สถุล : [สะถุน] ว. หยาบ, ตํ่าช้า, เลวทราม, (ใช้เป็นคำด่า), เช่น เลวสถุล, มักใช้เข้าคู่กับคำ ไพร่ เป็น ไพร่สถุล. (ส. สฺถูล ว่า อ้วน, หยาบ; ป. ถูล).
สถล, สถล : [สะถน, สะถนละ] น. ที่บก, ที่ดอน, ที่สูง. (ส.; ป. ถล).
ถวัล : [ถะหฺวัน] ว. อ้วน, หยาบ, เช่น ถวัลพัสตร์. (ป. ถูล; ส. สฺถูล).
ถุล-, ถุลละ : [ถุนละ-] (แบบ) ว. อ้วน, พี; หยาบ. (ป. ถูล, ถุลฺล; ส. สฺถูล).
ถูล- : [ถูละ-] (แบบ) ว. อ้วน, พี; หยาบ. (ป.; ส. สฺถูล).