เดือดดาล : ก. โกรธมาก, โกรธพลุ่งพล่าน, ดาลเดือด ก็ใช้.
 
 ดาลเดือด : ก. บังเกิดความโกรธ, เคือง, เดือดดาล ก็ใช้.
 
 ยัวะ : (ปาก) ก. เดือดดาล เช่น ชักยัวะแล้วนะ.  ว. ที่ทำให้ผู้พบเห็นเกิดความ รุ่มร้อนใจ เช่น แต่งตัวยัวะ รูปร่างยัวะ.
 
 เกรี้ยว, เกรี้ยว ๆ : [เกฺรี้ยว] ว. อาการที่แสดงความเดือดดาลหรือโกรธมาก  เช่น อนิจจามาร้องอยู่เกรี้ยว ๆ. (มโนห์รา).
 
 เขดา : [ขะเดา] น. กําเดา, ความร้อน, เช่น ชลเขดาเดือดดาลพอง.  (ม. คําหลวง ฉกษัตริย์). (ข. เกฺดา).