วิมลาก : [วิมะ] (โบ) ว. มากยิ่ง.
วิมังสา : น. การสอบสวน, ความไตร่ตรอง, ความพิจารณา. (ป. วีมํสา; ส. มีมําสา).
วิมัติ : น. ความเคลือบแคลง, ความสงสัย. (ป., ส. วิมติ).
วิมาน : น. ที่อยู่หรือที่ประทับของเทวดา; ยานทิพย์. (ป., ส.).
วิมุข : [มุก] ว. กลับหน้า; เพิกเฉย; ข้างหลัง, ฝ่ายหลัง. (ป., ส.).
วิมุต : [มุด] ก. พ้น, หลุดพ้น. (ป. วิมุตฺต; ส. วิมุกฺต).
วิมุตติ : [วิมุด, วิมุดติ] น. ความหลุดพ้น; ชื่อหนึ่งของพระนิพพาน. (ป.; ส. วิมุกฺติ).
วิเมลือง : [วิมะเลือง] (โบ) ว. สุกใสยิ่ง, งามยิ่ง, อร่ามยิ่ง.
วิโมกข์ : น. ความหลุดพ้น, การขาดจากความพัวพันแห่งโลก; พระนิพพาน. (ป.; ส. วิโมกฺษ).
วิเยน : น. ขันที. (ช.).
วิโยค : น. การจากไป, การพลัดพราก, ความร้าง, ความห่างเหิน. (ป., ส.).
วิรงรอง : น. พลับพลึง, วิรังรอง ก็ว่า. (ช.).
วิรตะ, วิรัต : ว. ปราศจากความยินดี, ไม่ยินดี. (ป. วิรตฺต; ส. วิรกฺต).
วิรมณะ : [วิระมะ] น. การงดเว้น, การตัดความยินดี. (ป.).
วิรวะ, วิราวะ : เสียงเรียกร้อง. (ป., ส.).
วิร, วิระ : [วิระ] ว. วีระ, กล้าหาญ. น. ผู้กล้าหาญ, นักรบ; ผู้พากเพียร; ผู้เรืองนามในทางกล้าหาญ. (ป., ส. วีร).
วิรังรอง : น. พลับพลึง, วิรงรอง ก็ว่า. (ช.).
วิรัช ๑ : ว. ปราศจากธุลี, ไม่มีมลทิน, บริสุทธิ์, สะอาด. (ป., ส.).
วิรัช ๒ : (แบบ) ว. ต่างประเทศ. (ป. วิรชฺช).
วิรัติ : [รัด] ก. งดเว้น, เลิก. น. การงดเว้น, การเลิก, เช่น มังสวิรัติ สุราวิรัติ. (ป., ส. วิรติ).
วิราคะ : น. ความปราศจากราคะ, ความหน่าย, ความไม่ไยดี; พระนิพพาน. (ป., ส.).
วิราม : ว. งาม.
วิริยภาพ : น. ความเพียร, ความบากบั่น; ความกล้า.
วิริยะ : น. ความเพียร, ความบากบั่น, มักใช้เข้าคู่กับคำ อุตสาหะ เป็น วิริยอุตสาหะ; ความกล้า; วิริยภาพ ก็ใช้. (ป.; ส. วีรฺย).
วิรุธ : ว. พิรุธ. (ป., ส.).
วิรุฬห์ : ว. เจริญ, งอกงาม. (ป.; ส. วิรูฒ).
วิรุฬหก : [รุนหก] น. ชื่อท้าวจาตุมหาราชองค์หนึ่ง ประจําทิศทักษิณ. (ป.).
วิรูป : ว. น่าเกลียด, พิการ, ไม่น่าดู. (ป., ส.).
วิรูปักษ์ : น. ชื่อท้าวจาตุมหาราชองค์หนึ่ง ประจําทิศประจิม. (ป. วิรูปกฺข).
วิเรนทร์ : น. จอมนักรบ, พระเจ้าแผ่นดิน. (ส. วีร + อินฺทฺร).
วิโรค : ว. ไม่เจ็บไข้, ปราศจากโรค. (ป.).
วิโรจ, วิโรจน์ : ว. สว่าง, แจ่มใส, รุ่งเรือง. (ป., ส.).
วิโรฒ : ว. งอกงาม. (ส. วิรูฒ; ป. วิรุฬฺห).
วิโรธ : น. พิโรธ.
วิลย, วิลัย : [วิละยะ, วิไล] น. ความย่อยยับ, การสลาย, การทําให้สลาย. (ป., ส.).
วิลันดา : น. ชาวดัตช์, ชาวฮอลันดา. (ม.).
วิลาด, วิลาศ : ว. ที่เป็นของยุโรป (เป็นคําที่ชาวอินเดียในสมัยก่อนเรียก ชาวตะวันตกโดยเฉพาะชาวอังกฤษ) เช่น สาคูวิลาด เหล็กวิลาด ผ้าวิลาศ. (เปอร์เซีย wilayat).
วิลาป : ก. พิลาป. (ป., ส.).
วิลาส : ว. พิลาส, งามมีเสน่ห์, งามอย่างสดใส. (ป., ส.).
วิลาสินี : (ม. คําหลวง นครกัณฑ์). (ส.).
วิลิปดา : น. พิลิปดา.
วิลิศมาหรา : (ปาก) ว. หรูหรา เช่น แต่งตัววิลิศมาหรา.
วิเลป, วิเลป, วิเลปนะ : [วิเลบ, วิเลปะ, วิเลปะนะ] น. การทา, การลูบไล้; เครื่องลูบไล้. (ป., ส.).
วิโลก, วิโลกนะ : [วิโลกะนะ] ก. แลดู, ตรวจตรา. (ป., ส.).
วิโลจนะ : [วิโลจะนะ] น. ดวงตา. (ป., ส.).
วิโลม : ว. ย้อนขน, ทวนกลับ, ผิดธรรมดา. (ป., ส.).
วิไล : ว. งาม เช่น งามวิไล.
วิไลวรรณ : น. สีงาม, ผิวงาม.
วิวรณ์ : น. การเปิด, การเผยแผ่, การไขความ. (ป., ส.).
วิวรรธน์ : น. ความเจริญรุ่งเรือง, ความคลี่คลายไปในทางเจริญ. (ส. วิวรฺธน; ป. วิวฑฺฒน).