อธิปฺปเตยฺยอธิปฺปเตยฺย : (ปุ.) ความเป็นแห่งความเป็นใหญ่, ความเป็นแห่งความเป็นใหญ่ยิ่ง, อธิปไตย (อำนาจสูงสุด).วิ.อธิป-ติโนภาโวอธิปเตยฺโยอธิปฺปเตยฺโย วา. ณฺยปัจ.ภาวตัท.วิการ อิ ที่ ติ เป็น เอ ลบณฺซ้อนยฺศัพท์หลังลงปฺสังโยค.
อนฺตรีย : (นปุ.) ผ้านุ่ง.วิ, พาหุเลฺยนอนฺตเรภวํอนฺตรียํ.อียปัจ.ส. อนฺตรียกางเกงชั้นในกางเกงใน.
อนามย : (วิ.) มิใช่คนเจ็บไข้, ไม่มีความเจ็บไข้, มิใช่ความเจ็บไข้, สุข, สบาย, สุขสบาย, เป็นสุข.
อนุตฺตริย : (วิ.) ดีเลิศ, ยิ่ง, อย่างยิ่ง, ยอด, ยอดเยี่ยม, ประเสริฐ, สูงสุด, อนุตฺตร ศัพท์อิยปัจ.สกัด?
อนุวิธียนา : อิต.การเลียนแบบ,การเอาอย่าง,การตามอย่าง
อปฺปเมยฺย : (วิ.) นับไม่ได้, ประมาณไม่ได้.ส. อปฺรเมย.
อปารเนยฺย : ค. ไม่นำไปสู่ฝั่งอื่น
อปิจ โย ปน : (อัพ. อุปสรรค) แม้นอนึ่งโสด.
อเปตฺเตยฺยตา : อิต. ความเป็นผู้ไม่เคารพยำเกรงบิดา, ความเป็นผู้ไม่เกื้อกูลแก่บิดา
อมตฺเตยฺยตา, อเมตฺเตยฺยตา : อิต. ความเป็นผู้ไม่เกื้อกูล หรือเคารพนับถือมารดา
อมตฺเตยฺย, อเมตฺเตยฺย : ค. ผู้ไม่เกื้อกูล หรือเคารพนับถือมารดา
อโยมย : ค. ดู อยมย
อรูปิย : ค. ไม่ใช่รูปิยะ, ไม่ใช่เงินทอง
อโรสเนยฺย : ค. ผู้ไม่โกรธง่าย, ผู้ไม่ขุ่นเคือง
อลฺลโคมย : นป. มูลโคใหม่
อวสาย : นป. การอวสาน, การจบลง, การสรุป
อวหาริย : นป. การจากไป, การอำลา
อวิเภทิย : ค. ไม่พึงทำให้แตกกัน
อสงฺเขยฺย : (นปุ.) อสงไชยชื่อมาตรานับขั้นสูงสุด. วิ.อสฺขฺยาตุอสกฺกุเณยฺยตายอสงฺเขยฺยํ(วัตถุอันบุคคลไม่พึงนับ นับไม่ได้).นสํปุพฺโพ, ขฺยาปกถเน, โณฺย.เอาอาเป็นเอ.อภิฯตั้งขาธาตุเณยฺยปัจ.ส.อสํขย.
อสนฺตุเลยฺย : ค. ไม่พึงชั่ง, ไม่ควรเปรียบ
อสฺสาชาเนยฺย : (ปุ.) ม้าผู้อาจในอันรู้ซึ่งเหตุพลันม้าผู้อาจในความรู้ซึ่งเหตุและสิ่งมิใช่เหตุโดยยิ่ง, ม้าอาชาไนย.
อาจย : ป. การสั่งสม, การรวบรวม, ก่อทำขึ้น
อาติเถยฺย : นป. ของต้อนรับแขก, ของควรรับแขก
อาทิย :
๑. ค. (๑) กินได้, รับประทานได้;
(๒) ดู อาทิ๒. กิต. ถูกถือเอาแล้ว อาธิปจฺจ, อาธิปเตยฺย : นป. อธิปไตย, ความเป็นใหญ่
อาธิปเตยฺยอาธิปฺปเตยฺย : (นปุ.) แปลเหมือนอาธิปจฺจ.วิ.อธิปติสฺสภาโวอาธิปเตยฺยํวา.เณยฺยปัจ.าวตัท.รูปฯ ๓๗๑.
อานย : (ปุ.) การนำมา. อาปุพฺโพนินีวานยเน, อ, ยุ, ส. อานยอานยน.
อายติชาติชรามรณีย : (วิ.) อันเป็นที่ตั้งแห่งชาติและชราและมรณะต่อไป.เป็นฐานตัท.มีส. ทวันและวิเสสนบุพ.กัม. เป็นท้อง.
อารกฺเขยฺย : ค. ควรดูแลรักษา
อาโรคฺยสาลา : (อิต.) โรงพยาบาล.ส. อาตุรศาลา
อาหริย : ค. ผู้ควรนำมา
อาหวนีย : (ปุ.) อาหวนียะ ชื่อไฟอย่างที่ ๒ ใน ๓ อย่าง คือ อาหุเนยยยัคคิ ไฟที่ควรบูชา. วิ. อาหวนํ อรหตีติ อาหวนีโย ไฟอีก ๒ อย่าง คือ คหปตคฺคิ ทกฺขิเณยฺยคคิ.
อาหุเนยฺย, - เณยฺย : ค. ควรแก่การบูชา, ควรแก่การบวงสรวง
อุตฺตริย : นป. ความเป็นของสูง, ความเลิศยิ่ง; คำกล่าวตอบ
อุตฺตรีย : (นปุ.) ผ้าห่ม, อุตตราสงค์. วิ. อุตฺตรสฺมึ เทหภาเค ภวํ อุตฺตรียํ. อีย ปัจ.
อุทฺธภาคิย : ค. ซึ่งอยู่ส่วนบน, เป็นส่วนเบื้องสูง
อุทรามย : ป. โรคบิด
อุปเมยฺย : ค. อุปไมย, สิ่งที่เขาพึงเปรียบเทียบได้
อุปสงฺเขยฺย : ค. อันควรนับได้, ควรตระเตรียม
อุสภาชาเนยฺย : (ปุ.) โคผู้รู้ซึ่งเหตุและภาวะมิ ใช่เหตุโดยยิ่ง, โคผู้ ผู้อาจในอันรู้ซึ่งกิจ โดยพลัน, โคผู้อาชาไนย (ผู้ได้รับการฝึก มาดีแล้วรู้เหตุและภาวะมิใช่เหตุได้รวดเร็ว).
เอกสย : ป. ม้า
เอกากิย : ค. โดดเดี่ยว, เปล่าเปลี่ยว
โอจิตฺย : นป. ความเหมาะสม, ความสมควร
โอธานีย : นป. ที่สำหรับวางของ, ที่ใส่ของ
โอรมฺภาคิย : (วิ.) อันเป็นไปในส่วนเบื้องต่ำ.
กาปญฺญ : (นปุ.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้อันคน ควรกรุณา, ความเป็นแห่งคนผู้ควรสงสาร. กปณ ศัพท์ ณฺย ปัจ. ภาวตัท. ทีฆะต้น ศัพท์ ลบ อ ที ณ ด้วยอำนาจ ปัจ. ได้รูป เป็น ณฺ ลบ ณฺ ของปัจ. เหลือ ย รวมกับ ณฺ ที่สุดศัพท์ เป็น ณฺย แปลง ณฺย เป็น ญฺญ.
กิสลย : (นปุ.) ยอดอ่อน, ข้อ. วิ. กสติ วุทฺธึ ยาตีติ กิสลยํ. กสฺ คมเน. อ ปัจ. ประจำ หมวดธาตุ อย ปัจ. ลฺ อาคมในท่ามกลาง แปลง อ ที ก เป็น อิ. อภิฯ ลง ย ปัจ.