อึน : ว. แห้งไม่สนิท เช่น ผ้ายังอึน ๆ อยู่.
อืด : ว. พอง, ขึ้น, เช่น ท้องอืด; เฉื่อยชา, ช้า.
อืดอาด : ว. เฉื่อยชา, ยืดยาด.
อื่น : ว. นอกออกไป, ต่างออกไป.
อื้น : ก. พูด, เรียก, เรียกร้อง, กล่าวถ้อยคำ, เอิ้น หรือ เอื้อน ก็ว่า.
อือ : อ. คําที่เปล่งออกมาเป็นการตอบรับหรือรับรู้.
อื้อ : ว. อาการที่รู้สึกมีเสียงดังอยู่ในหู, ไม่ได้ยิน; (ปาก) มาก เช่น รวยอื้อ บ่นกันอื้อ.
อื้อฉาว : ว. แพร่งพราย, เซ็งแซ่, กระจาย, (ใช้แก่ข่าวที่ไม่ดีไม่งาม).
อื้อซ่า : (ปาก) ว. มากมาย เช่น รับทรัพย์อื้อซ่า.
อื้ออึง : ว. สนั่น, ดังลั่น, เอิกเกริก.
อื้อฮือ : อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความแปลกใจเป็นต้น.
อุ : น. นํ้าเมาชนิดหนึ่ง ใช้ปลายข้าวและแกลบประสมกับแป้งเชื้อแล้ว หมักไว้.
อุก ๑ : น. ชื่อเรียกปลากดหลายชนิดในวงศ์ Ariidae ซึ่งเมื่อถูกจับขึ้นมา พ้นนํ้าจะร้องเสียงอุก ๆ.
อุก ๒ : (กลอน) ก. หักหาญด้วยพลการ, บังอาจ, เช่น ทำอุกสนุกเสน่หา สองราช.
อุกกา : [อุก] น. คบเพลิง. (ป.; ส. อุลฺกา).
อุกกาบาต : น. ผีพุ่งไต้, อุกลาบาต ก็เรียก. (ป. อุกฺกาปาต; ส. อุลฺกาปาต).
อุกคลุก : (กลอน) ก. เข้ารบคลุกคลีประชิดตัว, อุตลุด, เช่น อุกคลุก พลุก เงยงัด คอคช เศิกแฮ. (ตะเลงพ่าย).
อุกฉกรรจ์ : ว. ร้ายแรง เช่น คดีอุกฉกรรจ์.
อุกฤษฏ์ : [กฺริด] ว. สูงสุด. (ส. อุตฺกฺฤษฺฏ; ป. อุกฺกฏฺ?).
อุกลา : [อุกกะลา] น. คบเพลิง. (ส. อุลฺกา; ป. อุกฺกา).
อุกลาบาต : [อุกกะลาบาด] น. อุกกาบาต. (ส. อุลฺกาปาต; ป. อุกฺกาปาต).
อุกอาจ : ก. กล้าทําความผิดโดยไม่เกรงกลัว, กล้าละเมิดโดยไม่กลัว ความผิด, บังอาจล่วงละเมิด.
อุคหนิมิต : น. ''อารมณ์ที่เจนใจ'' คือ เป็นวิธีแห่งผู้เพ่งกสิณชํานาญ จนรูปที่ตนเพ่งอยู่นั้นติดตาถึงแม้หลับตาเสีย รูปนั้นก็ปรากฏเป็น เครื่องหมายอยู่ รูปที่ปรากฏนี้ เรียกว่า อุคหนิมิต. (ป. อุคฺคหนิมิตฺต; ส. อุทฺคฺรห + นิมิตฺต).
อุคห, อุคหะ : [อุกคะหะ] น. การเล่าเรียน. ว. เจนใจ. (ป. อุคฺคห).
อุค, อุคระ : [อุก, อุกคฺระ] ว. ร้าย, ดุร้าย; ยิ่งใหญ่, มีอํานาจ. (ป. อุคฺค; ส. อุคฺร).
อุโฆษ : [โคด] ว. กึกก้อง. (ส. อุทฺโฆษ; ป. อุคฺโฆส).
อุ้ง : น. ส่วนกลางของฝ่ามือหรือฝ่าเท้า.
อุจ : ว. สูง, ระหง. (ป., ส. อุจฺจ).
อุจจารมรรค : [อุดจาระมัก] น. ทวารหนัก. (ส.; ป. อุจฺจารมคฺค).
อุจจาร, อุจจาระ : [อุดจาระ] น. ขี้, (ปาก) อึ. (ป., ส.).
อุจฉุ : [อุด] น. อ้อย. (ป.).
อุจเฉททิฐิ : [อุดเฉทะ] น. ความเห็นว่าตายแล้วสูญ (ไม่มีปฏิสนธิ วิญญาณหรือการเกิดใหม่). (ป. อุจฺเฉททิฏฺ??).
อุจเฉท, อุจเฉท : [อุดเฉด, อุดเฉทะ] ก. ขาดสิ้น, สูญ. (ป., ส.).
อุจาด : ว. น่าเกลียด, น่าอาย, อย่างที่ไม่ควรทํา.
อุชุ : ว. ตรง, ซื่อตรง. (ป.; ส. ฤชุ).
อุฏฐาการ : [อุดถากาน] ก. ลุกขึ้น. (ป.).
อุณหภูมิ : [อุนหะพูม] น. ระดับความสูงต่ำของความร้อน นิยมวัด ได้ด้วยเครื่องมือที่เรียกว่า เทอร์โมมิเตอร์.
อุณห, อุณหะ : [อุนหะ] ว. ร้อน, อบอุ่น. (ป.; ส. อุษฺณ).
อุณหาการ : น. อาการร้อน, อาการเร่าร้อน. (ป. อุณฺหาการ; ส. อุษฺณาการ).
อุณหาการ :
ดู อุณห, อุณหะ.
อุณหิส : [อุนนะหิด] น. กรอบหน้า, มงกุฎ. (ป. อุณฺหีส; ส. อุษฺณีษ).
อุณา : น. ขนแกะ; ขนระหว่างคิ้ว. (ป. อุณฺณา; ส. อูรฺณา).
อุณานาภี : น. แมงมุม. (ป. อุณฺณานาภี; ส. อูรฺณานาภิ).
อุณาโลม : น. ขนระหว่างคิ้ว; เครื่องหมายรูปอย่างนี้ (รูปภาพ อุณาโลม)
อุด : ก. จุกช่อง, จุกให้แน่น.
อุดเตา : น. เตารีด, เครื่องทำด้วยโลหะ สำหรับรีดผ้าให้เรียบโดยอาศัย ความร้อนเช่นถ่าน หรือ ไฟฟ้า.
อุดมการณ์ : [อุดมมะ, อุดม] น. หลักการที่วางระเบียบไว้เป็น แนวปฏิบัติเพื่อให้บรรลุเป้าหมายที่กำหนดไว้.
อุดมคติ : [อุดมมะ, อุดม] น. จินตนาการที่ถือว่าเป็นมาตรฐาน แห่งความดี ความงาม และความจริง ทางใดทางหนึ่งที่มนุษย์ ถือว่าเป็นเป้าหมายแห่งชีวิตของตน.
อุดมศึกษา : [อุดมมะ, อุดม] น. การศึกษาในระดับสูงกว่า มัธยมศึกษา.
อุดม, อุดม : [ดม, ดมมะ] ว. สูงสุด, ยิ่ง, เลิศ, มากมาย, บริบูรณ์. (ป., ส. อุตฺตม).