- เฉื่อยชา : ว. อืดอาด, ไม่รีบร้อน, แฉะแบะ. 
- แฉะ : ก. เปียกหรือชุ่มน้ำอยู่เสมอ เช่น ถนนแฉะ ตาแฉะ, เปียกหรือชุ่มน้ำเกินไป  เช่น ข้าวแฉะ; ไม่รีบร้อน, เฉื่อยชา, เช่น ทํางานแฉะ. 
- แฉะแบะ : ว. อาการที่นั่งเฉื่อยชาอยู่นาน ๆ, เฉื่อยชา, แบะแฉะ ก็ว่า. 
- แบะแฉะ : ว. อาการที่นั่งเฉื่อยชาอยู่นาน ๆ, เฉื่อยชา, แฉะแบะ ก็ว่า. 
- อืด : ว. พอง, ขึ้น, เช่น ท้องอืด; เฉื่อยชา, ช้า. 
- อืดอาด : ว. เฉื่อยชา, ยืดยาด. 
 - กุณฺฐ : (วิ.) เกียจคร้าน, เฉื่อยชา, เงื่องหงอย, ร่อย, เหี้ยน, กระจอก (เขยก), เขยก. กุฐิ อาลสิยคติปฏิฆาเตสุ, อ. 
- กุสีต : ค. เกียจคร้าน, เฉื่อยชา 
- ตนฺทิต : ค. เมื่อย, เฉื่อยชา, ขี้เกียจ 
- ทนฺธ : (วิ.) โง่, เขลา, เงื่อง, เฉื่อย, เฉื่อยชา, เฉื่อยช้า, ช้า, ทราม. ทธิ อสีฆจาเร, อ. 
- โอลิ (ลี) ยติ : ก. ติด, ยึด; เฉื่อยชา, ล้าหลัง