ภคินี : [พะ] น. พี่หญิง, น้องหญิง. (ป., ส.).
ภณะ : [พะ] (แบบ) ก. กล่าว, พูด, บอก. (ป., ส.).
ภณิดา : [พะ] น. ผู้พูด, ผู้บอก. (ส. ภณิตา).
ภพ : [พบ] น. โลก, แผ่นดิน; วัฏสงสาร. (ป. ภว).
ภมการ : [พะมะกาน] น. ช่างกลึง. (ป.).
ภมร : [พะมอน] น. แมลงผึ้ง, แมลงภู่, ใช้ว่า ภุมระ ก็มี; เครื่องกลึง. ก. หมุน. (ป.; ส. ภฺรมร).
ภมริน : [พะมะริน] น. ผึ้งทั่วไป, ใช้ว่า ภุมริน ก็ได้.
ภมริน : ดู ภมร.
ภมรี : ดู ภมร.
ภมรี : [พะมะรี] น. ผึ้ง, ผึ้งตัวเมีย, ผึ้งทั่วไป, ใช้ว่า ภุมรี ก็ได้. (ป.).
ภมุ, ภมุกะ, ภมุกา : [พะ] น. คิ้ว. (ป.; ส. ภฺรู).
ภย : [พะยะ] (แบบ) น. ความกลัว, ของที่น่ากลัว. (ป., ส.).
ภยันตราย : ดู ภย.
ภยันตราย : [พะยันตะราย] น. ภัยและอันตราย. (ป.).
ภยาคติ : ดู ภย.
ภยาคติ : [พะยาคะติ] น. ความลําเอียงเพราะความกลัว เป็นอคติ ๑ ใน อคติ ๔ ได้แก่ฉันทาคติ โทสาคติ ภยาคติ และโมหาคติ. (ป. ภย + อคติ).
ภรณี : [พะระนี] น. ดาวฤกษ์ที่ ๒ มี ๓ ดวง เห็นเป็นรูปแม่ไก่, ดาวก้อนเส้า ก็เรียก. (ป., ส.).
ภรณีภู : น. ผู้เกิดจากดาวภรณี คือ พระราหู. (ส.).
ภรต, ภรต : [พะรด, พะระตะ, พะรดตะ] น. ผู้เต้นรํา, ผู้แสดงละคร. (ส.).
ภรตวรรษ : [พะรดตะวัด] น. แผ่นดินแห่งท้าวภรต คือ อินเดีย. (ส. ภรตวรฺษ).
ภรตศาสตร์ : [พะรดตะ] น. วิชาฟ้อนรําทําเพลง.
ภรรดร, ภรรดา : [พันดอน, พันดา] น. ผัว เช่น ปัญหามีแต่จักหา ภรรดาสมศักดิ์สมศรี หาได้ใช่ง่ายชายดี สมกับเทวีลูกเรา. (กนกนคร), ใช้ว่า ภัสดา ก็ได้, โบราณใช้ว่า ภรัสดาษ ก็มี. (ส. ภรฺตฺฤ; ป. ภตฺตา).
ภรรยา : [พันยา, พันระยา] น. ภริยา, เมีย, หญิงที่เป็นคู่ครองของชาย, คู่กับ สามี. (ส. ภารฺยา; ป. ภริยา).
ภระ : ก. เลี้ยงดู, คํ้าจุน. (ป.).
ภระมร : [พฺระมอน] น. ภมร.
ภระมรี : [พฺระมะรี] น. ภมรี.
ภรัสดาษ : [พฺรัดสะดาด] (โบ) น. ภรรดา, ผัว.
ภราดร, ภราดา, ภราตร, ภราตฤ : [พะราดอน, พะราดา, พะราตฺระ, พะราตฺรึ] น. พี่ชาย, น้องชาย. (ส. ภฺราตฺฤ; ป.ภาตา, ภาตุ).
ภราดรภาพ, ภราตรภาพ, ภราตฤภาพ : [พะราดะระพาบ, พะราดอนระพาบ, ตฺระ, ตฺรึ] น. ความเป็นฉันพี่น้องกัน.
ภริยา : [พะริ] น. ภรรยา, เมีย, หญิงที่เป็นคู่ครองของชาย, คู่กับ สามี. (ป.; ส. ภารฺยา).
ภรู : [พฺรู] น. คิ้ว. (ส. ภฺรู; ป. ภู).
ภรูมณฑล : น. คิ้ว. (ส.).
ภฤงคาร : [พฺริง] น. หม้อนํ้า, เต้านํ้า. (ส.; ป. ภิงฺคาร).
ภฤดก : [พฺรึ] น. ลูกจ้าง. (ส. ภฺฤตก; ป. ภตก).
ภฤดี : [พฺรึ] น. ค่าจ้าง, สินจ้าง. (ส. ภฺฤติ; ป. ภติ).
ภฤศ : [พฺรึด] ว. มาก, กล้า, จัด. (ส. ภฺฤศมฺ; ป. ภุส).
ภฤษฏ์ ๑ : [พฺรึด] ก. ตก, ร่วง, หล่น. [ส. ภฺรษฺฏ (ภฺรํศฺ ธาตุ); ป. ภฏฺ?].
ภฤษฏ์ ๒ : [พฺรึด] ก. ปิ้ง เคี่ยว หรือคั่วแล้ว. [ส. ภฺรษฺฏ (ภฺรชฺชฺ ธาตุ); ป. ภฏฺ?].
ภวกษัย : [พะวะกะไส] น. ความสิ้นภพ, นิพพาน. (ส.).
ภวตัณหา : น. ตัณหาเป็นไปในภพ คือ ความอยากมี อยากเป็น อยากเกิด. (ป.).
ภวนะ : [พะวะ] น. เรือนขนาดใหญ่. (ส.).
ภวปาระ : น. ฝั่งแห่งภพ คือ นิพพาน. (ป.).
ภว, ภวะ : [พะวะ] น. ความเกิด, ความมี, ความเป็น; ภพ. (ป., ส.).
ภวัคระ : [พะวักคฺระ] น. พรหมชั้นสูง, เนวสัญญานาสัญญายตนะ ก็เรียก. (ส. ภวาคฺร; ป. ภวคฺค).
ภวังคจิต : น. จิตเป็นภวังค์. (ป.).
ภวังค, ภวังค์ : [พะวังคะ] น. ส่วนที่สืบต่อระหว่างปฏิสนธิกับจุติ มิได้เสวยอารมณ์ ในทวารทั้ง ๖ มีจักษุทวารเป็นต้น. (ป.); ความเป็นอยู่โดยไม่รู้สึกตัว.
ภวันดร : [พะวันดอน] น. ภพอื่น, ภพภายหน้า. (ป.; ส. ภวานฺตร).
ภวาภพ : น. ความเป็นอยู่และมิใช่ความเป็นอยู่, ภพและมิใช่ภพ; ภพน้อย ภพใหญ่. (ป., ส. ภวาภว).