตร. พนฺธุ เยว พนฺธโว. แปลง อุ เป็น อว.
มิตฺต : (ปุ.) คนรักกัน, คนมีความเยื่อใยกัน, เพื่อน, มิตร. วิ. มิโนตี อนฺโตติ มิตฺโต. สพฺพคุเยฺหสุ มียตีติ วา มิตฺโต (ไว้วางใจในความลับ). มิ ปกฺขิปเน, โต, ทฺวิตฺตํ. มิชฺชตีติ วา มิตฺโต. มิทฺ สิเนหเน. มิทติ อตฺตนิ ปรนฺติ วา มิตฺโต (ผูกคนอื่นไว้ในตน). มิทฺ พนฺธเน. แปลง ทฺ เป็น ตฺ. ส. มิตฺร.
กลฺยาณมิตฺตตา : อิต. ความเป็นผู้มีมิตรดี; การคบค้าสมาคมกับคนดี
กุมิตฺต : ป. มิตรเลว, เพื่อนชั่ว
ทุติยฺยาตา : อิต. ความเป็นผู้เป็นที่สอง, ความเป็นสหาย, ความเกื้อกูลกัน
ปาปมิตฺตตา : อิต. ความเป็นผู้มีมิตรชั่ว, ความเป็นผู้มีคนชั่วเป็นมิตร
มิตฺตทฺทุ : (ปุ.) คนประทุษร้ายมิตร. มิตฺตปุพฺโพ, ทุ ปริตาเป, อ. ซ้อน ทฺ.
มิตฺตทฺทุ, มิตฺตทุพฺภี : ป. ผู้ประทุษร้ายมิตร
มิตฺตทุพฺภิโจร : (ปุ.) โจรผู้ประทุษร้ายแก่มิตร, โจรผู้ประทุษร้ายต่อมิตร, โจรผู้ประทุษร้ายมิตร.
มิตฺตปฏิรูปก : (ปุ.) คนเทียมมิตร.
มิตฺตเสนา : (อิต.) กองทัพของมิตร, กองทัพพันธมิตร.
มิถุเภท : ป. การแตกมิตรสัมพันธ์, การทำลายสัมพันธไมตรี
สขฺย : นป. ความเป็นมิตร, ความเป็นเพื่อน, ความสนิทสนม
สมานสุขทุกฺข : (ปุ.) มิตรผู้มีสุขและทุกข์เสมอกัน, มิตรร่วมสุขร่วมทุกข์.
สหพฺยตา : (อิต.) ความเป็นแห่งสหาย, ความเป็นพวก.
อตฺถกฺขายี : (ปุ.) มิตรผู้บอกซึ่งประโยชน์โดยปกติ, มิตรมีปกติบอกซี่งประโยชน์, มิตรแนะประโยชน์.
อนุกมฺปก : (ปุ.) มิตรมีความเอ็นดู, มิตรมีความรักใคร่.
อมิตฺต : (วิ.) มิใช่มิตร, ไม่ใช่มิตร.ส. อมิตฺร.
อสกฺขิลวาจตา : อิต. ความเป็นผู้กล่าววาจาอันไม่เป็นมิตร, การพูดถ้อยคำอันไม่อ่อนหวาน
อสมฺโมทก, - ทิก, - ทนีย : ค. ไม่น่ายินดี, ไม่น่าบันเทิง, ไม่เป็นเครื่องให้ระลึกถึงกัน ; ไม่เป็นมิตรกัน
อาลี : อิต. หญิงสหาย; สะพาน; เขื่อน
อุปการก : (ปุ.) คนผู้ทำการอุดหนุน, ฯลฯ. มิตรมีอุปการะ.
อุสฺเสเนติ : ก. ชักมาใกล้ตัวเอง, เป็นมิตร
เอกก : (วิ.) ผู้เดียว, ผู้ผู้เดียว, วังเวง, ไม่มี เพื่อน, ตัวคนเดียว, ก ปัจ. ลงในอรรถว่า ไม่มีเพื่อน อสหายตฺเถ กปจฺจโย. โมคฯ ณาทิกัณฑ์ ๓๕.