ปธส : ป. การกำจัด, การทำลาย, การทำร้าย, การปล้น
ปธสติ : ก. ตก, หล่น, เสื่อม, คลาด
ปธสน : นป. ดู ปธํส
ปธสิต : กิต. (อันเขา) กำจัด, ทำลาย, ทำร้าย, ข่มขืน, กระทำชำเรา
ปธสิย : ค. ซึ่งอาจถูกจำกัด, ซึ่งทำลาย, ซึ่งปล้น, ซึ่งข่มขืนได้
ปธเสติ : ก. กำจัด, ทำลาย, ทำร้าย, จู่โจม, ปล้น, ข่มขืน, กระทำชำเรา
ปธาน : (วิ.) เลิศ, ใหญ่, เป็นใหญ่, เป็นประธาน, สูงสุด, อุดม.
ปธานฆร : นป. เรือนเป็นที่กระทำความเพียร
ปธานภาว : (ปุ.) ความที่แห่ง...เป็นประธาน, ความเป็นแห่งประธาน.
ปธานวนฺตุ : ค. ผู้มีความเพียร
ปธานิก : ค. ผู้บำเพ็ญเพียร, ผู้ประกอบความเพียร
ปธานิย : ค. ซึ่งเนื่องด้วยความเพียร, ซึ่งควรประกอบความเพียร
ปธานิยงฺค : นป. องค์แห่งพระภิกษุผู้ควรประกอบความเพียร, คุณสมบัติของผู้ที่จะทำความเพียร
ปธาริต : กิต. (อันเขา) ทรงนำไว้แล้ว; (อันเขา) นุ่งห่มแล้ว
ปธาเรติ : ก. ทรงจำ; นุ่งห่ม
ปธาวติ : ก. วิ่งออกไป, วิ่งไปข้างหน้า, วิ่งถลันเข้าไปหา
ปธาวน : นป. การวิ่งออก, การวิ่งไปหา
ปธาวี : ค. ซึ่งวิ่งออกไป, ซึ่งวิ่งไปหา, ซึ่งถลันเข้าไป
ปธูปาติ : ก. พ่นควัน, บังหวนควัน
ปธูปิต : กิต. (อันเขา) พ่นควันแล้ว, บังหวนควันแล้ว
ปโธต : ค. ซึ่งล้างไว้สะอาดแล้ว, ซึ่งซาวเสร็จแล้ว, ซึ่งลับไว้แล้ว
ปน : (อัพ. นิบาต) บางที, บางคราว, ก็, แต่, ก็ แต่ว่า, ฝ่ายว่า, ส่วน, ส่วนว่า, ถึงอย่างนั้น, ถึงกระนั้น, ถึงดังนั้น, อนึ่งโสด, ด้วยแท้, เหมือนอย่างว่า, สำหรับ, แล, เล่า.
ปนจฺจติ : ก. ฟ้อนรำ, เต้นรำ
ปนจฺจิต : กิต. (อันเขา) ให้ฟ้อนรำแล้ว
ปนฺต : (วิ.) สุด, หลัง, เสร็จ, สงัด.ปปุพฺโพ, อมฺ คติยํ, โต. แปลง ต เป็น นฺต ลบที่สุดธาตุ.
ปนตฺต : (ปุ.) เหลน, ปนัดดา, ประนัปดา คือ ลูกของหลานปู่. ส. ปรฺนปตุ.
ปนฺตเสน : ค. ผู้อยู่ในที่สงัด, ผู้อยู่ห่างไกลจากผู้คน, เป็นพระนามหนึ่งของพระพุทธเจ้า
ปนฺตเสนาสน : นป. เสนาสนะอันสงัด, ที่พำนักซึ่งห่างไกลผู้คน
ปนฺติ : (อิต.) ราวป่า, แถว, แนว, ท่องแถว, สาย, บรรทัด, เส้นบรรทัด, ทาง, หนทาง, ลำดับ, แบบแผน, ระเบียบ, บาลี. ปนฺ วฺย วหาเร ถุติมฺหิ จ, ติ.
ปนฺถ : (ปุ.) ทาง, หนทาง, ทางเปลี่ยว, ถนน. วิ. ปถยนฺติ ยนฺตฺยเนนาติ ปนฺโถ. ปถิ คติยํ, ลง นิคคหิตอาคม แปลงเป็น นฺ อภิฯ และฎีกาฯ ลง นฺ อาคมกลางธาตุ.
ปนฺถก : ป. คนเดินทาง
ปนฺถคู : ค., ป. ผู้ไปตามทาง, ผู้เดินทาง; คนเดินทาง
ปนฺถฆาต : ป. การปล้นตามทาง, การดักปล้นฆ่าระหว่างทาง
ปนฺถฆาตก : ป. โจรปล้นตามทาง, คนดักทำร้ายกลางทาง
ปนฺถทุหน, - ทูหน : นป., ป. การปล้นตามทาง, การดักปล้นฆ่าระหว่างทาง; โจรปล้นตามทาง
ปนฺถเทวตา : อิต. เทวดาที่สิงอยู่ตามถนนหนทาง, เทวดาเจ้าทาง
ปนฺถมกฺกฏก : ป. แมงมุมซึ่งชักใยอยู่ตามถนนหนทาง
ปนฺถสกุณ : ป. ชื่อพิธีบูชายัญอย่างหนึ่งที่เขาทำการเซ่นสรวงแก่เทวดาเจ้าทาง (สันนิษฐานว่าของเซ่นได้แก่มนุษย์ที่เขาฆ่าแล้วนำมาย่างอย่างนก)
ปนฺน : (วิ.) ตก, พลัด, หล่น, เคลื่อน.
ปนฺนก : ค. ผู้เงียบ, ผู้นิ่ง
ปนฺนค : (ปุ.) สัตว์ผู้มีหัวตกไป, สัตว์ผู้ไม่ไป ด้วยเท้า, ( เคลื่อนไปด้วยกระดูกซี่โครงและ เกล็ด ), งู, นาค, นาคราช. วิ. ปนฺนสิโร คจฺฉตีติ ปนฺนโค. ปนฺนํ คจฺฉตึติ วา ปนฺน โค. ปาเทหิ น คจฺฉตีติ วา ปนฺนโค. ปนฺน ปุพฺโพ, คมุ สปฺปคติยํ, กวิ.
ปนฺนคนฺธ : ค. มีกลิ่นจางหายไป, หมดกลิ่น, กลิ่นเสีย, กลิ่นเหม็น
ปนฺนคินฺท : ค. พญางู
ปนฺนธช : ค. ผู้ชักธงลงแล้ว, ผู้เสร็จสิ้นการต่อสู้แล้ว, เป็นพระนามหนึ่งของพระพุทธเจ้า
ปนฺนภาร : ค. ผู้มีภาระอันปลงลงแล้ว, ผู้ปลงภาระลงแล้ว, ผู้หมดภาระ, ผู้เสร็จกิจ, ผู้หลุดพ้นแล้ว
ปนฺนภูมิ : อิต. ระดับแห่งความเจริญของคนที่ถึงขั้นหมดความห่วงใย, เป็นปุริสภูมิที่ ๘ ในลัทธิมักขลิโคสาล