วาร ๒, วาระ : [วาระ] น. ครั้ง, คราว, เช่น พิจารณารวดเดียว ๓ วาระ อยู่ใน ตำแหน่งวาระละ ๒ ปี, เวลากำหนด เช่น วาระอันเป็นมงคล วาระสุดท้ายของชีวิต.
วารณ : [วาระนะ] น. ช้าง. (ป., ส.).
วารณกร : น. งวงช้าง. (ส.).
วารวาริ : [วาระ] น. ดอกชบา. (ช.).
วารสาร : น. หนังสือที่ออกตามกำหนดเวลา เช่น วารสาร ราชบัณฑิตยสถาน วารสารศิลปากร วารสารกรมการแพทย์.
วารสารศาสตร์ : น. วิชาว่าด้วยการทําหนังสือพิมพ์ นิตยสาร วารสาร และการพิมพ์ประเภทอื่น ๆ.
วาระจร : น. เรื่องที่มิได้บรรจุไว้ในระเบียบวาระ แต่ได้นำเข้ามา พิจารณาเป็นพิเศษในการประชุมคราวนั้น.
วาริจร : น. สัตว์นํ้า. (ส.; ป. วาริโคจร).
วาริช, วารีช : น. เกิดแต่นํ้า คือ บัว ปลา. (ป., ส.).
วาริช, วารีช :
ดู วาริ, วารี.
วาริท, วาริธร :
ดู วาริ, วารี.
วาริท, วาริธร : น. เมฆ. (ป., ส.).
วาริพินทุ : น. หยาดนํ้า. (ป., ส.).
วาริ, วารี : น. นํ้า. (ป., ส.).
วารุณ : น. นํ้าดอกไม้. (ช.).
วารุณี : น. เทวีแห่งเหล้า; เหล้า. (ป., ส.).
วาลกัมพล : [วาละ] น. ผ้าห่มทําด้วยขนสัตว์. (ป.).
วาลธิ : [วาละ] น. หาง, ขนหาง. (ป.).
วาล์ว : น. อุปกรณ์ชนิดหนึ่งในเครื่องยนต์ชนิดเผาไหม้ภายใน ทําหน้าที่ เป็นลิ้นปิดเปิดเป็นจังหวะชุดหนึ่งเรียกว่า ลิ้นไอดี สําหรับให้ อากาศหรืออากาศผสมนํ้ามันเชื้อเพลิงเข้าสู่ห้องเผาไหม้ อีกชุดหนึ่ง เรียกว่า ลิ้นไอเสีย สําหรับให้แก๊สต่าง ๆ ที่เกิดจากการเผาไหม้ออกจาก ห้องเผาไหม้ไปสู่ท่อไอเสีย, ลิ้น ก็เรียก. (อ. valve).
วาล, วาล : [วาน, วาละ] น. หาง; ขนสัตว์, ขนหางสัตว์. (บางทีเขียน พาล). (ป., ส.).
วาลวีชนี : [วาละวีชะนี] น. พัดกับแส้ขนจามรีถือเป็นเครื่อง ราชกกุธภัณฑ์อย่างหนึ่งในเบญจราชกกุธภัณฑ์, วาลวิชนี ก็ว่า. (ป., ส.).
ว่าลับหลัง : ก. นินทา. ว่าแล้ว เป็นคำที่เปล่งออกมาในลักษณะที่ได้เกิดเหตุการณ์ ตรงตามที่ได้ว่าไว้ เช่น ฉันว่าแล้วไม่ผิดไปจากที่พูดเลย. ว่าแล้วว่าอีก ก. พูดหรือตำหนิติเตียนซ้ำซาก.
วาลิกา, วาลุกา : น. กรวด, ทราย. (ป., ส.).
วาว :
ว. สุกใส, มีแสงกลอกกลิ้งอยู่ข้างใน, เช่น ในเวลากลางคืนตาแมวดู วาว, เป็นมัน เช่น ผ้าต่วนเป็นมันวาว พื้นเป็นมันวาว, วาบแวบ.
ว่าว ๑ : น. เครื่องเล่นอย่างหนึ่ง มีไม้ไผ่เป็นต้นผูกเป็นโครงรูปต่าง ๆ แล้วปิดด้วยกระดาษหรือผ้าบาง ๆ มีสายเชือกหรือป่านผูกกับสาย ซุงสําหรับชักให้ลอยตามลมสูงขึ้นไปในอากาศ มีหลายชนิด เช่น ว่าวจุฬา ว่าวปักเป้า ว่าวงู.
ว่าว ๒ : น. เรียกลมที่พัดจากทิศเหนือไปทิศใต้ในตอนต้นฤดูหนาวว่า ลมว่าว, ลมเล่นว่าวเดี๋ยวนี้คือลมตะเภาซึ่งพัดจากทิศใต้ไปทิศเหนือ ในกลางฤดูร้อน.
ว่าวขาดลอย : (วรรณ) ก. จากไปไม่กลับ, ว่าวขาดลมลอย ก็ว่า เช่น จะจากเจ้าเหมือนดังว่าวขาดลมลอย อย่าหมายคอยเลยว่าเมียจะ เป็นตัว. (ขุนช้างขุนแผน).
ว่าวติดลม : น. ว่าวที่ลอยกินลมอยู่ในอากาศ. (สํา) ว. เพลินจนลืมตัว.
วาววับ : ว. มีประกายแวววาว เช่น เสื้อปักดิ้นเดินทองวาววับ.
วาววาม : ว. เป็นแสงวูบวาบ เช่น แสงเพชรวาววาม.
วาวแวว : ว. มีแสงกลอกกลิ้งอยู่ข้างใน เช่น แหวนเพชรวงนี้มีน้ำ วาวแวว, แวววาม หรือ แวววาว ก็ว่า.
วาวแสง : ว. มีแสงวาว.
ว่าวเหลิง, ว่าวเหลิงลม : [เหฺลิง] น. ว่าวติดลมส่ายไปมาบังคับไม่อยู่. (สํา) ว. เพลินจนลืมตัว เช่น กลัวต้องลมแล้วจะหาวเหมือนว่าวเหลิง. (อภัย).
ว่าวอน : (แบบ) ก. อ้อนวอน เช่น ผ่านม่านสุวรรณซึ่งกั้นกาง เห็นนางบรรทมอยู่ในที่ พี่เลี้ยงโลมไล้ไม่ไยดี มะเดหวีจึงเข้าไป ว่าวอน. (อิเหนา).
ว้าว่อน : ว. เกลื่อนกล่นอยู่ในอากาศ.
ว้าวุ่น : ก. สับสน เช่น จิตใจว้าวุ่น.
ว่าส่ง ๆ, ว่าส่งเดช : ก. พูดพล่อย ๆ ไม่มีเหตุผล.
วาสนะ ๑ : [วาสะ] น. การนุ่งห่ม, เครื่องนุ่งห่ม. (ป., ส.).
วาสนะ ๒ : [วาสะ] น. การอบ, การทําให้หอม; เครื่องหอม, นํ้าหอม. (ป., ส.).
วาสนา : [วาดสะหฺนา] น. บุญบารมี, กุศลที่ทําให้ได้รับลาภยศ, เช่น เด็กคนนี้ มีวาสนาดี เกิดในกองเงินกองทอง, มักใช้เข้าคู่กับคำ บุญ หรือ บารมี เป็น บุญวาสนา หรือ วาสนาบารมี เช่น เป็นบุญวาสนาของเขา เขาเป็นคนมีวาสนาบารมีมาก. (ป., ส.).
วาสพ : [วาสบ] น. พระอินทร์. (ส., ป. วาสว).
วาสะ ๑ : น. การอยู่, การพัก; ที่อยู่, บ้าน. (ป., ส.).
วาสะ ๒ : น. ผ้า, เครื่องนุ่งห่ม. (ป., ส.).
วาสะ ๓ : น. การอบ; เครื่องหอม, นํ้าหอม. (ป., ส.).
ว่าสาดเสียเทเสีย : (สำ) ก. ว่าอย่างเจ็บแสบทำให้เสียหาย อย่างรุนแรง.
วาสิน, วาสี ๑ : อรัญวาสี = ผู้อยู่ป่า. (ป., ส.).
วาสี ๒ : น. มีด, พร้า. (ป., ส.).
วาสุกรี, วาสุกี : น. ชื่อพญานาคร้ายตนหนึ่ง; พญานาค. (ป., ส. วาสุกิ).
วาสุเทพ : น. ชื่อพระนารายณ์ปางพระกฤษณะ. (ส.).
ว่าใส่หน้า : ก. ต่อว่าหรือติเตียนซึ่ง ๆ หน้า.