ปริยาปุต : กิต. เล่าเรียนแล้ว, ขวนขวายแล้ว
ปริยาหนฺติ : ก. ตี, ทุบ, กระทบ, กำจัด
ปายาติ : ก. ไป
ปิณฺฑิยาโลป : ณ. คำข้าว, ก้อนข้าว
เปตฺยา : ก.วิ. จากส่วนของบิดา
พฺยาธิต : กิต. อันโรคเบียดเบียนแล้ว
พยาธิ พฺยาธิต : (ปุ.) คนเจ็บ
พฺยาปนฺน : ค. มีการเบียดเบียน
พฺยาปนฺนจิตฺต : (นปุ.) จิตมีความพยาบาท.
พฺยาปาทกวิตกฺก : ป. พยาบาทวิตก, การตรึกถึงความพยาบาท
พฺยาปาธ : ป. การเบียดเบียน, ความชั่ว
พฺยาปาเธติ : ก. ทำร้าย, เบียดเบียน
พยาปาร : (ปุ.) ความขวนขวาย. วิ อา ปุพฺโพ, ปรฺ คติยํ, โณ.
พฺยาปาล : (วิ.) ผู้รักษาโดยเอื้อเฟื้อวิเศษ, ผู้ดูแลโดยเอื้อเฟื้อโดยวิเศษ, ผู้ดูแลรักษาคนไข้, ผู้ปฏิบัติคนไข้.
พฺยาพงฺคี : อิต. ไม้สำหรับหาบคอน, คานหาบ, คานหาม
พฺยารุทฺธ : ค. ซึ่งถูกกั้น, ซึ่งถูกปิดแล้ว
พฺยาโรสนา : (อิต.) ความกริ้วกราด (โกรธมาก), กราดกริ้ว เกรี้ยวกราด (ดุและด่าอย่างรุนแรงด้วยความโกรธ). วิ. อา ปุพฺโพ, รุสฺ โรสเน, ยุ.
พฺยาลมฺพ : (วิ.) แขวน, ลอย, มีประการต่างๆ. วิ อา ปุพฺโพ, รุสฺ โรสเน, ยุ.
พฺรหฺมยานิย : ค. ซึ่งนำไปสู่ความเป็นพรหม
ภทฺทกจฺจานา ภทฺทกจฺจายา : (อิต.) ภัททกิจจานา ภัททกัจจายนา พระนามของพระมเหสีเจ้าชายสิทธัตถะ, พระนางพิมพา.
ภาคิเนยฺยา : (อิต.) หลาน, หลานสาว.
มุขฺยา : (อิต.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้เป็นประธาน, ความเป็นหัวหน้า, ความเป็นประธาน. ณฺย ปัจ.
ย : (ไตรลิงค์) ใด.
วฺยากุล : นป. ความวุ่นวาย
วฺยาขฺยาติ : ก. กล่าว, ประกาศ
วฺยาปาท : ป. ความเจ็บใจ, ความพยาบาท, ความคิดร้าย
วฺยาปาเทติ : ก. ให้ถึงความพินาศ
วฺยาปาร : ป. ความขวนขวาย, การอาชีพ
วฺยาปิต : กิต. เข้าแทรกแซง, ปะปน
วฺยาพาเธติ : ก. ทำร้าย, เบียดเบียน
วฺยายาม : ป .ความพยายาม
เวยฺยาพาธิก : ค. มีความเจ็บปวด
สงฺขยา, สงฺขา : อิต. การนับ, การคำนาณ
สมายาติ : ก. มาร่วมกัน, รวมกัน
สหเสยฺยา : (อิต.) การนอนกับ, การนอนรวม, การนอนร่วม, การนอนรวมกัน, สหเสยยาบัติ.
เสนียากร : (ปุ.) หมู่ทหาร, กองทัพ, กองทหาร, แสนยากร.
เสยฺยาสน : (นปุ.) ที่นอนและที่นั่ง, ที่นอน ที่นั่ง. ไทยใช้เป็นกิริยาว่า นอน เช่น พระไสยาสน์ คือพระนอน.
โสฑรา โสทริยา : (อิต.) พี่น้องหญิงท้องเดียวกัน.
หยานีก : นป. ทหารม้า, กองทัพม้า
อกมฺมกิริยาอกมฺมกฺริยา : (อิต.) กิริยาไม่มีกรรม คือกิริยาที่ได้ความสมบรูณ์มิต้องมีกรรมคือผู้ถูกทำมารับ, กิริยาที่ไม่ต้องเรียกหากรรม
อคฺคชายา : (อิต.) ภริยาผู้ประเสริฐ, อัครชายา(หญิงผู้ดำรงตำแหน่งมเหสี). ส. อคฺรชายา.
องฺคุลฺยาภรณ : (นปุ.) เครื่องประดับของนิ้ว, แหวน.
อติยาจนา : อิต. การขอมาก, การขอเกินไป
อติยาติ : ก. เข้าไป, ชนะ, ครอบงำ
อนฺตรยาติ : ก. ไปในระหว่าง
อนุปฏิปาฏิยา : ก. วิ. ตามลำดับ, โดยความสืบเนื่องกัน
อนุปริยาติ : ก. ไปๆ มาๆ, ท่องเที่ยวไป
อนุยาคี : ค. ผู้บวงสรวง, ผู้บูชา, ผู้ทำพลี
อนุยาติ : ก. ไปตาม, ติดตาม