ม้าสะบัดกีบ : น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.
มาห์, ม่าห์ : น. ผี, ยักษ์, ผู้ไม่ใช่มนุษย์และดิรัจฉาน. (เทียบญวน หม่า).
มาหิส : ว. เกี่ยวกับควาย, เนื่องจากควาย. (ป.; ส. มาหิษ).
มาเหนือเมฆ : (สํา) ก. มีความคิดหรือชั้นเชิงเหนือผู้อื่น; มาหรือ ปรากฏขึ้นโดยไม่คาดหมาย.
ม่าเหมี่ยว ๑ : น. ชื่อด้วงปีกแข็งชนิด Martinus dermestoides ยาวประมาณ ๗ มิลลิเมตร กว้างประมาณ ๓ มิลลิเมตร สีนํ้าตาลเกือบดําตลอดทั้ง ลําตัว ขา และปีก กินเมล็ดบัวแห้ง ข้าวเย็นเหนือ ข้าวเย็นใต้ เชื่อกันว่าเป็นยากระตุ้นทางเพศ, กระดิ่งทอง ก็เรียก.
ม่าเหมี่ยว ๒ : น. ชื่อชมพู่สาแหรกที่ผลสีแดงเข้ม.
มาฬก : [มา-ลก] น. พลับพลา, ปะรํา, โรงพิธี. (ป.).
ม้าอ้วน : น. ชื่อกับข้าวชนิดหนึ่งทําด้วยไข่นึ่งเป็นชิ้น ๆ.
มำเลือง : (กลอน) ว. เมลือง, งาม, รุ่งเรือง, เปล่งปลั่ง, สุกใส.
มิ ๑ : ว. ไม่ เช่น มิทราบ มิควร มิบังอาจ.
มิ ๒ : ก. เฉย, ไม่ค่อยพูดจา, เช่น รามสูรได้ยินสิ้นสติลงนั่งมิจะทำกระไรได้. (บทระบำตลก พระราชนิพนธ์ ร.๕).
มิคชาติ : น. เนื้อ, หมู่เนื้อ.
มิค, มิค-, มิคะ : [มิคะ, มิกคะ-] น. สัตว์ป่ามีกวางอีเก้งเป็นต้น. (ป.).
มิคลุท, มิคลุทกะ : [-ลุด, -ลุดทะกะ] น. พรานเนื้อ, คนที่ เที่ยวฆ่าสัตว์ในป่าเป็นอาชีพ. (ป. มิคลุทฺท, มิคลุทฺทก).
มิคเศียร, มิคสิร-, มิคสิระ ๑ : น. ชื่อเดือนที่ ๑ แห่งจันทรคติ, เดือนอ้ายตกราวเดือนธันวาคม. (ป.).
มิคสัญญี : น. ชื่อยุคหนึ่งที่มีแต่รบราฆ่าฟันเบียดเบียนกัน. (ป.).
มิคสิระ ๒, มฤคศิระ, มฤคเศียร : [-, มะรึกคะสิระ, มะรึกคะเสียน] น. ดาวฤกษ์ที่ ๕ มี ๓ ดวง เห็นเป็นรูปหัวเต่า, ดาวหัวเต่า ดาวหัวเนื้อ ดาวศีรษะเนื้อ ดาวศีรษะโค ดาวมฤคศิรัส หรือ ดาวอาครหายณี ก็เรียก. (ป. มิคสิร; ส. มฺฤคศิรสฺ).
มิคี : น. แม่เนื้อ, นางเนื้อ. (ป.).
มิ่ง : น. สิ่งเป็นสิริมงคล เช่น มิ่งเมือง เมียมิ่ง.
มิ่งขวัญ : น. สิ่งหรือผู้เป็นที่รักหรือเคารพนับถือ.
มิงโค : น. รอบ ๗ วัน, สัปดาห์หนึ่ง. (ช.).
มิ่งมงคล : น. สิ่งที่ถือว่าเป็นสิริมงคลอันจะนำความสุขความเจริญมาสู่.
มิ่งมิตร : น. เพื่อนรัก, เมียรัก.
มิ่งเมีย : น. เมียที่ถือว่านำสิ่งมงคลมาสู่สามีและครอบครัว.
มิจฉา : [มิดฉา] ว. ผิด, แผลงใช้ว่า มฤจฉา ก็มี. (ป. มิจฺฉา; ส. มถฺยา).
มิจฉากัมมันตะ : น. ''การงานอันผิด'' คือ ประพฤติกายทุจริต. (ป.).
มิจฉาจริยา : น. การประพฤติผิด.
มิจฉาจาร : น. การประพฤติผิด. (ป. มิจฺฉา + อาจาร).
มิจฉาชีพ : น. การหาเลี้ยงชีวิตในทางผิด, อาชีพที่ผิดกฎหมาย, เช่น เขาประกอบมิจฉาชีพ. ว. ที่หาเลี้ยงชีวิตในทางผิด, ที่ประกอบอาชีพ ผิดกฎหมาย, เช่น พวกมิจฉาชีพ. (ป. มิจฺฉา + อาชีว).
มิจฉาทิฐิ : น. ความเห็นผิดจากทำนองคลองธรรม. (ป.).
มิจฉาบถ : น. ทางดําเนินผิด. (ป.).
มิจฉาวาจา : น. ''การเจรจาถ้อยคําผิด'' คือ ประพฤติวจีทุจริต. (ป.).
มิจฉาวายามะ : น. ความพยายามผิด. (ป.).
มิจฉาสติ : น. ความระลึกในทางผิด. (ป.).
มิจฉาสมาธิ : น. สมาธิผิด, ความตั้งใจผิด. (ป.).
มิจฉาสังกัปปะ : น. ความดําริในทางที่ผิด. (ป.).
มิจฉาอาชีวะ : น. การเลี้ยงชีพในทางผิด.
มิญช- : [มินชะ-] น. เยื่อ, แก่นหรือเมล็ด. (ป.).
มิด : ว. อาการที่ลับหายไปหรือทำให้ลับหายไปจนหมดสิ้นอย่างปิดมิด จมมิด บังมิดเป็นต้น, สนิท เช่น ปิดประตูให้มิด; ใช้เป็นกริยาหมายถึง อาการอย่างนั้น เช่น มิดนํ้า มิดหัว.
มิดชิด : ว. ลับตา, ไม่ให้ใครเห็น, เช่น ซ่อนให้มิดชิด, สนิทแนบเนียน เช่น ปิดประตูให้มิดชิด, เรียบร้อย เช่น ห่อให้มิดชิด.
มิดด้าม : ว. อาการที่ใช้มีดหรือของมีคมแทงเข้าไปจนจมถึงด้าม, สุดก้น สุดด้าม หรือ สุดลิ่ม ก็ว่า.
มิดน้ำ : ว. อาการที่น้ำท่วมหัวเรือจนมิด เช่น หัวเรือมิดน้ำ.
มิดเม้น : ก. ซ่อนของเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้ลับตา.
มิดเมี้ยน : ว. ลับจนมองไม่เห็น; แสดงอาการซ่อนอายลับ ๆ ล่อ ๆ, กระมิดกระเมี้ยน ก็ว่า.
มิดหมี : ว. มาก, สนิท, ใช้ประกอบหลังคํา ดํา เป็น ดํามิดหมี.
มิดหัว : ว. อาการที่หัวจมหายลงไปในน้ำ เช่น ดำน้ำจนมิดหัว.
มิดีมิร้าย : ว. ชั่วร้าย, ไม่สมควร; อาการที่ล่วงเกินในเชิงชู้สาว.
มิได้ : ว. ไม่ได้, ไม่ใช่.
มิต- : [-ตะ-] ว. พอประมาณ, น้อย. (ป.).