วิทยุเคลื่อนที่ : น. วิทยุคมนาคมระหว่างสถานีวิทยุคมนาคม แบบเคลื่อนที่ได้กับสถานีวิทยุคมนาคมแบบประจำที่ หรือระหว่าง สถานีวิทยุคมนาคมแบบเคลื่อนที่ได้ด้วยกันเอง.
วิทยุเฉพาะกิจ : น. การติดต่อสื่อสารด้วยเครื่องรับส่งวิทยุที่ใช้ ในกิจการอย่างใดอย่างหนึ่งโดยเฉพาะและไม่เปิดให้ประชาชน ทั่วไปสามารถใช้ได้เป็นการสาธารณะ.
วิทยุต : [วิดทะยุด] น. ฟ้าแลบ, ไฟฟ้า. (ส.; ป. วิชฺชุ).
วิทยุติดตามตัว : น. การกระตุ้นเตือนผู้พกพาเครื่องรับวิทยุที่ใช้ ติดตัวโดยทางคลื่นวิทยุ ซึ่งกระทำผ่านข่ายโทรศัพท์สาธารณะ การกระตุ้นเตือนอาจประกอบด้วยเสียงพูดหรือรหัสที่มองเห็นได้ ซึ่งส่งมาจากผู้กระตุ้นเตือนหรือจากข่ายโทรศัพท์สาธารณะ.
วิทยุเทเลกซ์ : น. การรับส่งโทรพิมพ์ผ่านชุมสายโดยใช้คลื่นวิทยุ.
วิทยุโทรทัศน์ : น. การแพร่สัญญาณโทรทัศน์ออกอากาศ โดยใช้คลื่นวิทยุ.
วิทยุโทรพิมพ์ : น. การรับส่งโทรพิมพ์โดยใช้คลื่นวิทยุ.
วิทยุโทรภาพ : น. การรับส่งโทรภาพโดยใช้คลื่นวิทยุ.
วิทยุโทรเลข : น. การรับส่งโทรเลขโดยใช้คลื่นวิทยุ.
วิทยุโทรศัพท์ : น. การเรียกติดต่อโทรศัพท์โดยใช้คลื่นวิทยุ.
วิทยุประจำที่ : น. วิทยุคมนาคมระหว่าง ๒ จุดที่กำหนดซึ่งอยู่ประจำที่.
วิทยุมือถือ : น. การติดต่อสื่อสารด้วยเครื่องรับส่งวิทยุซึ่งมีน้ำหนักเบา สามารถใช้มือถือในขณะใช้งานได้.
วิทยุเรือ : น. วิทยุคมนาคมระหว่างสถานีวิทยุคมนาคมชายฝั่งกับ สถานีวิทยุคมนาคมที่ตั้งอยู่บนเรือ หรือระหว่างสถานีวิทยุคมนาคม ที่ตั้งอยู่บนเรือด้วยกันเอง.
วิทยุสนาม : น. การติดต่อสื่อสารด้วยเครื่องรับส่งวิทยุที่ใช้ในงาน สนามหรือในราชการทหาร.
วิทยุสมัครเล่น : น. วิทยุคมนาคมที่มีวัตถุประสงค์เพื่อให้นักวิทยุ สมัครเล่นที่ได้รับอนุญาตตามกฎหมายศึกษาหาความรู้ให้ตนเอง โดยไม่มีวัตถุประสงค์ในทางพาณิชย์.
วิทยุสาธารณะ : น. การติดต่อสื่อสารด้วยเครื่องรับส่งวิทยุที่จัดให้ ประชาชนโดยทั่วไปใช้บริการได้เป็นการสาธารณะ.
วิทรุมะ : [วิดทฺรุมะ] น. แก้วประพาฬสีแดง. (ส. วิทฺรุม).
วิทวัส : [วิดทะวัด] น. ผู้รู้, นักปราชญ์, ผู้มีปัญญา. (ส.; ป. วิทฺวา).
วิทัตถิ : น. ชื่อมาตราวัด คือ คืบหนึ่ง. (ป.; ส. วิตสฺติ).
วิทัศน์ : น. การมองการณ์ไกล, วิสัยทัศน์. (อ. vision).
วิทารณ์ : น. การผ่า, การตัด. (ป., ส.).
วิทาลน์ : น. การเปิด, การระเบิด; การผ่า, การฉีก. (ป.).
วิทิต : น. ผู้คงแก่เรียน, ผู้รู้. (ป., ส.).
วิทู : น. ผู้ฉลาด, ผู้รอบรู้, ผู้มีปัญญา, ผู้ชํานาญ. (ป.).
วิทูร ๑ : ว. ฉลาด, คงแก่เรียน, มีปัญญา, ชํานาญ. (ป., ส. วิทุร).
วิทูร ๒ : ว. ไกล, ห่าง, พ้นออกไป. (ป., ส.).
วิเทวษ : [ทะเวด] น. ความเป็นข้าศึก, ความเกลียด, ความปองร้าย. (ส. วิเทฺวษ; ป. วิทฺเทส).
วิเทศ : น. ต่างประเทศ. (ป., ส.).
วิเทศสัมพันธ์ : [วิเทด] น. ความสัมพันธ์กับต่างประเทศ.
วิเทโศบาย : น. นโยบายการต่างประเทศ.
วิเทโศบาย : ดู วิเทศ.
วิธวา : [วิทะ] น. หญิงม่าย. (ป., ส.).
วิธ, วิธา : น. อย่าง, ชนิด. (ป.).
วิธาน : (ป., ส.).
วิธี : น. ทํานองหรือหนทางที่จะทํา เช่น วิธีทำฝอยทอง วิธีสอน คณิตศาสตร์ เลขข้อนี้ทำได้หลายวิธี; แบบ, แบบอย่าง, เช่น ทำถูกวิธี; กฎ, เกณฑ์; คติ, ธรรมเนียม. (ป., ส. วิธิ).
วิธีการ : น. วิธีปฏิบัติตามหลักการเป็นขั้นตอนอย่างมีระบบ เช่น วิธีการที่รัฐให้สวัสดิการแก่ประชาชน วิธีการสอนวิทยาศาสตร์ มีหลายวิธี.
วิธุระ : [วิทุ] ว. เปลี่ยว, ว้าเหว่. (ป., ส.).
วิธู : น. พระจันทร์. (ป., ส. วิธุ).
วิธูปนะ : [ทูปะนะ] น. พัด. (ป., ส.).
วิ่น : ว. ลักษณะอาการที่หลุด ขาด หรือลุ่ยออกกะรุ่งกะริ่ง เช่น จมูกแหว่งหูวิ่นเวทนา อนิจจานิจจาเป็นน่ากลัว. (สังข์ทอง), มักใช้เข้าคู่กับคำ ขาด เป็น ขาดวิ่น เช่น เสื้อผ้าขาดวิ่น.
วินตกะ :
[วินตะกะ] น. ชื่อภูเขาชั้นที่ ๖ ในหมู่เขาสัตบริภัณฑ์ที่ล้อมเป็น วงกลมรอบเขาพระสุเมรุ. (ป., ส. วินตก). (ดู สัตบริภัณฑ์, สัตภัณฑ์).
วินย, วินัย : [วินะยะ] น. ระเบียบแบบแผนและข้อบังคับ, ข้อปฏิบัติ, เช่น วินัยทหาร ทหารต้องยึดมั่นในวินัย; สิกขาบทของพระสงฆ์. (ป., ส.).
วินันตู : น. น้องเขย. (ช.).
วินัยธร : [วิไนทอน] น. ภิกษุผู้ชํานาญวินัย. (ป.).
วินัยปิฎก : [วิไนยะปิดก, วิไนปิดก] น. ชื่อปิฎก ๑ ในพระไตรปิฎก.
วินาที : น. ส่วน ๑ ใน ๖๐ ของนาที.
วินายก : น. ผู้ขจัดสิ่งขัดข้อง, พระวิฆเนศวร; พระพุทธเจ้า. (ป., ส.).
วินาศกรรม : [วินาดสะกำ] น. การลอบทําลายหรือเผาผลาญ ทรัพย์สินโรงงานอุตสาหกรรมเป็นต้น ของนายจ้างหรือของศัตรู เช่น ในกรณีที่เกิดพิพาทกันขึ้นระหว่างนายจ้างกับลูกจ้าง หรือเพื่อ ตัดกําลังฝ่ายศัตรูเมื่อทําสงครามกันโดยตรงหรือโดยปริยาย.
วินาศภัย : [วินาดสะไพ] (กฎ) น. ความเสียหายอย่างใด ๆ บรรดาที่ พึงประมาณเป็นเงินได้ และหมายความรวมถึงความสูญเสียในสิทธิ ผลประโยชน์หรือรายได้ด้วย.
วินาศ, วินาศ : [วินาด, วินาดสะ] น. ความฉิบหาย. (ส.).