พจนารถ : [พดจะนาด] น. เนื้อความของคําพูด. (ส.).
พจนีย์ : [พดจะนี] ว. ควรว่ากล่าว. น. คําติเตียน. (ส.).
พจมาน : [พดจะมาน] น. คําพูด.
พจี : [พะจี] น. คําพูด, ถ้อยคํา. (ป. วจี).
พชระ : [พดชะระ] (กลอน) น. เพชร. (ส. วชฺร; ป. วชิร).
พญา : [พะยา] (โบ) น. เจ้าแผ่นดิน เช่น พญาลิไทย; ผู้เป็นใหญ่, ผู้เป็นหัวหน้า, (มักใช้'';นําหน้านามอื่น) เช่น พญานาค พญาหงส์.
พญาขามป้อม, พญามะขามป้อม : น. (๑) ชื่อไม้ต้นชนิด Cephalotaxus griffithii Hook.f. ในวงศ์ Cephalotaxaceae. (๒) ชื่อไม้ต้นชนิด Podocarpus imbricatus Blume ในวงศ์ Podocarpaceae.
พญาฉัททันต์ : น. ชื่อกล้วยไม้อิงอาศัยชนิด Vandopsis gigantea (Lindl.) Pfitz. ในวงศ์ Orchidaceae ดอกสีเหลืองประนํ้าตาล.
พญาช้างเผือก : ดู กําลังช้างเผือก.
พญาณ : [พะยาน] (โบ) น. พยาน.
พญาดาบหัก : ดู ราชดัด.
พญาเดิน : น. ชื่อเพลงปี่พาทย์.
พญาไทย : (โบ) น. ชื่อพระราชาคณะผู้ใหญ่.
พญาปากกว้าง : น. ชื่อนกในวงศ์ Eurylaimidae ลําตัวอ้วนป้อม ปากใหญ่ หัวโต อาศัย อยู่ตามป่าทึบ กินแมลง สัตว์เล็ก ๆ และผลไม้ มีหลายชนิด เช่น พญาปากกว้างสีดํา (Corydon sumatranus) พญาปากกว้างท้องแดง (Cymbirhynchus macrorhynchos) พญาปากกว้างหางยาว (Psarisomus dalhousiae).
พญาแปแล : น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง
พญาพยาต : (โบ) น. พญาปราชญ์, จอมปราชญ์.
พญาไฟ : น. ชื่อนกขนาดเล็กในวงศ์ Campephagidae มีเสียงร้องไพเราะและ สีสันสวยงาม ตัวผู้สีแดง ตัวเมียสีเหลือง บางชนิดเป็นสีเทาทั้งตัวผู้ และตัวเมีย รวมกันอยู่เป็นฝูงตามยอดไม้ มีหลายชนิด เช่น พญาไฟ สีกุหลาบ (Pericrocotusroseus) พญาไฟเล็กคอเทา (P. cinnamomeus) พญาไฟใหญ่ (P. flammeus) พญาไฟสีเทา (P. divaricatus).
พญามือเหล็ก : น. ชื่อไม้พุ่มหรือไม้ต้น ๒ ชนิดในสกุล Strychnos วงศ์ Strychnaceae คือ ชนิด S. ignatii Berg และชนิด S. lucida R. Br. เมล็ดมีพิษ ใช้ทํายาได้.
พญามุตติ : น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Grangea maderaspatana Poir. ในวงศ์ Compositae ใช้ทํายาได้. (พยาธิมุตติ).
พญามูมิน : น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Crotalaria calycina Schrank ในวงศ์ Leguminosae.
พญาไม้ : น. ชื่อไม้ต้นชนิด Podocarpus wallichianus Presl ในวงศ์ Podocarpaceae ดอกสีเหลือง ฝักเล็ก.
พญารากดำ : น. ชื่อไม้ต้นชนิด Diospyros variegata Kurz ในวงศ์ Ebenaceae ใช้ ทํายาได้, ดําดง หรือ ฝีหมอบ ก็เรียก.
พญารากเดียว : ดู ไม้เท้ายายม่อม.
พญาไร้ใบ : น. ชื่อไม้ต้นชนิด Euphorbia tirucalli L. ในวงศ์ Euphorbiaceae ใบเล็กมาก และมักทิ้งใบ ยางมีพิษ ใช้ทํายาได้.
พญาลอ : น. ชื่อนกชนิด Lophura diardi ในวงศ์ Phasianidae ตัวผู้สีเทา ตะโพก สีแดงสด ขนหางยาวสีดําเหลือบเขียว ตัวเมียสีนํ้าตาล มีลายขวางสีดํา นกชนิดนี้ถือเป็นแบบฉบับของนกไก่ฟ้าในประเทศไทยมีชื่อสามัญว่า Siamese Fireback Pheasant, ไก่ฟ้าพญาลอ ก็เรียก.
พญาโศก : น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่งในจําพวกเพลงโศก.
พญาสัตบรรณ : ดู ตีนเป็ด.
ฯพณฯ : [พะนะท่าน] น. คํานําหน้าชื่อหรือตําแหน่งข้าราชการผู้ใหญ่ชั้น รัฐมนตรี เอกอัครราชทูต เป็นต้น. (ย่อมาจากคํา พณหัว พณหัวเจ้า พณหัวเจ้าท่าน).
พณิช : [พะนิด] น. ผู้ค้าขาย, พ่อค้า. (ป., ส. วาณิช).
พณิชย์ : [พะ] น. การค้าขาย. (ส. วณิชฺยา, วาณิชฺย; ป. วาณิชฺช).
พด : ว. คด, งอ, ขด.
พดกริช : น. คดกริช.
พดด้วง : น. เรียกเงินตราโบราณรูปขดกลมคล้ายตัวด้วง.
พธู : [พะ] น. เจ้าสาว; เมีย; ผู้หญิง. (ส., ป. วธู).
พ่น : ก. ห่อปากเป่าให้สิ่งใดสิ่งหนึ่งในปากออกมาเป็นฝอยเป็นต้น, ที่อาการมีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น พ่นไฟ พ่นสี, (ปาก) พูดมาก เช่น รีบ ๆ เข้าเถอะ อย่ามัวพ่นอยู่เลย.
พ้น : ก. อาการที่ผ่านหรือหลุดเป็นต้นออกไปอยู่นอกเขตหรือเลยที่กำหนด ไว้ เช่นพ้นอันตราย พ้นกิเลส พ้นทุกข์ พ้นเกณฑ์ พ้นตัว พ้นบ้าน. ว. นอกเขตออกไป เช่นข้ามพ้น บินพ้น ผ่านพ้น หลุดพ้น.
พนขัณฑ์ : [พะนะ] น. ทิวไม้, แนวป่า, ราวป่า, ราวไพร. (ส.วนขณฺฑ; ป. วนสณฺฑ).
พนโคจร : [พะนะโคจอน] น. ชาวป่า, พรานป่า. (ส. วนโคจร).
พนจร, พนจรก : [พะนะจอน, พะนะจะรก] น. ชาวป่า, พรานป่า. (ป., ส. วนจร, วนจรก).
พนชีวี : [พะนะ] น. ชาวป่า. (ส. วนชีวินฺ).
พนธารา : [พะนะ] น. แถวต้นไม้ (เช่นตาม ๒ ข้างถนนหลวง). (ส. วนธารา).
พน, พน : [พน, พะนะ] น. ป่า, พง, ดง. (ป., ส. วน).
พนม : น. ภูเขา. (ข.); ลักษณะของสิ่งที่เป็นพุ่มยอดแหลมอย่างดอกบัวตูม. ก. ทําให้มีรูปอย่างดอกบัวตูม เช่น พนมมือ.
พนมเพลิง : น. กองเพลิงเผาศพ.
พนมมือ : ก. กระพุ่มมือ, ประนมมือ ก็ว่า.
พนมศก : น. เลขปีรัชกาลที่เขียนบนหลังศก.
พนมศพ : น. การทําศพหรือการแต่งศพที่เป็นงานใหญ่.