ปุพฺเพกตปุญฺญตา : (อิต.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้มีบุญอันตนกระทำแล้วในกาลก่อน, ความเป็นแห่งบุคคลผู้มีบุญอันได้กระทำไว้แล้วในกาลก่อน,ความเป็นผู้มีบุญอันทำแล้วในกาลก่อน, ความเป็นผู้มีบุญอันทำแล้วในชาติก่อน.
เปตฺเตยฺยตา : อิต. ความเคารพบิดา
ผรณตา : อิต. การแผ่ไป, การซ่านไป, การกระจายไป, การเสียวซ่าน
ผลตา : อิต. ความเป็นผู้ได้รับผล
เผคฺคุตา : อิต. ความเป็นไม้แห้ง, ความไม่มีแก่นสาร
พทาลตา : อิต. เครือดิน (ไม้เถาชนิดหนึ่งมีสัณฐานคล้ายผักบุ้งหรือแพงพวย)
พฺยตฺตตา : อิต. ความเป็นผู้ฉลาด, ผู้คงแก่เรียน
พฺรหฺมเทวตา : อิต. เทวดาในสวรรค์ชั้นพรหม
พฺราหฺมญฺญตา : อิต. ความเป็นพราหมณ์
พลตา : อิต. ความมีกำลัง, ความมีอำนาจ
พหุภาณิตา : อิต. ความเป็นผู้พูดมาก
พหุลตา : อิต., พหุลตฺต นป. ความมีมาก
พาลตา : (อิต.) ความเป็นเด็ก, ฯลฯ.
พิฬารภสฺตา : อิต. ถุงทำด้วยหนังแมว; เครื่องสูบลม
พุทฺธตา : อิต. ความเป็นพระพุทธเจ้า, ความเป็นแห่งผู้รู้
ภตฺตาหาร : (ปุ.) อาหารคือข้าว, ข้าวและอาหาร, ภัตาหาร คือ อาหารต่างๆ ที่จัดไว้สำหรับถวายพระ.
ภพฺพตา : อิต. ความสามารถ, ความเหมาะสม
ภสฺตา : อิต. เครื่องสูบลม, ถุงหนัง
ภสฺสารามตา : อิต. ความพอใจในการพูดเหลวไหล
ภารปาทตา : (อิต.) ตีนทู่, เท้าทู่, โรคตีนทู่, โรคเท้าทู่.
เภทปุเรกฺขารตา : (อิต.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้ทำซึ่งการแตกกันในเบื้องหน้า.
มชฺฌตฺตตา : (อิต.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้มีตนตั้งอยู่แล้วในท่ามกลาง, อุเบกขา.
มตฺตญฺญุตา : (อิต.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้รู้ซึ่งประมาณ, ความเป็นผู้รู้ประมาณ, ความเป็นผู้รู้จักประมาณ, ความเป็นคนรู้จักประมาณ, ความเป็นคนผู้รู้จักพอดี, ความรู้จักประมาณ.
มตฺตา : อิต. ประมาณ, ย่อมเยา, พอสมควร
มตฺตาสุข : นป. สุขพอประมาณ
มตฺตาสุขปริจาค มตฺตาสุขปริจฺจาค : (ปุ.) การสละรอบซึ่งสุขพอประมาณ, การเสียสละซึ่งสุขมีประ มาณน้อย, การสละซึ่งสุขพอประมาณ.
มตฺเตยฺยตา : (อิต.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้เกื้อกูลแก่มารดา, ความเป็นผู้เกื้อกูลแก่มารดา.
มตาสามินี : (อิต.) หญิงมีสามีตายแล้ว, แม่หม้าย, หญิงหม้าย.
มนตา : อิต.ใจ
มนฺตา : (อิต.) ปรีชา, วิชา, ปัญญา. มนฺ ญาเณ, อนฺโต. ลบที่สุดธาตุ. อภิฯ.
มนฺทตา : อิต., มนฺทตฺต นป. ความลดน้อยลง, ความช้า, ความโง่เง่า
มหคฺคตารมฺมณ : (วิ.) มีอารมณ์เป็นรูปาวจร และ อรูปาวจร. มห (ยิ่ง)+คต+อารมฺมณ.
มหาตาปสาธน : นป. เครื่องประดับเส้นใหญ่
มหิจฺฉตา : อิต. ความหิวกระหาย, ความอยาก
มาตาเปติก : ค. เป็นของมารดาและบิดา
มุขรตา : อิต. ความเป็นผู้ปากจัด
มุตฺตา : (อิต.) มุกดา, แก้วมุกดา, ไข่มุก, มุจฺ โมจเน, โต, จสฺส โต.
มุตฺตาคุณ : (ปุ.) พวงแห่งแก้วมุกดา.
มุตฺตาจาร : ค. เสียนิสัย
มุตฺตาหาร : (ปุ.) แก้วมุกดาหาร, สร้อยไข่มุก.
มุทฺธตา : อิต. ความโง่เง่า
เมตฺตา : อิต. ความรัก, ความเอ็นดู
เมตฺตาวิหารี : ค. ผู้อยู่ในความรักความเอ็นดู, มีเมตตา
ยญฺญตา : อิต. พิธีบูชายัญ, การบูชายัญ, ความเป็นคืออันบูชายัญ
ยาวตา : (อัพ. นิบาต) มีประมาณเท่าใด, มีประมาณเท่าไร, มีประมาณเพียงใด, มีประมาณเพียรไร.
ยาวตายุก : (นปุ.) กำหนดเพียงใดแห่งอายุ, กำหนดเพียงไรแห่งอายุ.
ยาวตายุก : ก. วิ. ตราบเท่าอายุ
ยุคมตฺตทสฺสิตา : (อิต.) ความที่แห่งตนเป็นผู้มีปกติแลดูตลอดที่มีแอกหนึ่งเป็นประมาณ, ความเป็นผู้มีสายตาทอดไปข้างหนึ่งชั่วแอก เป็นกิริยาสำรวมของภิกษุไม่มองล็อกแล็กไปทางโน้นทางนี้.
รตฺตลตา : (อิต.) เถาวัลย์แดง.
รตฺตาติสาร : ป. โรคลงแดง, โรคบิด