หักราคา : ก. ตัดราคาให้ตํ่าลง เช่น พ่อค้าหักราคาข้าวเพราะมีความชื้นสูง และคุณภาพต่ำ.
หักร้างถางพง : ก. ฟันป่าพงลงให้เตียน.
หักแรง : ก. โหมทำงานจนเกินกำลัง เช่น อย่าหักแรงทำงานจนเกินไป จะทำ ให้ล้มป่วย.
หักล้าง : ก. ลบล้าง.
หักลำ : (สํา) ว. ทําให้เสียท่าหรือเสียเหลี่ยม.
หักหน้า : ก. ทําหรือพูดโดยเจตนาให้อีกฝ่ายหนึ่งได้อาย.
หักหลัง : ก. ร่วมใจกันมาก่อนแล้วกลับทําร้ายให้ในภายหลัง.
หักหาญ : ก. หักเอาด้วยความกล้า, หักเอาด้วยอํานาจ.
หักห้าม : ก. ยับยั้งใจ.
หักเห : ก. เปลี่ยนทางไป, เปลี่ยนแนวไป; (แสง) ลักษณะการที่แสงเปลี่ยน แนวทางเคลื่อนที่เมื่อผ่านตัวกลางต่างชนิดกัน.
หักเหลี่ยม : ก. ทำให้ผู้อื่นเสียเชิง.
หักโหม : ก. ระดมเข้าไปด้วยกำลังให้แตกหัก, โหมหัก ก็ว่า; เอากําลังแรง เข้ามาหักเอา, ทํางานโดยไม่บันยะบันยัง.
หักอก : ก. ทําให้คนรักพลาดหวัง.
หักอกหักใจ : ก. หักใจ.
หังส- : [หังสะ-] น. หงส์. (ป., ส. หํส).
หัจญ์ : ดู ฮัจญ์.
หัจญี : ดู ฮัจญี.
หัช : [หัด] ว. น่ารัก; น่ายินดี, พึงใจ. (ป. หชฺช).
หัฏฐะ ๑ : [หัดถะ] ว. ร่าเริง, ยินดี, สบายใจ. (ป.; ส. หฺฤษฺฏ).
หัฏฐะ ๒, หัสตะ : [หัดถะ, หัดสะตะ] น. ดาวฤกษ์ที่ ๑๓ มี ๕ ดวง เห็นเป็นรูปฝ่ามือหรือเหนียง สัตว์, ดาวศอกคู้ หรือ ดาวศีรษะช้าง ก็เรียก.
หัด ๑ : น. โรคติดต่อที่เกิดจากเชื้อไวรัส มีอาการไข้สูงและปวดศีรษะ ออกผื่นแดง ตามตัว. (อ. measles, morbilli, rubeola).
หัด ๒ : ก. ฝึก, ฝึกฝน, ทําให้ชํานาญ.
หัดเยอรมัน : น. โรคติดต่อที่เกิดจากเชื้อไวรัส มีอาการไข้ ต่อมนํ้าเหลือง ที่คอโต ออกผื่นแดงทั่วตัวคล้ายโรคหัด แต่อาการไม่รุนแรงเท่า มีผล รุนแรงต่อทารกในครรภ์ระยะ ๓ เดือนแรก, เหือด ก็เรียก. (อ. German measles, rubella).
หัต : ก. ทําลาย. (ป., ส. หต).
หัตถกรรม : น. งานช่างที่ทำด้วยมือ โดยถือประโยชน์ใช้สอยเป็นหลัก. (ป. หตฺถ + ส. กรฺมนฺ; ป. หตฺถกมฺม).
หัตถการ, หัตถกิจ : น. การทําด้วยฝีมือ, การช่าง.
หัตถบาส : น. ระยะระหว่างพระสงฆ์ที่นั่งทําสังฆกรรมหรือระหว่างพระภิกษุ สามเณร กับคฤหัสถ์ผู้ถวายของ ห่างกันไม่เกินศอกหนึ่ง. (ป. หตฺถปาส).
หัตถพันธ์, หัตถาภรณ์, หัตถาลังการ : น. สร้อยมือ.
หัตถศาสตร์ : น. วิชาเกี่ยวกับการทำนายจากเส้นลายมือ.
หัตถศิลป์ : น. ศิลปะในการผลิตสิ่งต่าง ๆ ด้วยมือ โดยถือความงามเป็น หลัก. (ป.).
หัตถศึกษา : น. การศึกษาที่เน้นในเรื่องการประดิษฐ์สิ่งต่าง ๆ ด้วยมือ.
หัตถ-, หัตถ์ : [หัดถะ-, หัด] น. มือ; ศอกหนึ่ง; งวงช้าง. (ป.; ส. หสฺต).
หัตถาจารย์ : น. ผู้ฝึกช้าง, หมอช้าง, ควาญช้าง. (ป. หตฺถาจริย).
หัตถาจารย์ : ดู หัตถี.
หัตถานึก : น. กองทัพช้าง, เหล่าทหารช้าง, เป็นส่วนหนึ่งแห่งกระบวนทัพ โบราณ ซึ่งเรียกว่า จตุรงคพล จตุรงคโยธา จตุรงคเสนา หรือ จตุรงคินีเสนา มี ๔ เหล่า ได้แก่ ๑. หัตถานึก (กองทัพช้าง, เหล่าทหารช้าง) ๒. อัศวานึก (กองทัพม้า, เหล่าทหารม้า) ๓. รถานึก (กองทัพเหล่ารถ) ๔. ปัตตานึก (กองทัพเหล่าราบ, กองทัพทหารเดินเท้า). (ป.).
หัตถานึก : ดู หัตถี.
หัตถาโรหะ : ดู หัตถี.
หัตถาโรหะ : น. ควาญช้าง, ทหารช้าง. (ป.).
หัตถินี : น. ช้างพัง. (ป.).
หัตถี : น. ช้าง. (ป.).
หั่น : ก. เอาของวางลงบนที่รองรับแล้วตัดให้เป็นชิ้นเล็ก ๆ, (ปาก) ตัด เช่น หั่นงบประมาณ.
หั้น : (ถิ่น) ว. นั้น.
หัน ๑ : ก. ผันร่างไปทางใดทางหนึ่ง เช่น หันซ้าย คือ ผันร่างไปทางซ้าย หันขวา คือ ผันร่างไปทางขวา, ผินไปทางใดทางหนึ่ง เช่น นิยมสร้างโบสถ์หันหน้า ไปทางทิศตะวันออก, หมุน เช่น หันหน้ามาทางนี้; เปลี่ยนใจ เช่น หันไปเข้า กับศัตรู.
หัน ๒ : (ถิ่น-พายัพ) ก. เห็น.
หันกลับ : ก. เปลี่ยนไปสู่สภาพเดิม เช่น เขาทั้งสองหันกลับไปคืนดีกัน.
หันข้าง : ก. ผินด้านข้างให้เพราะงอนหรือไม่พอใจเป็นต้น.
หันตรา : [-ตฺรา] น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทําคล้ายขนมเม็ดขนุน แต่มีไข่ทําเป็นฝอย หุ้มนอก.
หันตา : น. ผู้ฆ่า. (ป., ส.).
หันรีหันขวาง : ก. อาการที่หันเหไปมา เก้ ๆ กัง ๆ ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะทํา อย่างใด.
หันหน้า : (สำ) ก. พึ่งพาอาศัย เช่น ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร.