languid : (ADJ) ; อ่อนเปลี้ย ; Related:เพลีย, อ่อนเพลีย, เหนื่อยอ่อน, อ่อนกำลัง, เพลียแรง ; Syn:weak, feeble, weary, exhausted, debilitated ; Ant:vigorous

อ่อนเปลี้ย : (V) ; be exhausted ; Related:be tired, be listless, be weak, be fatigued, be knackered ; Syn:กะปลกกะเปลี้ย ; Ant:กระปรี้กระเปร่า, กระฉับกระเฉง ; Def:เพลียมาก ; Samp:เขาอยู่กึ่งกลางแม่น้ำ กำลังอ่อนเปลี้ย ไม่รู้ว่าไปอยู่ตรงนั้นได้อย่างไร

กะปลกกะเปลี้ย : (ADJ) ; tired ; Related:exhausted ; Syn:อ่อนเพลีย, อ่อนเปลี้ย, ไม่มีแรง ; Ant:กระปรี้กระเปร่า, กระฉับกระเฉง ; Samp:ดูเขาท่าทางกะปลกกะเปลี้ยเหมือนไม่ได้นอนมาทั้งคืน

ท้อแท้ : (V) ; tired ; Related:weary, down hearted, downcast, feel dejected ; Syn:อ่อนเปลี้ย, เพลียใจ, ท้อถอย, หมดกำลังใจ, หมดหวัง, สิ้นหวัง ; Samp:ก้องรู้สึกท้อแท้อย่างมาก หลังจากที่ได้ทราบว่าตนสอบไม่ผ่าน

บอบ : (ADJ) ; weak ; Related:faint, feeble ; Syn:อ่อนเปลี้ย, บอบช้ำ ; Ant:แข็งแรง ; Def:อ่อนเปลี้ยหรือหมดแรงเพราะถูกทุบตีอย่างรุนแรง หรือเจ็บป่วยอย่างหนัก หรือออกกำลังมากเกินไป ; Samp:เขาพาร่างกายที่บอบแสนสาหัสกลับบ้านแทบไม่รอด

ปลกเปลี้ย : (V) ; be weak ; Related:be feeble, be exhausted, be tired ; Syn:เพลีย, กะปลกกะเปลี้ย, อ่อนเพลีย, อ่อนเปลี้ย ; Samp:สภาพเขาปลกเปลี้ยมากหลังจากที่นั่งหลังขดหลังแข็งพิมพ์งานมาทั้งวัน

เปลี้ย : (V) ; tire ; Related:exhaust, be feeble, fatigue ; Syn:เพลีย, เหนื่อย, เมื่อย, กะปลกกะเปลี้ย, อ่อนล้า, อ่อนเพลีย, ล้า, อิดโรย, อ่อนเปลี้ย ; Ant:สดชื่น, กระปรี้กระเปร่า ; Def:ขาดกำลังที่จะเคลื่อนไหวได้ตามปกติ ; Samp:ผมเปลี้ยเต็มที หลังเสร็จงานนี้ต้องขอพักยาวแล้ว

โผเผ : (ADV) ; weakly ; Related:feebly, wearily ; Syn:อ่อนแรง, อ่อนเปลี้ย, อ่อนเปลี้ยเพลียแรง ; Ant:กระชุ่มกระชวย ; Def:อย่างอ่อนเพลีย, อย่างไม่มีแรง ; Samp:เราสองคนเป็นกลุ่มสุดท้ายที่เดินโผเผออกจากโรงยี่เก

เพลีย : (V) ; be tired ; Related:be exhausted, be weary, be fatigued, be done up, run down ; Syn:อ่อนเปลี้ย, เหนื่อยอ่อน, ล้า ; Def:อ่อนแรงลง, ถอยกำลังลง ; Samp:พ่อคงเพลียมาก กลับมาก็นอนเลยไม่กินข้าว

อ่อนเปลี้ย : ว. เพลียมาก, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ เพลียแรง เป็น อ่อนเปลี้ยเพลียแรง.

กะปลกกะเปลี้ย : [-ปฺลก-เปฺลี้ย] ว. อ่อนเพลีย, อ่อนเปลี้ย, ไม่แข็งแรง.

บักอาน : (ปาก) ว. อ่อนเปลี้ย, บอบชํ้า.