อุสฺสุกิต : ค. ผู้ขวนขวาย, มักใช้ในรูปปฏิเสธเป็น อนุสฺสุกิต ไม่ขวนขวาย
กงฺขาวิตรณ : นป. การก้าวล่วงความสงสัย, การข้ามความสงสัยเสียได้
กงฺขาวิตรณวิสุทฺธิ : (อิต.) ความหมดจดอัน ก้าวล่วงซึ่งความสงสัย, ความหมดจดแห่ง ญาณเป็นเครื่องข้ามพ้นความสงสัย.
กฏิสุตฺต : นป. เข็มขัด, สายรัดเอว
กตสุกต : ค. ถูกสร้างขึ้นมาดี, ประกอบขึ้นดี
กตากต : (วิ.) อัน...ทั้งทำแล้วทั้งไม่ทำแล้ว, ทั้งทำแล้วทั้งยังไม่ทำแล้ว.
กปิจิตฺต : ก. มีจิตเหมือนลิง, มีจิตกลับกลอก
กมฺพลสุตฺต : นป. ด้ายขนสัตว์
กมฺมชวาต : ป. ลมกรรมชวาต, ลมเกิดแต่กรรม, ลมเบ่ง
กมฺมนิมิตฺต : นป. กรรมนิมิต, เครื่องหมายแห่งการกระทำ
กฺริยาจิตฺต : (นปุ.) กริยาจิต กิริยาจิต หมายถึง การทำของพระอรหันต์.
กรุณาธิมุตฺต : นป. ความมุ่งในความกรุณาหรือความเอ็นดู, ความน้อมไปในความกรุณา
กลฺยาณมิตฺต : (ปุ.) เพื่อนดี, เพื่อนแท้.
กลฺลจิตฺต : (นปุ.) จิตควรแก่การงาน.
กสิเขตฺต : นป. ทุ่งนา, ที่ทำนา
กสิต : กิต. ไถแล้ว, พรวนแล้ว
กามสุตฺต : นป. กามสูตร, เป็นชื่อพระสูตรที่หนึ่งแห่งอัฏฐกวรรคสุตตนิบาต
กามาธิมุตฺต : ค. ผู้น้อมนึกถึงกาม, ผู้จดจ่อในกาม
กามาวจรจิตฺต : นป. จิตที่ท่องเที่ยวไปในกาม
กายคุตฺต : ค. ผู้มีร่างกายอันคุ้มครองแล้ว, ผู้รักษากายได้แล้ว, ผู้มีกายสงบ
กาฬสุตฺต : (ปุ.) กาฬสุตตุ ชื่อนรกใหญ่ขุมที่ ๒ ใน ๘ ขุม วิ. ยตฺถ นิรเย เนรยิกานํ สรีรานิ วฑฺฒกีนํ กาฬสุตฺเตน สญฺญ าณํ กตฺวา วาสินา ตจฺฉนฺติ โส กาฬสุตฺโต.
กิตฺติ, - ตี : อิต. เกียรติ, ชื่อเสียง, การสดุดี, การสรรเสริญ
กิริยาจิตฺต : นป. จิตที่เป็นเพียงกิริยาคือไม่จัดลงไปแน่นอนว่า ดีหรือชั่ว, จิตที่ไม่มีผล
กิเลสวิปฺปยุตฺต : ค. ซึ่งปราศจากกิเลส
กิเลสสมฺปยุตฺต : ค. ที่ประกอบด้วยกิเลส
กุมิตฺต : ป. มิตรเลว, เพื่อนชั่ว
กุสลจิตฺต : นป. กุศลจิต, จิตที่เป็นกุศล, ความคิดที่ดี
โกนฺต :
(ปุ.) นกกระเรียน. กนฺตฺ เฉทเน, อ. แปลง อ ที่ ก เป็น โอ. ดู กุนฺตนี ด้วย. ขณิตฺติ, - ตี : อิต. จอบ, เสียม, พลั่ว
ขายิต : ๑. นป. ของที่กินแล้ว;
๒. ค. กินแล้ว
ขิตฺตจิตฺต : (วิ.) ผู้มีจิตฟุ้งซ่าน, ผู้ไม่สำรวมจิต.
เขตฺต : นป. สวน, นา, ไร่, ที่อยู่; เมีย; ร่างกาย
เขตฺตโคป : ป. ผู้เฝ้านา, ผู้รักษาสวน
เขตฺตชิน : ค. เจ้าที่ดิน, ผู้มีที่ดินอยู่ในปกครองมาก
เขตฺตสามิก : ป. เจ้าของน้ำ, เจ้าของสวน, เจ้าของที่ดิน
คุตฺต : ค. อันเขารักษาแล้ว, อันเขาคุ้มครองแล้ว
โคมุตฺต : (นปุ.) เยี่ยวโค, โคมูตร. คำโคมูตร ไทยใช้เป็นชื่อของเครื่องหมายสุดเรื่องของ หนังสือรุ่นเก่ามีรูปดังนี้๛
ฆตสิตฺต : ค. อันรดแล้วด้วยเนยใสหรือเปรียง
จกฺกวตฺติ, - ตี : ป. พระเจ้าจักรพรรดิ
จกฺกวาต : (ปุ.) ลมบ้าหมู (ลมหมุน)
จตุภูมิกจิตฺต : (นปุ.) จิตอันเป็นไปในภูมิสี่ จิต อันเป็นประกอบในภูมิสี่.
จลจิตฺต : ค. ผู้มีจิตหวั่นไหว, ผู้มีจิตไม่มั่นคง
จิตฺตเกฬิสา : อิต. ความรื่นรมแห่งจิตใจ
จิตฺตคนฺถ : (ปุ.) กิเลสเป็นเครื่องร้อยรัดทางจิต.
จิตฺต จิตฺร : (วิ.) ไพเราะ, งาม, งดงาม, สวยงาม, ตระการ, ประหลาด, แปลก, หลากสี, หลายสี, เรื่อเรือง เรืองรอง, ด่าง, พร้อย, ดำมอๆ, วิจิต, วิจิตร. จิตฺตฺ จิตฺติกรเณ, อ. ส. จิตฺร.
จิตฺตจุล จิตฺตจูฬ : (ปุ.) เต่า.
จิตฺตเจตสิก : ค. ซึ่งเนื่องด้วยจิตและเจตสิก
จิตฺตทุพฺภก : ป. สภาวธรรมอันประทุษร้ายจิต, สิ่งที่ทำลายจิตใจ, จิตใจชั่วร้าย
จิตฺตปฏิสเวที : (วิ.) รู้พร้อมเฉพาะซึ้งจิต, จิตตปฏิสังเวที(ทำให้จิตแจ่มแจ้ง).