pyo- : (N) ; หนอง

boil 2 : (N) ; หนอง (ผิวหนัง) ; Syn:cyst, pus

wetland : (N) ; พื้นที่ที่มีน้ำท่วมขัง เช่น หนอง บึง ; Syn:marsh, swamp

swamp : (N) ; หนองน้ำ ; Related:ปลัก, ตม, ที่ลุ่มหนอง, บึง ; Syn:bog, fen, marsh, slough ; Ant:desert

slough : (N) ; หนองที่มีแต่โคลน ; Related:ปลักโคลน, บึง ; Syn:bog, marsh

fen : (N) ; ชายเลน ; Related:หนอง, บึง, พื้นที่ลุ่ม ; Syn:bog, morass, marsh

morass : (N) ; หล่ม ; Related:หนอง, ปลัก, บึง, ตม ; Syn:mire, quagmire, marsh

หนอง : (N) ; swamp ; Related:bog, mire, fen, reservoir ; Syn:แอ่ง ; Def:แอ่งน้ำ ; Samp:ควายป่ามีนิสัยชอบนอนปลัก ตามหนอง ให้ดินโคลนเคลือบตัว เพื่อป้องกันเหลือบและแมลงมาตอม ; Unit:หนอง

หนอง : (N) ; pus ; Def:น้ำเลือดเสียกลายเป็นสีขาวข้น ที่กลัดอยู่ตามแผลและฝี ; Samp:การโรยสะดือเด็กด้วยยาผง หรือพอกยา มักจะทำให้เกิดหนองได้

หนองน้ำ : (N) ; swamp ; Related:mire, bog, fen ; Syn:หนอง ; Def:แอ่งน้ำที่อยู่ตามป่าและทุ่ง เล็กและตื้นกว่าบึง ; Samp:นอกรั้วบ้านหลังนั้นมีพงหญ้าเขียว และหนองน้ำที่มีผักบุ้งเลื้อยต้นอย่างรกเรี้ยว ; Unit:หนอง

ห้วยหนอง : (N) ; brook ; Related:creek, stream, rivulet ; Syn:ห้วย, หนอง ; Def:แอ่งที่ขังน้ำซึ่งไหลมาจากภูเขา ; Samp:แมงดาตัวเล็กๆ มักอาศัยอยู่ตามห้วยหนองคลองบึง ; Unit:ห้วย

ห้วยหนอง : (N) ; brook ; Syn:ห้วย, หนอง ; Samp:แมงดาตัวเล็กๆ อาศัยอยู่ตามห้วยหนองคลองบึง ; Unit:ห้วย

ช้ำเลือดช้ำหนอง : (V) ; contain pus and blood ; Def:มีเลือดและหนองคั่งอยู่ ; Samp:เขาปล่อยแผลทิ้งไว้ไม่ดูแลจนเป็นแผลช้ำเลือดช้ำหนอง

ช้ำเลือดช้ำหนอง : (V) ; have a bruise with pus and blood in it ; Related:have a swelling with pus and blood in it ; Def:มีเลือดและหนองคั่งอยู่ ; Samp:ี่หน้าขาของสุนัขตัวโปรดของลูกชายผมนั้นบวมเป่ง และช้ำเลือดช้ำหนอง

หนอง ๑ : [หฺนอง] น. แอ่งนํ้า.

หนอง ๒ : [หฺนอง] น. นํ้าเลือดเสียกลายเป็นสีขาวข้นที่กลัดอยู่ตามแผลและฝี, น้ำหนอง ก็ว่า.

น้ำหนอง : น. น้ำเลือดเสียกลายเป็นสีขาวข้นที่กลัดอยู่ตามแผลและฝี, หนอง ก็ว่า.

กระพัง ๑ : น. แอ่ง, บ่อ, หนอง, ตระพัง ตะพัง หรือ สะพัง ก็เรียก. (เทียบ ข. ตฺรพําง ว่า บ่อที่เกิดเอง).

ช้ำเลือดช้ำหนอง : ว. มีเลือดและหนองคั่งอยู่, สีที่มีลักษณะ คล้ายมีเลือดและหนองปนกันออกสีม่วง ๆ เรียกว่า สีชํ้าเลือดชํ้าหนอง.

ชาตสระ : สระเกิดเอง, ที่น้ำขังอันเป็นเอง เช่น บึง, หนอง, ทะเลสาบ ฯลฯ

ทวัตติงสาการ : อาการ ๓๒, ส่วนประกอบที่มีลักษณะต่างๆ กัน ๓๒ อย่าง ในร่างกาย คือ ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เนื้อ เอ็น กระดูก เยื่อในกระดูก ม้าม หัวใจ ตับ พังผืด ไต ปอด ไส้ใหญ่ ไส้น้อย อาหารใหม่ อาหารเก่า (อุจจาระ) มันสมอง ดี เสลด หนอง เลือด เหงื่อ มันข้น น้ำตา มันเหลว น้ำลาย น้ำมูก ไขข้อ มูตร (ปัสสาวะ); ในขุททกปาฐะ (ฉบับสยามรัฐ) เรียงลำดับมันสมองไว้เป็นข้อสุดท้าย; ทวัตดึงสาการ หรือ ทวดึงสาการ ก็เขียน

อาโปธาตุ : ธาตุที่มีลักษณะเป็นเอิบอาบ ดูดซึม, แปลสามัญว่า ธาตุน้ำ, ในร่างกายที่ใช้เป็นอารมณ์กรรมฐาน ได้แก่ ดี เสลด หนอง เลือด เหงื่อ มันข้น น้ำตา เปลวมัน น้ำลาย น้ำมูก ไขข้อ มูตร ข้อความนี้ เป็นการกล่าวถึงอาโปธาตุในลักาณะที่คนสามัญทุกคนจะเข้าใจได้และพอให้สำเร็จประโยชน์ในการเจริญกรรมฐาน แต่ในทางอภิธรรม อาโปธาตุเป็นสภาวะที่สัมผัสด้วยกายไม่ได้มีในรูปธรรมทั่วไป แม้แต่ในกระดาษหนังสือ ในก้อนหิน ก้อนเหล็ก และแผ่นพลาสติก ดู ธาตุ

อุทกุกเขป : เขตสามัคคีชั่ววักน้ำสาดแห่งคนมีอายุและกำลังปานกลาง หมายถึง เขตชุมนุมทำสังฆกรรมที่กำหนดลงในแม่น้ำ หรือ ทะเล ชาตสระ (ที่ขังน้ำเกิดเองตามธรรมชาติ เช่น บึง หนอง ทะเลสาป) โดยพระภิกษุประชุมกันบนเรือ หรือ บนแพ ซึ่งผูกกับหลักในน้ำ หรือทอดสมออยู่ห่างจากตลิ่งกว่าชั่ววิดน้ำสาด (ห้ามผูกโยงเรือหรือแพนั้น กับหลักหรือต้นไม้บนตลิ่ง และห้ามทำในเรือหรือแพที่กำลังลอยหรือเดิน); อุทกุกเขปนี้ จัดเป็นอพัทธสีมาอย่างหนึ่ง

ขาต : (นปุ.) ตระพัง (แอ่ง บ่อ หนอง) ตะพัง หรือสระพัง หรือกระพัง ก็เรียก, บ่อ, บ่อน้ำ, หนอง, หนองน้ำ, สระ, บึง. ขณุ ขนุ วา อวทารเณ, โต. แปลงที่สุดธาตุ เป็น อา.

อุทกกจฺฉ : ป., นป. ดินแฉะ, ดินชื้น; หนอง, บึง

กุโสพฺภ : (ปุ.) บ่อ, หนอง. กุส(น้ำ)+อุพฺภ(เต็ม).

กูม : (ปุ.) ทะเลสาบ, บึง, หนอง. ส. กูม.

โสณฺฑิกาโสณฺฑี : (อิต.) ตะพังหิน. โสฑฺ คพฺเภ, อี. ตระพัง คือ แอ่ง, บ่อ, หนอง. ศัพท์ต้น รัสสะ ก สกัด อา อิต.