ศฤงคาร : [สิงคาน, สะหฺริงคาน] น. สิ่งให้เกิดความรัก, บริวารหญิงผู้บําเรอ ความรัก เช่น สาวศฤงคารคนใช้. (ม. คําหลวง ทานกัณฑ์). (ส. ศฺฤงฺคาร ว่า ความใคร่).
ศฤงคารรส : [สะหฺริงคานระรด] (วรรณ) น. รส ๑ ใน ๙ รสของ วรรณคดี มีเนื้อเรื่องเกี่ยวกับความรัก เช่น เรื่องลิลิตพระลอมี เนื้อเรื่องเป็นศฤงคารรส.
ศฤงคาริน, ศฤงคารี : ว. ผู้มีศฤงคาร. (ส. ศฺฤงฺคาริน).
ศลภะ : [สะละพะ] น. แมลงมีปีก. (ส.).
ศลัถ : [สะลัด] น. ลุ่ย, หลุด; หลวม, ไม่แน่น. (ส.).
ศลิษฏ์ : [สะหฺลิด] ว. ติด, แนบ, เกี่ยวข้อง. (ส.).
ศลิษา : [สะลิ] น. การกอดรัด. (ส.).
ศวศุระ : น. พ่อตา, พ่อผัว. (ส. ศฺวศุร; ป. สสฺสุร).
ศวะ : น. ศพ. (ส.; ป. ฉว).
ศวัส : [สะวัด] น. วันพรุ่งนี้. (ส. ศฺวสฺ; ป. เสฺว).
ศวัสนะ : น. การหายใจ. (ส. ศฺวสน).
ศวา, ศวาน : [สะวา, สะวาน] น. หมา. (ส. ศฺวา, ศฺวานฺ).
ศวาสะ : น. การหายใจ, ลมหายใจ. (ส. ศฺวาส).
ศศธร : น. ทรงไว้ซึ่งรูปกระต่าย คือ ดวงจันทร์. (ส.).
ศศพินทุ์, ศศลักษณ์ : น. ดวงจันทร์. (ส.).
ศศ, ศศะ : [สะสะ] น. กระต่าย, รอยดําที่ปรากฏในดวงจันทร์ ซึ่งถือกันว่า คล้ายกระต่าย. (ส.; ป. สส).
ศศิ ๑, ศศิน, ศศี : [สะสิ, สะสิน, สะสี] น. ''ซึ่งมีกระต่าย'' คือ ดวงจันทร์. (ส.).
ศศิ ๒ :
[สะสิ] (โหร) น. ชื่อยาม ๑ ใน ๘ ยามในเวลากลางคืน. (ดู ยาม). ศศิกษัย : น. พระจันทร์แรม. (ส.).
ศศิขัณฑ์ : น. เสี้ยวพระจันทร์. (ส.).
ศศิเคราะห์ : น. จันทรคราส. (ส. ศศิคฺรห).
ศศิธร : น. ดวงจันทร์. (ส. ว่า พระอิศวรผู้มีพระจันทร์เป็นปิ่น).
ศศิมณฑล : น. ดวงพระจันทร์. (ส.).
ศศิวิมล : ว. บริสุทธิ์เพียงจันทร์. (ส.).
ศสา : [สะ] น. แตงกวา. (ส.).
ศอ : น. คอ, ราชาศัพท์ ว่า พระศอ.
ศอก : น. ส่วนของแขน ตรงข้ามกับข้อพับ, ข้อศอก ก็ว่า; ช่วงของแขน ตั้งแต่ปลายสุดของข้อพับไปถึงปลายนิ้วกลาง; มาตราวัดตามวิธี ประเพณี ๑ ศอก เท่ากับ ๒ คืบ.
ศอกกลับ : ก. หมุนตัวตีศอกทางด้านหลัง เป็นท่ามวยไทยท่าหนึ่ง; โดยปริยายหมายความว่า ย้อนว่าสวนคํา, พูดตอบสวนควัน, เช่น พอเขาว่ามาก็ศอกกลับไป.
ศอกกำ, ศอกกำมา, ศอกตูม : น. ระยะตั้งแต่ข้อศอกจนสุดกํามือ โบราณใช้เป็นหน่วยวัดระยะ เช่น ๔ ศอกกับศอกกํามาหนึ่ง.
ศอกคู้ : น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์หัสตะ มี ๕ ดวง, ดาวศีรษะช้าง ดาวหัสต หรือ ดาวหัฏฐะ ก็เรียก.
ศักดา : (ปาก) น. อํานาจ เช่น อวดศักดา แผลงศักดา. (ส.).
ศักดินา : น. (โบ) อํานาจปกครองที่นา คิดเป็นจำนวนไร่ต่างกัน ตามศักดิ์ของแต่ละคน เช่น พระโหราธิบดี เจ้ากรมโหรหน้า มี ศักดินา ๓,๐๐๐ ไร่ ยาจก วรรณิพก ทาษ ลูกทาษ มีศักดินา ๕ ไร่. (สามดวง); (ปาก) คำประชดเรียกชนชั้นสูงหรือผู้ดีมีเงินว่า พวกศักดินา.
ศักดิ์ศรี : น. เกียรติศักดิ์ เช่น ประพฤติตนไม่สมศักดิ์ศรี.
ศักดิ, ศักดิ์ : น. อํานาจ, ความสามารถ, เช่น มีศักดิ์สูง ถือศักดิ์; กำลัง; ฐานะ เช่นมีศักดิ์และสิทธิแห่งปริญญานี้ทุกประการ; หอก, หลาว. (ส. ศกฺติ; ป. สตฺติ).
ศักดิ์สิทธิ์ : ว. ที่เชื่อถือว่ามีอำนาจอาจบันดาลให้สำเร็จได้ดัง ประสงค์, ขลัง, เช่น สิ่งศักดิ์สิทธิ์ วัตถุมงคลศักดิ์สิทธิ์.
ศักติ : น. ชื่อนิกายใหญ่นิกายหนึ่งใน ๓ นิกายของศาสนาฮินดู (คือ นิกายไวษณพ ไศวะและศักติ) บูชาเทวีซึ่งโดยมากหมายเอาพระ ทุรคาผู้เป็นศักติ เป็นศรี หรือเป็นชายาของพระศิวะ.
ศักย ๑ : [สักกะยะ] ว. อาจ, สามารถ. (ส.).
ศักย ๒ : [สักกะยะ] น. ศากยะ. (ส. ศากฺย; ป. สกฺย).
ศักยภาพ : [สักกะยะพาบ] (ปรัชญา) น. ภาวะแฝง, อํานาจหรือ คุณสมบัติที่มีแฝงอยู่ในสิ่งต่าง ๆ อาจทําให้พัฒนาหรือให้ปรากฏ เป็นสิ่งที่ประจักษ์ได้ เช่น เขามีศักยภาพในการทำงานสูง น้ำตก ขนาดใหญ่มีศักยภาพในการให้พลังงานได้มาก.
ศักย์, ศักยะ : [สัก, สักกะยะ] (ไฟฟ้า) น. พลังงานที่ใช้ดันกระแสไฟฟ้า ณ จุดใดจุดหนึ่ง มีหน่วยเป็นโวลต์.
ศักร : [สักกฺระ] น. พระอินทร์. (ส.; ป. สกฺก).
ศักรภพน์ : น. โลกพระอินทร์, สวรรค์ชั้นดาวดึงส์. (ส.).
ศักราช : [สักกะหฺราด] น. อายุเวลาซึ่งกําหนดตั้งขึ้นเป็นทางการ เริ่มแต่ จุดใดจุดหนึ่ง ซึ่งถือว่าเป็นที่หมายเหตุการณ์สําคัญ เรียงลําดับกัน เป็นปี ๆ ไป เช่น พุทธศักราช ๑, ๒, ๓, .. จุลศักราช ๑, ๒, ๓, ... (ตามความนิยมที่ใช้เป็นธรรมเนียมกันมา, คํา ศักราชในคํา เช่น พุทธศักราช คริสต์ศักราชจะใช้ว่า ศก เป็น พุทธศก คริสต์ศก ก็ได้ แต่คํา เช่น มหาศักราช จุลศักราช ไม่นิยมใช้ว่า มหาศก จุลศก ส่วนคําว่า รัตนโกสินทรศกไม่นิยมใช้ว่า รัตนโกสินทรศักราช), (ปาก) โดยปริยายหมายความว่า ช่วงใดช่วงหนึ่งซึ่งเริ่มต้น เหตุการณ์สำคัญในชีวิตบุคคล เช่น เริ่มศักราชแห่งชีวิตใหม่ พอเรียนหนังสือจบก็เริ่มศักราชของการทำงาน.
ศักรินทร์, ศักเรนทร์ : น. พระอินทร์ผู้เป็นใหญ่. (ส. ศกฺร + อินฺทฺร).
ศักรินทร์, ศักเรนทร์ : ดู ศักร.
ศังกร : [สังกอน] น. นามพระอิศวรผู้ประสาทความสุขเกษม. (ส.).
ศังกา : น. ความสงสัย, ความลังเล. (ส.; ป. สงฺก).
ศังกุ : น. หลาว, หอก. (ส.).
ศัตรู : [สัดตฺรู] น. ข้าศึก, ปรปักษ์, เช่น ศัตรูจากภายนอกประเทศ เพลี้ย เป็นศัตรูพืช, ผู้จองเวร เช่น ๒ ตระกูลนี้เป็นศัตรูกันมาหลายชั่วคน แล้ว. (ส. ศตฺรุ; ป. ตฺตุ).
ศัทธนะ : [สัดทะนะ] ก. พัด (ใช้แก่ลม), มีลมพัดมา. (บ.).