ตกดิน : ก. อาการที่ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไป.
ตกตะกอน : ก. มีตะกอนนอนก้น.
ตกตะลึง : ก. ตกใจจนพูดไม่ออก, แสดงอาการงงงัน.
ตกต่ำ : ก. มีฐานะหรือค่าลดลงกว่าเดิม.
ตกแต่ง : ก. ประดับ, ปรุงจัดให้ดี, ทําให้งาม.
ต๊กโต : (ถิ่น-พายัพ) น. ตุ๊กแก. (ดู ตุ๊กแก๑).
ตกใต้เถรเทวทัต : (สํา) ก. ตกนรกขุมตํ่าสุด.
ตกถังข้าวสาร : ดู หนูตกถังข้าวสาร.
ตกทอง : น. วิธีการหลอกลวงด้วยการใช้ทองปลอมที่มีน้ำหนักมาก กว่าไปแลกเป็นทองแท้ที่มีน้ำหนักน้อยกว่า.
ตกท้องช้าง : ก. ลักษณะที่สายป่านว่าวเป็นต้นมีนํ้าหนักมากถ่วงลง เกินควร.
ตกทอด : ก. ตกสืบกันมาเป็นทอด ๆ, สืบจากผู้หนึ่งไปยังอีกผู้หนึ่ง, เช่น มรดกตกทอด; เรียกบําเหน็จบํานาญที่ตกแก่ทายาทของผู้รับ บําเหน็จบํานาญว่า บําเหน็จตกทอด หรือ บํานาญตกทอด.
ตกที่นั่ง : ก. ตกอยู่ในฐานะ, ตกอยู่ในภาวะ, เช่น ตกที่นั่งลําบาก ตกที่นั่งเสียเงิน.
ตกนรกทั้งเป็น : (สํา) ก. ได้รับความลําบากแสนสาหัส เช่นคนที่ ได้รับโทษทัณฑ์ในเรือนจํา.
ตกน้ำมัน : ว. เรียกเสาหรือประตูเรือนที่มีนํ้ามันซึมออกมาว่า เสาตกนํ้ามันหรือ ประตูตกนํ้ามัน. undefined
ตกน้ำไม่ว่าย : (สํา) ก. ไม่ช่วยตัวเอง.
ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ : (สํา) ก. ตกอยู่ในที่คับขันอย่างไรก็ ไม่เป็นอันตราย, เป็นคําเปรียบเทียบ หมายความว่า ตกอยู่ที่ใดก็ไม่ สูญหาย เช่น ของหลวงตกนํ้าไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้.
ตกใน : ก. อาการที่เลือดไม่ไหลออกข้างนอก ตกลงภายในเมื่อถูก แทงหรือฟันเป็นต้น เรียกว่า เลือดตกใน; โดยปริยายใช้เรียกอาการ ที่ต้องกลํ้ากลืนความทุกข์ไว้ ไม่แสดงออกมาว่า นํ้าตาตกใน.
ตกเบ็ด : ก. หย่อนเบ็ดล่อปลา, โดยปริยายหมายความว่า ล่อให้หลง โดยมีเครื่องล่อ. น. ชื่อการพนันอย่างหนึ่ง.
ตกเบิก : ก. ได้รับเงินที่ค้างจ่ายย้อนหลัง.
ตกประหม่า : ก. รู้สึกสะทกสะท้านพรั่นใจ.
ตกปลอก : ก. สวมปลอกที่ตีนคู่หน้าของช้าง เพื่อไม่ให้ไปหากินไกล หลังจากที่ใช้งานแล้ว.
ตกปลัก : ก. อาการที่ปลาเป็นต้นมารวมกันอยู่ในบ่อหรือหนองที่นํ้า งวด, ตกคลัก ก็ว่า.
ตกปากตกคำ : ก. ตกลง, รับรอง, ตกปากลงคํา ก็ว่า.
ตกเป็น : ก. กลายเป็น เช่น ตกเป็นของเขา ตกเป็นข่าว ตกเป็นจําเลย.
ตกเป็นเบี้ยล่าง : (สํา) ก. ตกเป็นรองเขา, เสียเปรียบเขา.
ตกเป็นพับ : ก. นับเป็นสูญ.
ตกผลึก : ก. กลายเป็นผลึก (ใช้แก่สารละลาย).
ตกพุ่มม่าย : ก. อยู่ในฐานะที่เป็นม่าย. ว. เรียกชายหรือหญิงที่หย่าขาด จากความเป็นผัวเมียกันหรือฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งตายจากไป, เป็นม่าย ก็ว่า.
ตกฟอง : ก. ออกไข่ เช่น ไก่ตกฟอง.
ตกฟาก : ก. เกิด, เรียกเวลาที่เด็กออกพ้นครรภ์มารดาว่า เวลาตกฟาก (พื้นเรือนโบราณโดยมากเป็นฟาก); โดยปริยายใช้ในลักษณะที่พูดคํา เถียงคําไม่หยุดปากว่า เถียงคําไม่ตกฟาก.
ตกมัน : ว. ลักษณะที่ต่อมน้ำมันที่ขมับของช้างบวมโตและมีน้ำมันใส ๆ ไหลออกมา ช้างตัวผู้จะมีอารมณ์รุนแรง ก้าวร้าว ดุร้าย มีกลิ่นสาบฉุน, เรียกช้างที่มีอาการเช่นนั้นว่า ช้างตกมัน.
ตกม้าตาย : (สำ) ว. แพ้เร็ว, ยุติเร็ว, เรียกเต็มว่า สามเพลงตกม้าตาย.
ตกมูก : ก. อาการที่นํ้าเมือกไหลออกทางทวารหนัก.
ตกยาก : ก. ลําบาก, ยากจน, ขัดสน.
ตกรางวัล : ก. ให้รางวัล.
ตกลง : ก. ยินยอมพร้อมใจ, ปลงใจ.
ตกล่องปล่องชิ้น : (สํา) ก. ตัดสินใจที่จะร่วมมือหรือร่วมชีวิตด้วย.
ตกลูก : ก. ออกลูก (ใช้แก่สัตว์สี่เท้า).
ตกเลือด : ก. แท้งลูก, อาการที่เลือดออกผิดธรรมดาเนื่องจากแท้งลูก เป็นต้น, ราชาศัพท์ว่า ตกพระโลหิต.
ตกว่า : ว. คือ, คือว่า, รวมความว่า, ลงความว่า, ถือเอาว่า, บางทีใช้ว่า ตก ก็มี เช่น ตกมีฤทธิไกรกว่าพี่ยา. (อิเหนา).
ตกสนับ : ก. อาการที่หญ้าโทรมทับหญ้าที่ขึ้นใหม่อีก.
ตกสะเก็ด : ก. อาการที่เลือดและนํ้าเหลืองแห้งติดกรังอยู่ที่ปากแผล.
ตกแสก : ว. ที่หวีแหวกกลางศีรษะ (ใช้แก่ผม).
ตกหนัก : ก. รับทุกข์, รับเคราะห์, รับภาระหรือหน้าที่หนัก.
ตกหมก : ก. อาการที่เลือดระดูเสียที่หมักหมมอยู่ข้างในไหลออกมา.
ตกหล่น : ก. ขาดตกไปโดยไม่ตั้งใจ.
ตกหลุม, ตกหลุมพราง : (สํา) ก. ถูกลวงด้วยเล่ห์กลหรืออุบาย, เสียรู้, หลงกล.
ตกอับ : ก. ถึงที่อับจน, ถึงคราวชะตาตก.
ตง ๑ : น. ไม้เครื่องเรือนที่วางบนรอดหรือคานสําหรับรองพื้นกระดานหรือฟาก.
ต๋ง ๑ : ก. ชักเอาเงินไว้จากขาไพ่ที่เป็นผู้กินหรือลูกค้าที่แทงถูกในการพนัน บางชนิดเช่นถั่ว โป, เรียกเงินที่ได้โดยวิธีนี้ว่า เงินค่าต๋ง. (จ. ต๋งจุ้ย).