tatty : (ADJ) ; หยาบ ; Related:หยาบคาย, ไม่เรียบร้อย, สกปรก, เลว, มีคุณภาพเลว

scabrous : (ADJ) ; หยาบ ; Related:ไม่ละเอียด, เต็มไปด้วยความยากลำบาก, หยาบคาย, ลามก

broad : (ADJ) ; หยาบ ; Syn:rough ; Ant:precise

broken : (ADJ) ; หยาบ ; Related:ขรุขระ

hackly : (ADJ) ; หยาบ ; Syn:jagged, rough

harsh : (ADJ) ; หยาบ ; Related:สาก, แข็ง

indelicate : (ADJ) ; หยาบ ; Related:ซึ่งไม่อ่อนโยน, ซึ่งแข็งกระด้าง ; Syn:coarse, crude, tactless ; Ant:delicate

หยาบ : (ADJ) ; impolite ; Related:impudent, impertinent, cheeky, coarse, rude, rough ; Syn:หยาบคาย, กระด้าง ; Def:ไม่สุภาพ, ไม่เรียบร้อย ; Samp:ผู้ที่ได้รับการศึกษาอบรมน้อยและนิสัยหยาบ ก็จะลุอำนาจแก่ฝ่ายต่ำ

หยาบ : (ADJ) ; rough ; Related:coarse ; Syn:กระด้าง ; Def:มีลักษณะผิวไม่เรียบ ขรุขระ หรือกระด้าง ; Samp:แปรงชนิดนี้มี 2 แบบคือ แบบขนนุ่ม และขนหยาบ

หยาบ : (V) ; be rough ; Related:be rude, be crude ; Samp:คุณภาพการพิมพ์ที่ได้จากเครื่องแบบบรรทัดนี้อาจจะหยาบกว่ารุ่นอื่นๆ เล็กน้อย

ฉาบฉวย : (ADV) ; sloppily ; Related:perfunctorily, carelessly, roughly ; Syn:หยาบ ; Ant:รอบคอบ, ละเอียด ; Def:เอาไปโดยเร็ว, ทำโดยเร็ว, ขอไปที ; Samp:ลูกจ้างทำงานฉาบฉวยจนนายจ้างทนไม่ไหวจึงไล่ออก

หยาบโลน : (ADV) ; obscenely ; Related:indecently, lewdly, vulgarly ; Syn:หยาบ, ลามก ; Def:อย่างไม่สุภาพ, อย่างไม่เรียบร้อย, อย่างทะลึ่งตึงตัง ; Samp:เขาชอบพูดหยาบโลนบ่อยๆ จนติดเป็นนิสัย

หยาบโลน : (ADJ) ; indecent ; Related:obscene, lewd, filthy, dirty ; Syn:หยาบ, ลามก ; Def:ที่ไม่สุภาพ, ที่ไม่เรียบร้อย, ที่ทะลึ่งตึงตัง ; Samp:เพลงนี้มีเนื้อหาหยาบโลน ไม่รู้กล้าแต่งออกมาได้อย่างไร

หยาบกร้าน : (ADJ) ; rough ; Related:coarse, not smooth ; Syn:กระด้าง, แข็ง, หยาบ ; Ant:อ่อนนุ่ม ; Samp:ฝ่ามือหยาบกร้านลูบไล้เส้นผมกระเซอะกระเซิงของฉัน

หยาบ, หยาบ ๆ : ว. ไม่ละเอียด เช่น ทรายหยาบ แป้งหยาบ; ไม่สุภาพ เช่น กิริยาหยาบ พูดหยาบ, ไม่เรียบร้อย เช่น เก็บข้าวของสุมไว้หยาบ ๆ, สาก ๆ เช่น ฝ่ามือฝ่าเท้าหยาบ.

หยาบคาย : ว. ไม่สุภาพ เช่น พูดจาหยาบคาย กิริยาหยาบคาย.

หยาบช้า : ว. ตํ่าช้า, เลวทราม, เช่น จิตใจหยาบช้า.

หยาบโลน : ว. ที่ไม่สุภาพและลามก เช่น พูดจาหยาบโลน แสดงกิริยา หยาบโลน.

หยาบหยาม : ก. กล่าวคําหรือแสดงกิริยาไม่สุภาพและเป็นการดูถูก.

อาบัติชั่วหยาบ : ในประโยคว่า “บอกอาบัติชั่วหยาบของภิกษุแก่อนุปสัมบัน” อาบัติปาราชิก และอาบัติสังฆาทิเสส ดู ทุฏฐุลลาบัติ

วาจาชั่วหยาบ : ในวินัยหมายถึงถ้อยคำพาดพิงทวารหนักทวารเบาและเมถุน ดู ทุฏฐุลลวาจา

ทารุณ : หยาบช้า, ร้ายกาจ, รุนแรง, ดุร้าย, โหดร้าย

กุศลกรรมบถ : ทางแห่งกรรมดี, ทางทำดี, ทางแห่งกรรมที่เป็นกุศล, กรรมดีอันเป็นทางนำไปสู่สุคติมี ๑๐ อย่าง คือก.กายกรรม ๓ ได้แก่ ๑.ปาณาติปาตา เวรมณี เว้นจากทำลายชีวิต ๒.อทินนาทานา เวรมณี เว้นจากถือเอาของที่เข้ามิได้ให้ ๓.กาเมสุมิจฉาจาร เวรมณี เว้นจากประพฤติผิดในกามข.วจีกรรม ๔ ได้แก่ ๔.มุสาวาทา เวรมณี เว้นจากพูดเท็จ ๕.ปิสุณาย วาจาย เวรมณี เว้นจากพูดส่อเสียด ๖.ผรุสาย วาจาย เวรมณี เว้นจากพูดคำหยาบ ๗.สัมผัปปลาปา เวรมณี เว้นจากพูดเพ้อเจ้อค.มโนกรรม ๓ ได้แก่ ๘.อนภิชฌา ไม่โลภคอยจ้องอยากได้ของเขา ๙.อพยาบาท ไม่คิดร้ายเบียดเบียนเขา ๑๐.สัมมาทิฏฐิ เห็นชอบตามคลองธรรม

ถุลลัจจัย : “ความล่วงละเมิดที่หยาบ”, ชื่ออาบัติหยาบอย่างหนึ่งเป็นความผิดขั้นถัดรองลงมาจากอาบัติสังฆาทิเสส เช่น ภิกษุชักสื่อให้ชายหญิงเป็นผัวเมียกัน ต้องอาบัติสังฆาทิเสส ภิกษุชักสื่อบัณเฑาะก์ (กะเทย) ต้องอาบัติถุลลัจจัย ภิกษุนุ่งห่มหนังเสืออย่างเดียรถีย์ ต้องอาบัติถุลลัจจัย ดู อาบัติ

กกฺขล กกฺขฬ : (วิ.) ชั่ว, ร้าย, ชั่วร้าย, แข็ง กล้าแข็ง, กระด้าง, หยาบ, หยาบช้า, หยาบคาย, ทารุณ, สาหัส, รุนแรง, ขรุขระ. วิ. กิพฺพิสํ กโรตีติ กกฺขโล กกฺขโฬ วา. กิพฺ พิสปุพฺโพ, กรฺ กรเณ, อ, กิพฺพิสโลโป, อิสฺส อตฺตํ, กรสฺส ขโร, รสฺส ลตฺตํ ฬตฺตํ วา, กฺสํโยโค. ส. กฐร.

กฏุ กฏก : (วิ.) เผ็ด, เผ็ดร้อน, หยาบ, หยาบคาย, ดุ, ดุร้าย, ผิด, ไม่ควร, ไม่ สมควร. กฏฺ คติยํ, อุ. ศัพท์ หลัง ก สกัด แต่อภิฯ และฎีกาอภิฯ ลง ณฺวุ ปัจ แปลง ณวุ เป็น อก แล้ว ฏฺ อาศัย อ แปลง อ ที่ ฏ เป็น อุ. ส. กฏุ. กฏุ

กฐิ น : (วิ.) แข็ง, กักขละ, สาหัส. เลว, หยาบ, หยาบคาย, หยาบช้า, ด่วน, รีบ. กฐฺ กิจฺฉ ชีวเน, อิโน. แปลง ฐ เป็น ถ เป็น กถิน บ้าง. ส. กฐิน.

กุรู กุรูร : (วิ.) แข็ง, แข็งกระด้าง, หยาบ, หยาบคาย, หยาบช้า, กักขละ, กักขฬะ, สาหัส. วิ. กนฺตตีติ กุรูรํ. กนฺตฺ เฉทเน, อูโร. กนฺตสฺส กุราเทโส, กิพฺพิสํ กโรตีติ กุรูโร. กรฺ หึสายํ, อูโร, อสฺสุ. กุรฺ อกฺโก- เส วา, อูโร. ศัพท์ต้นลง อู ปัจ.

ขร : (วิ.) เฉียบแหลม, กล้า, แข็ง, กล้าแข็ง, ดุ, ร้าย, ดุร้าย, หยาบ, ขรุขระ. ขรฺ วินาเส, อ.