ปาโรห : ป. รากไม้ที่ย้อยลงมาจากกิ่ง (เช่น ต้นไทร)
วฏ : ป. ไทรย้อย
อภิลมฺพติ : ก. ห้อยย้อย, ห้อยลง
อลมฺพ : ค. ไม่ห้อยย้อย, ไม่ยึดหน่วงไว้, ไม่ชักช้า
อวลมฺพติ : ก. ห้อยย้อย, ยึดหน่วง
อวลมฺพน : นป. การห้อยย้อย, การยึดหน่วง
อุฬุป อุฬุปฺป อุฬุมฺป : (ปุ.) พวง (กลุ่มของที่ ห้อยย้อยไปทางเดียวกัน), แพ (กลุ่มของที่ เอามาผูกติดกันเป็นพาหนะทางน้ำ), ป่าไม้ (ดื่มน้ำไว้ ซับน้ำไว้ รักษาน้ำไว้). อุปุพฺโพ, ปา รกฺขเณ, อ. ศัพท์ที่ ๒ ซ้อน ปฺ ศัพท์ ที่ ๓ ลงนิคคหิตอาคม แล้วแปลง เป็น มฺ.
โอปุปฺผ : นป. ช่อ, ดอกไม้ตูม, ดอกไม้ผลิ, ดอกไม้ที่ห้อยย้อยลง
สินิห : ค. รัก, เยื่อใย