ปุถุคตฺตตา : อิต. ความสงัด
ปุถุชฺชนตา : อิต. ความเป็นปุถุชน
ปุถุปญฺญตา : อิต. ความเป็นผู้มีปัญญากว้างขวาง
ปุพฺพนิมิตฺต : (นปุ.) ลางที่เกิดก่อน, ลางที่บอกเหตุขึ้นก่อน, นิมิตที่เกิดก่อน, บุพนิมิต.
ปุพฺพรตฺต : (นปุ.) กาลก่อนแห่งราตรี วิ. รตฺติยา ปุพฺพํ ปุพฺพรตฺตํ. แปลง รตฺติ เป็น รตฺต รูปฯ ๓๓๖.
ปุพฺเพกตปุญฺญตา : (อิต.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้มีบุญอันตนกระทำแล้วในกาลก่อน, ความเป็นแห่งบุคคลผู้มีบุญอันได้กระทำไว้แล้วในกาลก่อน,ความเป็นผู้มีบุญอันทำแล้วในกาลก่อน, ความเป็นผู้มีบุญอันทำแล้วในชาติก่อน.
ปูติมุตฺต : (นปุ.) มูตรเน่า, มูตรโค.
เปตฺเตยฺยตา : อิต. ความเคารพบิดา
โปตวาห : (ปุ.) ต้นหน, นายท้าย. โปตปุพฺโพ, วหฺ ปาปุณ โณ. แปลว่า ลูกเรือ กลาสี ฝีพาย ด้วย.
ผรณตา : อิต. การแผ่ไป, การซ่านไป, การกระจายไป, การเสียวซ่าน
ผลจิตฺต : นป. จิตที่บรรลุอริยผลได้แก่ จิตของพระอริยบุคคลที่ก้าวล่วงมรรคจิตแล้วบรรลุถึงผลจิต
ผลตา : อิต. ความเป็นผู้ได้รับผล
เผคฺคุตา : อิต. ความเป็นไม้แห้ง, ความไม่มีแก่นสาร
พทาลตา : อิต. เครือดิน (ไม้เถาชนิดหนึ่งมีสัณฐานคล้ายผักบุ้งหรือแพงพวย)
พฺยตฺตตา : อิต. ความเป็นผู้ฉลาด, ผู้คงแก่เรียน
พฺยาปนฺนจิตฺต : (นปุ.) จิตมีความพยาบาท.
พฺรหฺมเทวตา : อิต. เทวดาในสวรรค์ชั้นพรหม
พฺราหฺมญฺญตา : อิต. ความเป็นพราหมณ์
พลตา : อิต. ความมีกำลัง, ความมีอำนาจ
พลิปีฬิต : ค. ถูกเบียดเบียนด้วยภาษี, มีความเดือดร้อนเพราะถูกเก็บภาษี
พหุภาณิตา : อิต. ความเป็นผู้พูดมาก
พหุมุตฺตเมห : (ปุ.) ป้าง, นิ่ว, โรคป้าง, โรคนิ่ว.
พหุลตา : อิต., พหุลตฺต นป. ความมีมาก
พาธิต : ค. (อัน) ถูกเบียดเบียนแล้ว
พาลตา : (อิต.) ความเป็นเด็ก, ฯลฯ.
พิฬารภสฺตา : อิต. ถุงทำด้วยหนังแมว; เครื่องสูบลม
พุทฺธเขตฺต : นป. เขตของพระพุทธเจ้า, เขตที่อำนาจของพระพุทธเจ้าแผ่ไปถึง
พุทฺธตา : อิต. ความเป็นพระพุทธเจ้า, ความเป็นแห่งผู้รู้
ภตฺตาหาร : (ปุ.) อาหารคือข้าว, ข้าวและอาหาร, ภัตาหาร คือ อาหารต่างๆ ที่จัดไว้สำหรับถวายพระ.
ภพฺพตา : อิต. ความสามารถ, ความเหมาะสม
ภสฺตา : อิต. เครื่องสูบลม, ถุงหนัง
ภสฺสารามตา : อิต. ความพอใจในการพูดเหลวไหล
ภารปาทตา : (อิต.) ตีนทู่, เท้าทู่, โรคตีนทู่, โรคเท้าทู่.
ภุตฺต : กิต. กินแล้ว
ภุตฺตปาตราส : (วิ.) ผู้มีอาหารอันบุคคลพึงกินในเวลาเช้าอันบริโภคแล้ว.
ภูมิคต : ค. ตั้งอยู่บนพื้นดิน
เภทปุเรกฺขารตา : (อิต.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้ทำซึ่งการแตกกันในเบื้องหน้า.
มกฺกฎกสุตฺต : นป. ใยแมงมุม
มคฺคจิตฺต : (นปุ.) จิตประกอบแล้วด้วยมรรค, จิตประกอบด้วยมรรค.
มชฺฌตฺตตา : (อิต.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้มีตนตั้งอยู่แล้วในท่ามกลาง, อุเบกขา.
มตฺตญฺญุตา : (อิต.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้รู้ซึ่งประมาณ, ความเป็นผู้รู้ประมาณ, ความเป็นผู้รู้จักประมาณ, ความเป็นคนรู้จักประมาณ, ความเป็นคนผู้รู้จักพอดี, ความรู้จักประมาณ.
มตฺตา : อิต. ประมาณ, ย่อมเยา, พอสมควร
มตฺตาสุข : นป. สุขพอประมาณ
มตฺตาสุขปริจาค มตฺตาสุขปริจฺจาค : (ปุ.) การสละรอบซึ่งสุขพอประมาณ, การเสียสละซึ่งสุขมีประ มาณน้อย, การสละซึ่งสุขพอประมาณ.
มตฺเตยฺยตา : (อิต.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้เกื้อกูลแก่มารดา, ความเป็นผู้เกื้อกูลแก่มารดา.
มตาสามินี : (อิต.) หญิงมีสามีตายแล้ว, แม่หม้าย, หญิงหม้าย.
มธุมุตฺต : (นปุ.) เบาหวาน ชื่อโรคชนิดหนึ่งมีระดับน้ำตาลในเลือดมากกว่าปกติ.
มนตา : อิต.ใจ
มนฺตา : (อิต.) ปรีชา, วิชา, ปัญญา. มนฺ ญาเณ, อนฺโต. ลบที่สุดธาตุ. อภิฯ.