วชิราวุธ : น. ''ผู้มีวชิระเป็นอาวุธ'' คือ พระอินทร์. (ป.).
วฏะ : [วะ] (แบบ) น. ไม้ไทร. (ป., ส.).
วฏาการ : [วะตากาน] (แบบ) น. สายเชือก. (ป., ส.).
วฏุมะ : (แบบ) น. ถนน, หนทาง. (ป.).
วณบัตร, วณพันธน์ : น. ผ้าพันแผล. (ป. วณปฏฺฏก, วณพนฺธน; ส. วฺรณปฏฺฏก).
วณ, วณะ : [วะนะ] น. แผล, ฝี. (ป.; ส. วฺรณ).
วณิช : [วะนิด] น. พ่อค้า, ผู้ทําการค้า. (ป., ส. วาณิช).
วณิชชา : [วะนิดชา] น. การค้าขาย. (ป.; ส. วณิชฺยา).
วณิชชากร : น. ผู้ทําการค้าขาย, พวกพ่อค้า. (ป.).
วณิชย์, วณิชยา : [วะนิด, วะนิดชะยา] น. การค้าขาย. (ส.).
วณิพก : [วะนิบพก, วะนิพก] (แบบ) น. วนิพก. (ป. วณิพฺพก, วนิพฺพก; ส. วนีปก, วนียก).
วดี ๑ : น. รั้ว, กําแพง. (ป. วติ; ส. วฺฤติ).
วดี ๒ : คําเติมท้ายคําอื่นที่เป็นนาม หมายความว่า มี เป็นเพศหญิงตามหลัก ไวยากรณ์ เช่น ดาราวดี ว่า มีดาว.
วต, วตะ : [วะตะ] น. พรต, ข้อปฏิบัติ; ความประพฤติ; การจําศีล, การบําเพ็ญ ทางศาสนา, การปฏิบัติ; ประเพณี, ธรรมเนียม. (ป. วต; ส. วฺรต).
วทนะ : [วะทะนะ] (แบบ) น. การพูด, คําพูด; ปาก, หน้า. (ป., ส. วทน ว่า ปาก, หน้า).
วทะ : [วะ] น. คําพูด. ก. พูด, กล่าว. (ป.).
วทัญญุตา : น. ความเป็นผู้เอื้อเฟื้อ. (ป.).
วทัญญู : (แบบ) ว. เอื้อเฟื้อ, เผื่อแผ่; ใจดี, ใจบุญ. (ป.).
วทานิย : [วะทานิยะ] น. ผู้เอื้อเฟื้อ. (ป. วทานีย; ส. วทานฺย).
วธ : [วะทะ] ก. ฆ่า. (ป., ส.).
วธกะ : [วะทะกะ] น. คนฆ่า, ผู้ฆ่า; เพชฌฆาต. (ป., ส.).
วธุกา : น. ลูกสะใภ้. (ป.).
วธู : น. หญิงสาว. (ป., ส.).
วน ๑ : ก. เวียนไปโดยรอบ เช่น ขับรถวนรอบสนาม, ไปโดยรอบเข้าหา ศูนย์กลางหรือออกจากศูนย์กลาง เช่น น้ำวน วนเป็นก้นหอย.
วน ๒ : [วะนะ] น. ป่าไม้, ดง. (ป.; ส. วนสฺ ว่า ป่า; นํ้า).
วนจร, วนจรก : [วะนะจอน, วะนะจะรก] น. คนเที่ยวป่า, พรานป่า. ก. เที่ยวไปในป่า. (ป., ส.).
วนภู, วนภูมิ : น. แถบป่า, แถวป่า. (ป., ส.).
วนเวียน : ก. วนไปวนมา, กลับไปกลับมา, เช่น เดินวนเวียนอยู่ ระหว่างบ้านกับตลาด กระเป๋าสตางค์หล่นหายเดินวนเวียนหา อยู่หลายรอบ.
วนศาสตร์ : น. วิชาว่าด้วยการทํานุบํารุงรักษา และปลูกป่า.
วนสณฑ์, วนสัณฑ์ : น. ป่าสูง, ป่าดง, ราวป่า, แนวป่า. (ป.).
วนอุทยาน : น. ป่าสงวนที่มีลักษณะธรรมชาติสวยงาม เช่นมีนํ้าตก ถํ้า และทางราชการได้เข้าไปปรับปรุงตกแต่งสถานที่ให้เป็นที่ พักผ่อนหย่อนใจของประชาชน.
วนัปติ : [วะนับปะ] น. ไม้ใหญ่, พญาไม้; ผีเจ้าป่า. (ป. วนปฺปติ; ส. วนสฺปติ).
วนัสบดี : [วะนัดสะบอดี] น. ไม้ใหญ่, พญาไม้, (ในภาษาสันสกฤต หมายเฉพาะต้นไทรและต้นมะเดื่อชุมพร). (ส. วนสฺปติ; ป. วนปฺปติ).
วนัส, วนัส : [วะนัด, วะนัดสะ] น. ป่า. (ส.; ป. วน).
วนา : (กลอน) น. ป่า. (ป., ส. วน).
วนาดร, วนาดอน : น. ป่าสูง. (วนา + ดอน), พนาดอน หรือ พนาดร ก็ว่า.
วนานต์ : น. ชายป่า. (ป., ส.).
วนาลัย : น. ป่า. (ส. วนาลย).
วนาลี : น. ทางป่า; แนวไม้. (ส.).
วนาวาส : น. ที่อยู่ในป่า. (ส.).
วนาศรม : น. ที่อยู่ในป่า. (ส. วนาศฺรม).
วนาสณฑ์, วนาสัณฑ์ : น. ราวป่า, แนวป่า, ทิวไม้, ป่าสูง, ป่าดง, พนาสณฑ์ หรือ พนาสัณฑ์ ก็ว่า. (ป. วนสณฺฑ; ส. วน + ขณฺฑ, วน + ษณฺฑ).
วนาสณฑ์, วนาสัณฑ์ :
ดู วน๒.