พรั่น : [พฺรั่น] ก. รู้สึกหวั่นกลัว เช่น พรั่นใจ.
พรั่นพรึง : ก. นึกหวาดหวั่น, นึกพรั่นใจ.
หวั่น : ก. พรั่น, มีอาการกริ่งเกรงไป.
กระหม่า : (โบ) ก. ประหม่า, สะทกสะท้าน, พรั่นใจ, เช่น กระมลบ้ากระหม่ามะเมอ. (สมุทรโฆษ).
กว้า : [กฺว้า] (โบ) ว. หรือ, อะไร, ทําไม, เป็นไร, บ้างซิ, บ้างเถิด, ว้า, หวามใจ, เช่น ในรลุงนาภี พรั่นกว้า. (ทวาทศมาส).
Royal Institute Thai-Thai Dict : พรั่น, more results...