ทนฺธ : (วิ.) โง่, เขลา, เงื่อง, เฉื่อย, เฉื่อยชา, เฉื่อยช้า, ช้า, ทราม. ทธิ อสีฆจาเร, อ.
กุณฺฐ : (วิ.) เกียจคร้าน, เฉื่อยชา, เงื่องหงอย, ร่อย, เหี้ยน, กระจอก (เขยก), เขยก. กุฐิ อาลสิยคติปฏิฆาเตสุ, อ.
กุสีต : ค. เกียจคร้าน, เฉื่อยชา
จิรกฺริย : (วิ.) ผู้ประพฤติช้า, ผู้เฉื่อยชา, ผู้ผลัด วันประกันพรุ่ง. วิ. จิเรน กฺริยานฺฏฺฐานํ อสฺสาติ จิรกฺริโย.
ตนฺทิต : ค. เมื่อย, เฉื่อยชา, ขี้เกียจ
ทนฺธตา : อิต. ความเป็นคนเฉื่อยชา, ความโง่เขลา
ทีฆสุตฺต : (วิ.) ผู้ประพฤติช้า, ผู้ชักช้า, ผู้เฉื่อย ชา, ผู้ผัดวันประกันพรุ่ง. วิ. โย อาลสฺ ยาวสาทีหิ อนุติฏฺฐติ โส ทีฆสุตฺโต, ทีฆญฺจ ตํ สุตฺตญฺจ ตมิว จรตีติ ทีฆสุตฺตํ, ทีฆสุตฺตปริยนฺติกํ การิยํ กโรตีติ ทีฆสุตฺโต. ฎีกาอภิฯ.
อลีน : ค. ไม่หดหู่, ไม่เฉื่อยชา, กระฉับกระเฉง
อลีนตา : อิต. ความไม่หดหู่, ความไม่เฉื่อยชา, ความมีใจเปิดเผย, ความซื่อสัตย์สุจริต
โอลิ (ลี) ยติ : ก. ติด, ยึด; เฉื่อยชา, ล้าหลัง